به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، برای درک وضعیت بحرانی شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه لازم است از شرایط این شرکت در ۲ دهه اخیر باخبر باشیم. پیشینه اعتصاب ها در این شرکت به اواخر دهه ۸۰ برمی‌گردد که شروعِ اعتصاب های مقطعی بود. اما علت چه بود؟
شرکت نیشکر هفت‌تپه از اواخر سال ۸۷ از وزارت جهاد کشاورزی به وزارت صنایع تحویل داده و سپس به سازمان گسترش و نوسازی صنایع واگذار شد.
پیشکسوتانِ این شرکت می‌گویند سازمان گسترش و نوسازی صنایع برنامه‌های خوبی را در پیش گرفت و بخشی از آن برنامه‌ها را اجرا کرد به‌طوری‌که تولید این شرکت تا ۶۵ هزار تن رسید. همین سازمان به مرور شروع به اصلاح نیرو کرد و تعداد خودرو‌های هاروستر یا «خودرو‌های دروگر» را افزایش داد.
سال ۹۴ ، شرکت در حال بازسازی از سوی نوسازی صنایع ایران و نسبتاً در شرایط خوب و متعادلی بود و به سمت اصلاح نیرو، کارخانه و ساختار پیش می‌رفت. همه کارگر‌های موقت، رسمی شدند و طبقه‌بندی مشاغل از آن زمان کلید خورد. برنامه سازمان گسترش این بود که سالی ۲۰ درصد اصلاحات را انجام دهد و به سمت ماشینی شدن حرکت کند. کاری که بسیاری از شرکت‌های نیشکری نیز درصددِ انجامش بودند.
سازمان گسترش صنایع از سال ۸۷ تا ۹۴ با شیب ملایم در حال بهبود وضعیت بود و به گفته کارشناسان، بهتر بود تا چند سالِ دیگر با همین فرمول ادامه می‌دادند اما به‌صورت غیرمنتظره‌ای شرکت نیشکر هفت‌تپه به بخش خصوصی‌ای که آشنایی و تخصصی در زمینه نیشکر نداشتند، فروخته شد. از همان زمان دست از کار کشیدن و اعتصاب مرتب به علت تعلل در پرداخت حقوق به‌صورت کوتاه‌مدت و بلندمدت آغاز شد. از وقتی کارگران متوجه تخلفِ مالکان شدند نوعِ برخورد و مطالبه‌گریِ کارکنان نیز تغییر کرد.
ابتدا مطالبه تنها در خصوص دیرکرد در پرداخت حقوق بود، اما اکنون مطالبات کارگران این شرکت تغییر کرده و وارد مرحله جدیدی شده است. حالا «لغو خصوصی‌سازی»، «پرداخت ۳ ماه حقوق معوق»، «بازگشت به کارِ کارکنان اخراجی» و «تمدید دفترچه بیمه» از جمله خواسته‌های کارگران هفت‌تپه است. این اعتراض ها در حالی است که مسئولان این شرکت از جمله «امید اسدبیگی» با اتهام سوء استفاده از میلیون‌ها دلار در حال محاکمه است.
در روز‌های اخیر کارگران معترض با سینه‌زنی نمادین و شعارِ «تمیمی، تمیمی، ما داریم میاییم» مسیر اعتراض را به سمت اداره کار شوش هدایت کردند. ثامر تمیمی، رئیس اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی شهرستان شوش در این خصوص گفت: خط قرمزِ ما اداره کاری‌ها و حفظِ کارگاه است. نباید کارگاه از بین برود. باید راهبردی فکر کرد و تصمیم گرفت.
او افزود: در شرکت توسعه و نیشکر هفت‌تپه با ۵ هزار شغل طرف هستیم و این ارثی ارزشمند است که باید بتوانیم آن را برای نسل‌های بعدی حفظ کنیم. در سالی که به نام جهش تولید مزین شده کارگر و کارفرما باید در تلاش برای محقق شدن آن باشند.
این مقام مسئول توضیحات بیشتری در خصوص راهکار برون‌رفت از وضعیت موجود نداد و تأکید بر حفظ کارگاه تحت هر شرایطی را داشت.
راضی صرخه، عضو هیئت‌مدیره نظام صنفی کشاورزان شوش و مدیر اسبق تحقیق و توسعه شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه مشکلات کنونی در هفت‌تپه را تابع شلختگی در مدیریتِ گذشته عنوان کرد و گفت: مدیریت هفت‌تپه دیسیپلین خاص خودش را داشت. دیسیپلین کارمندی و کارگری. کارمندی تنها کار‌های مدیریتی انجام می‌دادند و کارگر هم تابع نظرات مدیریت بالادستش بود.
اکنون متأسفانه حاکمیتی که در شرکت وجود دارد این‌چنین است که همه در یک سطح قرار گرفتند و کارگر‌هایی هستند که حالا مدیر شدند. هیچ کارگرِ زیردستی حرف بالادستی را نمی‌پذیرد. ضمن اینکه مدیران، تجربه کافی را ندارند و ساختار اصلی هفت‌تپه که بر آن بنیان نهاده شده بود نیز برهم‌خورده است.
او افزود: در هفت‌تپه ۲ بخش صنعت و کشاورزی وجود دارد. بخش صنعت مجزا از کشاورزی نیست و وابسته به بخش کشاورزی است. این ۲ متأسفانه به علت مدیریت غلط از سال ۸۶ با ورود افراد خاص که از شرکت‌های دیگری آمدند ادوات سنگینی را وارد زمین‌های کشاورزی کردند و زمین‌های کشاورزی را از حالت توانمندی و تولید انداختند.
صرخه بیان کرد: رکورددار تولید در سطح دنیا بودیم و حالا پایین‌ترین تولید را داریم. در گذشته زمینی که به ۷۰ تا ۸۰ تن تولید می‌رسید را «اوت» می‌کردیم، اما اکنون مزرعه‌ای که به ۶۰ تن برسد همه خوشحال می‌شوند. ما تا ۱۹۵ تن هم رکورد داشتیم و رکورددار دنیا ازنظر تولید نیشکر در یک هکتار بودیم. هیچ مزرعه‌ای در دنیا ۱۹۵ تن تولید نداده است. مزرعه شماره ۵۱۴ پلاک ۳۰ که تصاویرش موجود هست ۱۹۵ تن در هکتار نیشکر داد.
عضو هیئت‌مدیره نظام صنفی کشاورزان شوش اظهار کرد: متأسفانه به علت مدیریت غلط کشاورزی و ورود تفکر اشتباه بهره‌برداری از زمین‌های کشاورزی باعث شده که این اراضی از تولید مطلوب خارج شوند و در نتیجه عملکرد در واحد سطح پایین می‌آید.
این مقام مسئول اذعان داشت: خروج نیرو‌های زبده آسیب جدی به این شرکت زد. بهتر است هفت تپه در ساختار‌های خودش تجدیدنظر کند. فکر می‌کنم ساختار هفت‌تپه شکسته شده است و باید با کمک دولت بازسازی شود و به مدیران لایق و شایسته که بتوانند مدیریت کنند سپرده شود. هر بخش خصوصی هم که بیاید نمی‌تواند تولید و عملکرد را بالا ببرد. سطح کشت را پایین می‌آورد و زمین‌ها را به کشت‌های فرعی و غیر نیشکری می‌دهد و هزینه‌اش کمتر و درآمدش بالاتر می‌رود.
عضو هیئت‌مدیره نظام صنفی کشاورزان شوش درباره موضع دولت در خصوص شرکت هفت‌تپه گفت: دولت به‌هیچ‌وجه به فکر بازسازی نبود و رهاسازی کرده است. دولت باید آن را به سودرسانی برساند نه اینکه حراج کند. هفت‌تپه برای مدیریت باید به کارشناسان زبده خودش سپرده شود. این شرکت یک سیستم خاصی دارد و هیچ کارشناسی از بیرون نمی‌تواند آن را مدیریت کند. هفت‌تپه اساسِ نیشکر در استان بود و کسی جز اهالی آنجا دانش مدیریتش را ندارند. این شرکت به افراد نالایق سپرده شد که اطلاعی از کشاورزی نداشتند. کسانی باید بیایند که اهلیت این کار را داشته باشند.
صرخه پیشنهاد کرد: در وضعیت فعلی به نظرم شرکت به‌صورت سهام به کارکنان و مردم شوش سپرده شود و پول حاصل از این واگذاری در اختیار هیئت‌مدیره‌ای که توسط مجمع سهامداران انتخاب می‌شود قرار بگیرد و دولت برای حداقل ۵ سال به شرکت کمک کند که به سودرسانی برسد. همچنین بازسازی کامل شرکت خصوصاً بخش صنعتی و کشاورزی را دولت بر عهده بگیرد تا هفت‌تپه به روز‌های خوش گذشته‌اش برگردد.
در نیشکر هفت تپه کارگر نباید سپر بلا باشد
وضعیت هفت‌تپه باعث شد موقعیت فعالان کارگری نیز دچار مشکل شود. تا جایی که تعدادی از فعالان کارگری بازداشت و به زندان رفتند، اما پس از مدتی حکم تبرئه ۶ کارگر که متهم به تجمع غیرقانونی و اخلال در نظم عمومی بودند صادر شد.
محمود خدایی، فعال حقوق کارگری گفت: ابتدا مطالباتمان به خاطر تعلل در پرداخت حقوق ماهیانه و درخواستِ قراردادی شدن بود، اما هر موقع که نیاز دانستند کارگر را سپر خودشان قرار می‌دهند. حالا که مالکان، دادگاهی شده‌اند طوری رفتار کردند که کارگر اعتصاب کند و آن را سپر بلا قرار بدهند. البته ما در ۱۵ روزِ اولِ اعتراض ها، جلوی کارگران را برای ورود به شوش گرفتیم و اعتصاب ها تنها در محوطه شرکت بود. ولی با عواملی که خودشان داشتند مسیرِ کشیدنِ اعتراض به شوش را هموار کردند.
او افزود: این بار خودشان اتوبوس فرستادند که برویم شوش. این در حالی است که در اعتصاب های گذشته برای رفتن به شوش اتوبوس‌ها را خراب می‌کردند که از آنها برای رفتن به شوش استفاده نشود. پرداخت حقوق، پرداخت به‌موقع بیمه، سپر بلا قرار ندادنِ کارگر، بازگشت به کارِ کارگران اخراجی از مطالبات جدی ما است.
خدایی بیان کرد: مالکان در دادگاه در حال تلاش برای امتیازگیری و گرفتنِ تخفیف در دادگاه هستند. ما از بخش خصوصی ناراضی هستیم که نتوانسته به مطالبات حقوق و صنفی ما رسیدگی کند. دولت ضمن محاکمه آنها، گوشه چشمی به کارگران داشته باشد. ما نان می‌خواهیم. صبر و تحمل نیز حد و حدودی دارد.
باوجود تمام هماهنگی‌هایی که با محمد کعب عمیر نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی برای گفتگو در خصوص آخرین وضع اعتصاب و شرایط پرداخت حقوق شرکت نیشکر هفت‌تپه صورت گرفت اما این مقام مسئول حاضر به گفتگو نشد.
منبع: مهر
انتهای پیام/ن