او با بیان اینکه آبراهه‌ها در تخت جمشید برای هدایت و دفع نزولات جوی بوده است، گفت: این آبراهه‌ها در دوره‌های تاریخی پر شده بود و از زمانی که موسسه شرق‌شناسی کاوش را آغاز کرد بخش‌هایی از آن پاکسازی شد، اما پس از آن تا دهه ۸۰ به فراموشی سپرده شد.
مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید با بیان اینکه این پایگاه پاکسازی آبراهه‌ها را در چند فصل تعریف و در دستور کار قرار داد، افزود: علت اصلی برای مرمت و احیای آبراهه‌ها این بود که کاخ‌ها آبگیر بودند و ممکن بود که به کاخ‌ها آسیب وارد شود به همین دلیل برای حفظ کاخ‌ها احیای کانال آبراهه‌ها مجدد در دستور کار قرار گرفت.
فدایی با بیان اینکه در پاکسازی‌های انجام شده قطعات سنگ و قطعات سفال کشف شده که به لحاظ تاریخی و باستان‌شناسی دارای اهمیت است، بیان کرد: در ۲ فصل اخیر، فصل سه و چهارم احیای آبراهه‌ها، بقایایی استخوانی از انسان و حیوان کشف شد.
او با تشریح جزئیات این کشف تصریح کرد: در دروازه نیمه تمام که کاوش‌ها را به سمت حیاط صد ستون لایروبی می‌کردیم به این بقایای اسلکتی برخوردیم که البته چرایی وجود این استخوان‌ها در این مکان جای سوال است و مطالعات درباره این‌ها کامل نشده است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه شاید در آینده بتوان جوابی درباره وجود این اسکلت‌ها پیدا کرد، عنوان کرد: در کاوش امسال به بقایای اسکلتی از حیوان نیز برخوردیم که در هر صورت این‌ها قطعا تاریخی هستند و مربوط به بعد از ساخت تخت جمشید است.
فدایی با بیان اینکه در قطعات استخوانی کشف شده آشفتگی دیده می‌شود، تصریح کرد: اینکه مربوط به دوره اسلامی یا پیش از اسلام باشد مشخص نیست و نکته جالب این است که این استخوان‌ها در ارتفاع دو متری از کف آبراهه‌هاست پس مشخص است که در لایه‌های تاریخی بوده، اما تشخیص زمان مشخص نیست.
او با بیان اینکه این کشفیات یک سناریو است که در تراکم و آثاری که در کنارشان است، جواب پیدا می‌کند، گفت: هدف اصلی احیای آبراهه‌ها بود، اما این موارد نیز کشف شده و عنوان ۱۳ اسکلت مربوط به فصل سوم و چهارم است.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/