به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، همزمان با ماه محرم، باشگاه خبرنگاران جوان برنامه‌ای گفتگو محور با نام «تن‌های تنها» را تدارک دیده است که در حدود ۳۰ دقیقه به زندگی افرادی می‌پردازد که کارشان به گونه‌ای متفاوت با محرم گره خورده است.
برنامه «تن‌های تنها» که در ایام محرم از سایت باشگاه خبرنگاران جوان تقدیم شما می‌شود، در دهمین قسمت برنامه خود میزبان حاج صدیف مشکینی اردبیلی مداح اهل بیت (ع) است.
حاج صدیف نخستین بار چه زمانی قدم در راه اهل بیت (ع) گذاشتید؟
به یاد دارم که یکی از علمای بزرگوار مشکین شهر فوت شده بودند، در آن زمان یازده ساله بودم. پدرم مرا روی دوش یکی از دوستان خود گذاشته بود تا بخوانم، یکی از خوانین‌ها آمد و گفت کسی نخواند و فقط این بچه بخواند. من بیتی از مرحوم یحیوی که مادرم یاد داده بود را خواندم.
شما در سن یازده یا دوازده سالگی مادر و پدر بزرگوار خود را از دست دادید، این اتفاق در مسیر تبدیل شما به استاد بزرگ مداحی تاثیری داشته است؟
پدر بزرگ و دایی من مداح بودند و شب‌های پنجشنبه در خانه ما حسینیه بود. زمانی که پدر و مادر خود را از دست دادم فشار روحی بسیاری به من وارد شد و یتیم شدم.
پس شما یتیم‌های امام حسین (ع) را بهتر درک می‌کنید.
من نمی‌توانم حال یتیم‌های امام حسین (ع) را توصیف کنم، زیرا زبان ما لیاقت بیان آن را ندارد. عصر روز عاشورا سخت‌ترین روز برای بچه‌های امام حسین (ع) بود، از طرفی عزیزان خود را از دست داده و یتیم مانده بودند و از طرفی مادر‌ها جوان‌های خود را از دست داده بودند و کسی نبود تا حمایت شان کند.
کدام روضه شب عاشورا شما را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
من ۶۴ سال نمک خور ارباب بودم. در مجالس و شعرهایم پیامی را که مولا سفارش کرده را می‌خوانم و امان نامه حضرت عباس (ع) را بسیار دوست دارم و آن را همیشه می‌خوانم.
استاد سلیم موذن زاده از اساتید بزرگ آذری زبان‌ها هستند، از ویژگی‌های ایشان برای ما بگویید.
مرحوم موذن زاده از مداحان بسیار خوبی بودند و نعمت صدا که خداوند به ایشان داده بود، امتیاز بسیار خوبی در مداحی و خواندن اشعار برایشان محسوب میشد.
رفاقت قدیمی با حاج فیروز زیرک کار داشتید. از ایشان برای ما بگویید.
ایشان با اهل بیت (ع) حل شده بودند یعنی ارادت و یقین بیشتری به اهل بیت (ع) داشتند. آدم بسیار متدین و صاحب اعتقاد و ولایتی مطلق بودند. به نظرمن مداحی که ولایتی نباشد ارزشمند نیست. طرز مداحی ایشان طوری است که هر کسی که می‌شنود بر دلش می‌نشیند و این همان نفس گرم و نعمتی است که مولا اباعبدالله الحسین (ع) به ایشان داده است.
بزرگترین سرمایه یک مداح چیست؟
بزرگترین سرمایه یک مداح که اگر خداوند عنایت کند، تقوا است، تقوا بهترین سرمایه مداح است و هرکس که با اباعبدالله الحسین (ع) باشد باید مرام ایشان را بفهمد و بداند که انگیزه امام حسین (ع) از اینکه همه چیز خود را در راه خدا داده , چه بوده است؟ برخی برای تحریک عواطف مردم شعر‌هایی را انتخاب می‌کنند، اما من این‌ها را مداح نمی‌دانم. مداح واقعی آن‌هایی هستند که ارادت واقعی به صاحت مقدس اهل بیت (ع) دارند و ولایتی هستند یعنی در این زمان مقام معظم رهبری را ولی می دانند.
به نظر شما آسیب مداحی امروز چیست؟
بزرگترین آسیب تکبر است. ما هیچ چیزی از خودمان نداریم و هرچه داریم از اباعبدالله الحسین (ع) است. من یک بار در سن نوزده سالگی تکبر را احساس کردم و همان لحظه به اشتباه خود پی بردم.
بسیاری شاید مسلمان نباشند یا اعتقادی به این راه نداشته باشند، اما شب عاشورا بواسطه مصیبت وارده بر سیدالشهدا (ع) غم بزرگی بر دل هایشان می‌نشیند. شب عاشورا برای پیرغلامان چه تفاوتی دارد؟ شما این غم سنگین را احساس کردید؟
این موضوع به حرفه، تقوا و یقین مداح بستگی دارد. من این غم بزرگ را کمی احساس کرده ام. من ظهر تاسوعا تا ظهر عاشورا هرجا بروم مانند یک دیوانه می‌شوم.
زمانی که برای مداحی به روسیه رفته بودید فردی نزد شما می‌آید و می‌گوید با صدای شما قصد تشرف به اسلام را دارم، ماجرا از چه قرار بود؟
روز چهارم محرم جوانی به مجلس آمد و با من صحبت کرد و گفت می‌خواهم مسلمان باشم. من او را در آغوش گرفتم. من به او شهادت را گفتم. این جوان شب نوزدهم آمد و گفت می‌خواهم شیعه باشم و علت را از او پرسیدم که پاسخ داد «نویسندگان ایرانی برخی رساله‌ها را به روسی ترجمه کرده اند و من در دانشگاه آن‌ها را مطالعه کردم و دیدم که پیامبر غیر از حضرت علی (ع) هیچ کسی را دوست نداشتند و به خاطر همین می‌خواهم شیعه شوم.»
در این سال‌ها معجزه خاصی دیدید؟
من از آقا قمر بنی هاشم(ع) و خانم حضرت زینب (س) حاجت گرفتم و اعجازشان را دیدم. من در این آستانه نوکر هستم و بیشتر از این چیزی ندارم.
شما دستگاه‌ها را می‌شناسید و در دستگاه می‌خوانید.
من استادی به صورت کلاسی نداشتم. زمانی که شروع به کار کردیم مداح معروفی نبود که از او یاد بگیریم جز دایی من. مداحی سینه به سینه به ما رسیده و هرچه داریم ابتکاری است.
حاج صدیف اگر روزی پرده‌ها کنار برود و خود را در خیمه اباعبدالله الحسین (ع) ببیند به ارباب خود چه می‌گویید؟
من فقط یک خواهش دارم؛ ارباب من زحمت کشیده ام, زحمت مرا قبول کن و شفیع ما در روز قیامت باش.
انتهای پیام/
ممنون از سایت خوب شما