به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، همزمان با ماه محرم، باشگاه خبرنگاران جوان برنامه‌ای گفتگو محور با نام «تن‌های تنها» را تدارک دیده است که در حدود ۳۰ دقیقه به زندگی افرادی می‌پردازد که کارشان به گونه‌ای متفاوت با محرم گره خورده است.
برنامه «تن‌های تنها» که در ایام محرم از سایت باشگاه خبرنگاران جوان تقدیم شما می‌شود، در پنجمین برنامه اش با اشکان تقی پور، یکی از خیرین مدرسه ساز صحبت می‌کند.
شما از خیران مدرسه ساز هستید چرا قدم در راه مدرسه سازی گذاشتید وچند سال است در این کار هستید؟
بیست سال است در این کار هستم. چون خاله من بچه نداشت برای فرزند خواندگی به بهزیستی مراجعه کرد و سرپرستی سه فرزند را به عهده گرفت؛ این اولین مرحله‌ای بود که با بهزیستی آشنا شدم.
چه جالب یعنی سه بچه را به فرزند خواندگی قبول کردند؟
پیش از این که خاله من اولین فرزندش را به فرزندخواندگی قبول کند؛ قرار بود بچه‌های بهزیستی را بیرون ببرند،دخترخاله پسرخاله من خواستند کسی برای بیرون رفتن بچه‌ها همراه آنها باشد که من هم نه از سر فضیلت بلکه از سربیکاری قبول کردم فضیلتی در قضیه نبود، چون دیدی نسبت به بهزیستی و بچه‌های نیازمند نداشتم اما رفتن همانا و دچار شدن همانا؛ وقتی بچه‌ها همراه مربی هایشان از اتوبوس پیاده می‌شدند اجازه گرفتم آنها را بغل کنم وقتی بغلشان کردم احساس کردم در وجود ما جاری هستند واین جاری شدن بیست سال است که ادامه دارد و امیدوارم تا نفسی هست ادامه داشته باشد.
در زمینه ساخت مدرسه برای این بچه‌ها فعالیت می‌کنید؟
ساخت مدرسه یکی از پروژه‌هایی است که انجام می‌دهیم، ساخت مهدکودک‌های روستایی که در آن یک وعده غذایی به بچه‌ها داده می‌شود و مدرسه سازی را هم برای بچه‌های مناطق کم برخوردار انجام می‌دهیم.
تاکنون در ساخت چند مدرسه مشارکت داشتید؟
درساخت ۲۷ مدرسه در ۱۲ استان و ۱۰۲ کلاس تاالان فعالیت داشتم.
بیشتر بخوانید
ویژگی گروه شما این است که به مناطق محرومی مثل سیستان و بلوچستان، خوزستان، کرمان و شهر‌های مرزی سفر کردید چه چیزی بیشتر نظر شما را جلب کرد؟
دختری در استان کرمان برای نشستن مشکل داشت و مادرش به بیماری ضایعه نخاعی مبتلا بود از این بچه آرزویش را پرسیدم یک آرزوی بچه که در حد ساندویچ و دیگری در حد تخت خریدن بود که دیگر مورچه‌ها پایش را گاز نگیرند فکر می‌کنم برآوردن آرزویش آن بچه را بسیار خوشحال کرد و این به دلم نشست.
نقل به مضمون می‌کنم از امام حسین (ع) در ایام شهادتشان که می‌گویندرفع سختی‌های مردم را برای خودتان زحمت نبینید بلکه یک رحمت ببینید.در این بیست سال دیدم هر اتفاقی که می‌افتد روستا مهد، مدرسه یا مرکزی در حوزه سلامت که افتتاح می‌شود بیش از آنکه آنها خوشحال باشند ما برایشان این کار را کردیم ما باید خوشحال باشیم که اجازه دادند برایشان این کار را بکنیم.
وقتی این صحنه‌ها را می‌بینید حال دل خودتان وخیران دیگرچطورمی شود؟
این حس و این پارادوکس پیدا کردن حسی مداوم است بسیاری از کسانی که با ما صحبت می‌کنند می‌گویند خدا خیرت بده وقتی می‌بینند از نظر مالی وضعیت آنچنانی نداریم، فکر می‌کنند براساس فضیلت است، اما واقعیت این است وقتی مشکلات مردم را می‌بینید آن موقع خیلی چیز‌هایی که برای خیلی‌ها آرزوست جلوی چشمتان رنگ می‌بازد وقتی می‌بینم با یک کیف مدرسه احساس خوب دادن و تشویق کردن حالشون خوب می‌شود بسیاری از مسائل برایمان رنگ می‌بازد.
چقدر خیران کشور ما از خصوصیت کریم بودن امام حسن (ع) متاثر هستند؟
فکر می‌کنم تمام و کمال؛ به مددجویان کرامت مند می‌گویند، این کرامت در ذات مددجو نهفته است جز کریم بودن وتوسل به امام حسن مجتبی (ع) مواردی هم وجود دارد که حال خوب است، چون خود خدا می‌خواهد به آدم وصل شود در این حال خوب، گاهی اوقات حال آدم بد هم می شود.
به امام حسن مجتبی (ع) متوسل شده اید؟
بار‌ها و بار‌ها در ماه مبارک رمضان امام علی (ع) و در ماه محرم امام حسین (ع) جلوی چشم ما هستند خدا را صدهزار شکر در فرهنگ وتاریخمان میراث ملموس و ناملموس در حوزه مذهبی و ملی داریم این میراث برای ما انگیزه‌هایی می‌شوند که تکیه کردن به آنها کار را برایمان بسیار آسان می‌کند.
خیران مدرسه ساز پیشکسوت روی شما چقدر تاثیر گذاشتند؟
در استان اردبیل حاج حسین علیپور را داریم که ۷۲ مدرسه در استان اردبیل ساختند یکی از وصایایشان این بود من را روبه روی یکی از مدارسم دفن کنید وقتی بچه‌ها می‌آیند به مدرسه از روی قبرم رد شوند با تمام اصراری که خیران مدرسه ساز کردند باعث شدند این اتفاق نیفتد هرآنچه داشتند و نداشتند برای مدرسه سازی صرف کردند حتی قرار است منزلشان هم پس از فوت همسرشان برای مدرسه سازی صرف شود. او وقتی از اروپا برگشته بود برای بچه‌های روستا کار می کرد.
کدام خصوصیات خیران مدرسه ساز پیشکسوت روی شماتاثیر گذاشته است؟
عملگرا بودنشان است من خیلی حرف می‌زنم و آنها عمل می‌کنند.
انتهای پیام/
آنقدر بازی می دهند تا به پرداخت پول زور راضی شوم