این کتاب شامل شعر‌های برگزیده ۳۰ شاعر طنزپرداز اهل قم است. از جمله این شاعران می‌توان به ناصر فیض، مهدی پرنیان، عباس احمدی، محمد عابدینی، ملیحه رجایی، سمیه خردمند، محمدحسین مهدویان و ... اشاره کرد. در هر بخش و قبل از اشعار هر یک از شاعران، عباس احمدی متنی طنزآمیز برای معرفی آنان نوشته است.
کلمه طنز به معنای جدید و بیگانه آن از زمان مشروطه به ادبیات فارسی وارد شد. به‌ویژه آنچه که به عنوان طنز سیاسی و اجتماعی شناخته می‌شود. مثلث طنزپردازان مشروطه یعنی ایرج میرزا، دهخدا و نسیم شمال نقش پررنگی در ادبیات آن روزگار دارند. به طوری که آثارشان هم‌رده شاعران جدی‌سرا مثل فرخی یزدی، بهار و میرزاده عشقی از منظر فکری اثربخشی بسیاری دارد.
بعد از انقلاب نیز رویداد‌های تأثیرگذاری در جریان طنز مکتوب روی داد که از آن جمله می‌توان به چاپ نشریاتی مثل گل‌آقا، برگزاری شب شعر طنز در حلقه رندان از سال ۱۳۸۰ و در پی آن برپایی دیگر محافل، تقویت جنبه اجرای شفاهی شعر و به کنار رفتن نشریات کاغذی طنز و خواندن شعر طنز در برنامه دیدار شاعران با آیت‌الله خامنه‌ای که موجب شکستن بعضی از تابو‌ها شد، اشاره کرد.
وارد شدن شعر طنز به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و بازتاب سریع نوشته‌ها، برگزاری جشنواره‌های ادبی مثل طنز تهران، طنز مکتوب، طنز دانشجویی و ... و همچنین حضور انبوه زنان طنزنویس، جنبه‌های دیگری از گستردگی شعر طنز در جامعه ادبیات ایران است.
در بخشی از کتاب «مستطاب قمپز» می‌خوانیم:
هر کس که به هر مسئله شک داشته باشد
آن‌قدر زبون نیست که آدم نتواند
یک قطعه زبان بین دو فک داشته باشد
آیینه که زیبا نکند زشت کسی را
زیبا چه نیاز است بزک داشته باشد
آن‌قدر شکم باد شد از فقر که امروز
دلبند شما بادکنک داشته باشد
می‌ترسم از آن روز که در نامه اعمال
پا تا سر ما دوز و کلک داشته باشد
وقتی که مگس ساکن کندوی عسل شد
باید که عسل هم شکرک داشته باشد
آدم به خدا باز کمی وسوسه دارد
برجی بر میدان ونک داشته باشد
حالا که جوانیم، ولی عیب ندارد
آدم سر پیریش کمک داشته باشد
این‌ها همه شوخی است فقط لقمه نانی
کافی است اگر چند کپک داشته باشد
گفتنی است کتاب «مستطاب قمپز» توسط انتشارات سوره مهر راهی بازار کتاب شده است.
انتهای پیام/