به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، واریان در بخش شرقی سد امیرکبیر و در حدود ۲۵ کیلومتری از ابتدای جاده چالوس واقع شده است که با طبیعتی سحرانگیز در دامان کوه های بلند خودنمایی می کند.
در اوایل دهه ۳۰ شمسی تصمیم گرفته شد که برای تامین آب تهران سدی در آن نزدیکی زده شود که با نام سد امیرکبیر شناخته شد، احداث این سد سبب شد تا بخشی از روستای واریان به زیر آب پشت سد برود و دسترسی این روستا به مسیر خشکی قطع شود.
از آن پس مردم تنها از طریق قایق توانستند از روستا خارج و به روستا وارد شوند .
وارد روستای سحرانگیز واریان که می شوید با درختان سرسبز، آبشارها، جويبارها، رودهای كوچك روان، چشمههای گوناگون جوشان، گلهای زيبا، پروانههای رنگی، جير جيرك ها، كوههای پيرامون، گياهان دارويی، طبيعت دلانگيز، آب و هوای خنك و روان بخش اين منطقه روبرو می شوید.
این روستا، مانند نگین سبز و زیبایی است که کوه‌های اطراف همانند قابی آن را احاطه کرده‌اند، انعکاس این کوه های سربه فلک‌کشیده و طبیعت سرسبز واریان در آب‌های آرام و زیبای سد کرج منظره جالبی را به وجود آورده است، واریان در دامان کوه های بلند بالای اطراف به زیبایی می درخشد.
طبیعت دل انگیز روستا ،محیطی پاک و دست نخورده است که به جذابیت های روستا اضافه می کند و شما را با خود به رویایی شیرین برای کشف کردنش می برد.
برای رسیدن به این روستا باید با قایق از آب های آرام سد کرج گذر کرد تا به واریان رسید، محمد رجبی از اهالی روستای واریان در پاسخ به سوال ما در خصوص دادن کرایه در این مسیر می گوید: ما کرایه ای برای رفت و آمد نمی دهیم چرا که این مسیر جاده ما است و همان طور که شما از مسیری می گذرید و برای پیاده روی در مسیر کرایه نمی دهید، ما هم هنگام استفاده از راه آبی و قایق کرایه ای پرداخت نمی کنیم.
او می گوید: واریان این هوای پاک را مدیون موقعیت مکانی خود و وارد نشدن هر گونه خودرو به آن است.
رجبی می گوید:چون تنها راه ارتباطی آن از طریق آب های سد کرج است و هيچ لاستيك ماشينى تا به حال در زمين واريان حركت نكرده می توان چند ساعتی را به دور از زندگى پر هياوهوى شهرى و در کمال آرامش و آسایش در واریان سپری کرد .
فاصله و دیوار کشی در واریان معنی ندارد،هر آن چه هست محبت است
هيچ مغازه اى در اين روستا وجود ندارد و حياط خانه ها به خاطر نداشتن در و ديوار به يكديگر مشترك است كه باعث صميمت و يك دلى در اين روستا شده است.
مهراب رجبی ،رئیس بنیادشناسی البرز که زادگاهش در واریان است، می گوید: محصولات کشاورزی این روستا غلات و میوه هاى رنگين است و همچنین، شغل زنبورداری در واریان رواج بسیاری دارد و می‌توان عسل‌های لذیذ و خوشمزه‌ای را در این روستا نوش‌جان كرد.
او می گوید: علاوه بر اینها، دوخت گیوه و کرباس بافی در واریان از مشاغل اصلی مردم به حساب می‌آید.
رئیس بنیاد شناسی البرز می گوید : شنا، قایقرانی، اسکی و ماهیگیری و بازی های رایج در دیگر روستاها آن چنان در واریان جایگاهی ندارد اما برخی از بازی ها مثل توپ کاش، الک دلک، آقا زنجیر باف، اکر دکر، لی لی، سنگ کنارو، اشتر اشترن، هر کدام شکل خاص و در برخی موارد، ترانه های مخصوص محلی به خود دارند.
مولف کتاب البرزشناسی می گوید:روستای واریان در زمان های قدیم شامل چندین محله مختلف بوده که در هر محله آن، خاندان مشخصی زندگی کرده است ، به عنوان مثال خاندانی که اهل منطقه کیان بودند، به آنها کیانی نسبت می دهند.
بعد از احداث سد کرج تاریخ این روستا به دو دوره تقسیم شد، یکی قبل از احداث سد و دیگری بعد از روستای واریان که قبل از احداث سد کرج با عنوان واریان قدیم شناخته می شود.
اگرچه امروز بسیاری از مردم واریان به شهر کوچ کرده اند، اما به مناسبت های مختلف در حسینیه فرهنگی مذهبی واریان که در میدان کرج ساخته اند دور هم جمع می شوند.
البرز دارای روستاهای بسیاری است که سنت های کهن زیادی در دل دارد به نظر می رسد آنچه که مغفول مانده بی توجهی به داشته ها و توانمندی های روستا است.
با ایجاد فضاهایی مناسب می توان بستر گردشگری را در روستا فراهم کرد و با معرفی توانمندی های روستا هم به صنعت گردشگری کمک کرد و هم بستر اشتغال را فراهم کرد. توجه به فرهنگی که طی سال‌های اخیر محدود به نمایشگاه‌های موسمی، ویترینی و چند روزه بوده است و بخش مهمی از کارکرد این دست نمایشگاه‌ها فقط به فروش صنایع دستی روستانشینان و غذاهای زنان روستایی اختصاص یافته است.
این کلیشه یا قالب که بارها زیر سقف غرفه‌ها یا چادرهای روستایی در پارک‌ها و فرهنگسراهای شهرهای بزرگ تکرار شده تا کی و تا چه حد می‌تواند روح روستا را حفظ کند، روحی که ریشه در پویایی و نشاط روستا و روستانشینان دارد و نباید به نمایش در شهرها و در فضاهای مصنوعی و بسته محدود شود.
اما آنچه که مهم است روستاها به عنوان بازوی اصلی کشاورزی و کانون‌های مهم در صنعت کشور به فراموشی سپرده نشود.
انتهای پیام/خ