به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، نامزد‌های ریاست جمهوری آمریکا ید طولایی در توسل به فرافکنی علیه چین به عنوان چماقی در مبارزات انتخاباتی دارند، از بیل کلینتون گرفته که جورج دبلیو بوش را در سال ۱۹۹۲ برای مراوده با نخست وزیر چین مورد انتقاد قرار داد تا دونالد ترامپ که دولت اوباما را به اهمال در مقابل پکن متهم کرد.
روزنامه نیویورک تایمز در تحلیلی به قلم سوزان رایس، مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا می‌نویسد: در سال سرنوشت ساز انتخاباتی ۲۰۲۰ توسل به این ابزار شکل دیگری به خود گرفته، زیرا دونالد ترامپ تصمیم به سرمایه گذاری ویژه‌ای بر روی این مسئله گرفته و سعی دارد از نشات گرفتن شیوع ویروس کووید-۱۹ از ووهان چین و تنش‌های دو جانبه با پکن بر سر این ویروس به نفع خود برای تضمین موفقیتش در انتخابات بهره گیرد.
رایس که از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ مشاور امنیت ملی آمریکا بود، در بخشی از تحلیل خود یادآور می‌شود جمهوری خواهان که با واقعیت غیر قابل اغماض بیش از ۹۸ هزار جانباخته در اثر ابتلا به ویروس کرونا و ۳۶ میلیون بیکار به دلیل سوء مدیریت و بی کفایتی فاحش رئیس جمهور هم حزبی خود دست به گریبان هستند، راهبرد بهتری از توسل به «کارت چین» برای فرافکنی مشکلات به سوی این کشور و مقصر جلوه دادن آن با هدف جلوگیری از واگذاری کلید کاخ سفید به دموکرات‌ها ندارند.
نیویورک تایمز به نقل از دیپلمات اسبق آمریکا می‌نویسد: ترامپ از حمله به مواضع جو بایدن، رقیب دموکرات خود در انتخابات نوامبر، در قبال چین چندین هدف، از جمله تضعیف مشارکت در میان دموکرات‌های پوپولیست و مقصر جلوه دادن دیگران برای مرگ و میر ناشی از شیوع ویروس کرونا، را دنبال می‌کند. ترامپ سعی دارد ضعف آشکار خود در مقابل چین را به سلاحی سیاسی برای موفقیتش تبدیل کند. اینکه ترامپ دیگران را مقصر اشتباهات خود جلوه می‌دهد، یکی از بارزترین ویژگی‌های اخلاقی مورد نکوهش اوست و فرقی ندارد که این مسئله فساد، نفاق گرایی، تجاوز جنسی یا مداخله روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ باشد.
رایس در ادامه مواضع رئیس جمهور آمریکا در قبال پکن را اینگونه ارزیابی می‌کند: در ابتدا ترامپ برای حفظ توافق تجاری مشترک با چین، که در فاز اول خود نتوانست پکن را وادار به تغییر در سیاست‌های تجاری خود کند، سعی کرد خطر ویروس کرونا را کم اهمیت جلوه داده و بار‌ها به تمجید از عملکرد شی جین پینگ در این خصوص پرداخت. ترامپ دستکم ۱۵ بار در ماه ژانویه و فوریه از عملکرد رئیس جمهور چین در مواجهه با کرونا تمجید کرد. ترامپ از همان ابتدای ریاست جمهوری خود از مادام العمر شدن دوران ریاست جمهوری شی جین پینگ با حسرت صحبت کرد و بار‌ها مدعی شد که احترام و دوستی او با شی حد و مرزی نمی‌شناسد.
مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا معتقد است سیاست‌های ترامپ به بهای زیان آمریکا سبب تقویت چین شده است. رئیس جمهور آمریکا با کناره‌گیری از توافقنامه تجاری اقیانوس آرام، توافق نامه پاریس و توافق هسته‌ای ایران دوستان و دشمنان واشنگتن را به طور یکسان طرد کرد و در عین حال رهبری جهان را دو دستی تقدیم چین کرد.
رایس بر این باور است ترامپ سیاست دو پهلویی را در مقابل چین در پیش گرفته و در مواردی از جمله اعتراضات جدایی طلبان در هنگ کنگ و اخراج روزنامه نگاران آمریکایی از چین از انتقاد از پکن امتناع ورزید. ترامپ با تضعیف سیستم سازمان ملل خلا رهبری بین‌المللی را ایجاد کرد، خلایی که چین به سرعت در پی پر کردن آن است.
مشاور امنیت ملی دولت اوباما گواه این مدعا را اعلام اعطای ۲ میلیارد دلار از سوی رئیس جمهور چین در مجمع جهانی اخیر بهداشت برای مبارزه بین‌المللی با ویروس کرونا می‌داند. چین همچنین اعلام کرد واکسن‌هایی که در آینده برای این بیماری کشف می‌کند را در اختیار همه کشور‌های دنیا قرار می‌دهد و این همان شاهدی است که نشان می‌دهد چین آرام آرام جای آمریکا را در عرصه بین‌الملل می‌گیرد. اما در عوض موضع گیری ضعیف و حساب نشده ترامپ در مقابله با حرکت ریاست‌طلبانه چین این بود که با انتشار نامه مدیرکل پیشین سازمان جهانی بهداشت در صفحه توئیتر خود، این نهاد را به قطع دائم کمک‌های مالی واشنگتن تهدید کند. تهدید‌های پی در پی که نه عملی و نه عایدی برای واشنگتن دارد.
سفیر اسبق آمریکا در سازمان ملل نوشت: در ابعاد استراتژیک نیز رئیس جمهور به چین اجازه داد تا از بار فشار‌ها بر کره شمالی بکاهد و از مقابله با سیاست‌های پکن در مسئله دریای جنوبی چین عاجز ماند. ترامپ مواضع خود در قبال چین را با منافع خود تنظیم می‌کند و حتی در انتخابات آتی امید به کمک آن‌ها دارد. او حتی به دخترش ایوانکا اجازه داده تا از بسیاری از برند‌های تجاری چین ذی‌نفع شود.
از سوی دیگر ترامپ تلاش می‌کند رویکرد جو بایدن، رقیب دموکرات خود در قبال چین را ضعیف جلوه دهد. این در حالیست که بایدن می‌تواند به راحتی با استناد به سوابق اقدامات ترامپ ادعا‌های کذب او را برملا کند. ترامپ تلاش می‌کند تا مسئولیت خطا‌های خود را با طرح ناعادلانه ضعف بایدن در مقابل چین، بر گردن دیگران بیندازد. به نظر می‌رسید ترامپ برای پیروز شدن در انتخابات نوامبر به هر حربه‌ای متوسل خواهد شد و قمار چینی شاید کمترین اقدام او باشد.
رایس به تحلیل خود اینگونه پایان می‌دهد: بازی با استراتژی کاملا از کار افتاده «کارت چینی»، اما این بار به شیوه ترامپ می‌توانند عواقب خطراناکی برای دولت او به همراه داشته باشد و چشم انداز هزینه بارتری از دوران جنگ سرد و حتی بدتر از آن را برای آمریکا رقم بزند.
انتهای پیام/