به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺳﺎل ﻧﻮ و ﺑﻬﺎر، اﻣﺴﺎل ﻣﻬﻤﺎن داﺷﺘﯿﻢ آن ﻫﻢ چه مهمانی!
ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه و ﻋﺎﺷﻖ ﺳﻔﺮ؛ ﺑﻌﺪ از ﺳﻔﺮش ﺑﻪ ﺷﺮق آسیا، اﯾﺮان را ﺑﺮای اﻗﺎﻣﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ وارد ﮐﺸﻮر ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮای ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ از او در آﻣﺎده ﺑﺎش ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ورودش به ﻗﻢ، ﻫﻮس اﯾﺮاﻧﮕﺮدی ﺑﻪ ﺳﺮش زد و ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی و ﻣﺸﻬﺪ ﻫﻢ ﺑﺎز شد.
کووید؛ ﺑﻠﻪ ﻧﺎم اﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎن ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﮐﻮوﯾﺪ ۱۹ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ آن را ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﺮوﻧﺎ ویروس ﻣﯽ ﺷﻨﺎسیم.
ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی، آﻣﺎده ﯾﮏ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎر از اﯾﻦ وﯾﺮوس ﺑﻮد و ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻌﺪ از ورود ﺑﯿﻤﺎری ﺑﻪ اﺳﺘﺎن و ﺧﺼﻮﺻﺎ ﻣﺸﻬﺪ، زﻧﺠﯿﺮه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺷﯿﻮع وﯾﺮوس ﺗﻮاﻧﺴﺖ به خوبی ابتلا ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺸﻬﺪ و اﺳﺘﺎن را ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ دارد، اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺮدم و ﺷﻬﺮوﻧﺪان را ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺖ که ﺑﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﺣﻤﺎﺳﻪ ای را در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﺮوﻧﺎ رﻗﻢ زدند.
در "کدام" خانه بمانیم
ﮐﺮوﻧﺎ ﮐﻪ آﻣﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺎندیم، اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﺳﺮاغ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎ آﻣﺪ ﭼﻮن ورود اﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎن ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ، دﯾﺪ و ﺑﺎزدﯾﺪﻫﺎ، ﺳﻔﺮﻫﺎ و ﺗﻔﺮﯾﺤﺎت و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ، ﺑﺮای ﻣﺎ مردم اﯾﺮان، دﯾﺪ و ﺑﺎزدﯾﺪ ﻫﺎی ﻋﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎس و ﮐﻔﺶ ﻧﻮ را ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻤﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ و به ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺬراﻧﺪن ﺳﺎﻋﺎﺗﻤﺎن در ﺧﺎﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎ ﺧﻮب ﺑﻮد و ﻣﻔﯿﺪ و برای ﺑﻌﻀﯽ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﺖ و ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮسا.
ﺑﺮای ﻋﺪه ای اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﺮق داﺷﺖ؛ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﺎﯾﺪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ اﯾﻦ ﻋﺪه ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر، اﻣﺎ ﺳﻮال اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد که در کدام خانه؟!
در ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻓﺮوردﯾﻦ اﻣﺴﺎل ﮐﻪ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﺑﺮایﺧﺮﯾﺪ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی ﺳﻮت و ﮐﻮر و ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ ﺑﺎران ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺷﺪﯾﺪی ﻣﯽ ﺑﺎرﻳﺪ، ﻫﻮا اﺑﺮی و ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و روی زﻣﯿﻦ آب ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد، ﺑﺎران اﻣﺎ اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﻬﺮه ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ را ﺷﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﭼﻮن ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﺒﻼ در ﺷﻠﻮﻏﯽ و ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪﻧﺪ.
ﻓﺮدی را دﯾﺪم ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد، ﻧﻪ ﻣﺎﺳﮏ داﺷﺖ و نه دﺳﺘﮑﺶ، اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ از دﯾﺪ ﺧﻮدش در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد؛ در آن ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪ ﮔﻮﺷﻪ ای ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻏﺬاﯾﺶ را ﻣﯽ ﺧﻮرد. آﻧﻘﺪر ﻋﺎدی ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻋﺎدت داﺷﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺳﻘﻒ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﺎران ﺑﺒﺎرد و ﮐﻒ ﺧﺎﻧﻪ آب ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ باشد.
اﻧﮕﺎر اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن را ﻣﯽ دﯾﺪم، ﮐﺎﻣﻢ ﺗﻠﺦ شد وﻗﺘﯽ دﯾﺪم ﺧﺎﻧﻪ ای ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺗﺎزه ﺑﻪ ﯾﺎد آوردم که ﭼﻘﺪر در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﻫﺎ و ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ها ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ کنند.
دﻏﺪﻏﻪ اﮐﺜﺮ ﻣﺎ اﯾﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد را در ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮم ﮐﻨﯿﻢ تا ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺎن ﺳﺮ ﻧﺮود و ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎ ﺷﺎﮐﯽ و ﻧﺎراﺣﺖ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ اﺟﺒﺎری ﺑﻮدﯾﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ و در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﻣﺎن اﻓﺮادی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺣﮑﻢ ﺧﺎﻧﻪ را دارد.
ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و چالش ﻣﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﯽ ﮐﺮدن ﺧﺮﯾﺪﻫﺎﯾﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯽ که ﺑﻌﻀﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎی از دﯾﺪ ﻣﺎ آﻟﻮده، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﻘﻤﻪ ای ﻧﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ای دارﻧﺪ ﮐﻪ در آن ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و نه ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻮدن ﯾﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺶ ﻓﮑﺮ کنند.
در آن روز ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺮد ﺑﺎراﻧﯽ، وﻗﺘﯽ آن ﻣﺮد ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن را دیدم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻘﺪر ﻏﺮق زﻧﺪﮔﯽ و دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎی ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ و ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﻓﺮادی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎ اﺣﺘﯿﺎج دارﻧﺪ، اﻓﺮادی آﺳﯿﺐ دﯾﺪه و ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﺎﺳﻒ ﺑﺎری روزﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎن را ﺳﭙﺮی ﻣﯽ کنند.
اعتیاد مسبب کارتن خوابی یا بالعکس
آن روز و روزﻫﺎی ﺑﻌﺪش ﻣﺪام ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼطور ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ که ﮐﺮوﻧﺎ ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﺮدم را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻫﻢ اﻗﺘﺼﺎد و ﻣﻌﯿﺸﺖ ﺷﺎن را؛ ﮐﻤﯽ در اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ درﺑﺎره اﻓﺮاد ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺸﺮ چیست، ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب اﺻﻄﻼﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﻮد. اوﻟﯿﻦ ﮐلمه ای ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﻟﻐﺖ ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب در ذﻫﻨﻤﺎن ﺗﺪاﻋﯽ می ﺷﻮد، اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ.
ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ای در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ هر وﻗﺖ ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاﺑﯽ را می دﯾﺪم ﮐﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻫﻢ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻓﺮدی ﮐﻪ در ﺧﺮج ﻫﺎی اوﻟﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮﻓﺘﺎر اﻋﺘﯿﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻫﻤﺎن اﻧﺪک ﭘﻮﻟﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ دارد ﺧﺮج ﻣﺼﺮﻓﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اما ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم که اﻋﺘﯿﺎد ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮد ﺷﺪن اﯾﻦ اﻓﺮاد از ﺧﺎﻧﻮاده و ﺑﯽ ﺧﺎنمان ﺷﺪﻧﺸﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد. در زﻣﯿﻨﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻫﻢ ﺑﺎ واژه ای آﺷﻨﺎ ﺷﺪم که قبلا آن را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮدم. ﻣﻌﺘﺎدان متجاهر؛ این دسته اﻓﺮادی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻼ ﻋﺎم اﻗﺪام ﺑﻪ مصرف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﻣﯽ کنند.
سفر به شهر گمشده
ﺣﺎﻻ ﺳﻮاﻟﯽ دﯾﮕﺮ در ذﻫﻨﻢ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و آن اﯾﻦ ﺑﻮد که ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻣﻌﺘﺎد ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ یا ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﺎن اﺳﺖ ﺑﺮای ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ می داﻧﺴﺘﻢ ﻣﺪت ﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺧﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ رفتم. ﺑﺎ او در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری یک اﻧﺠﻤﻦ ﺟﻮان و ﮔﻤﻨﺎم و ﻣﺮدﻣﯽ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮای ﮐﺎرت ﺧﻮاب ها ﻏﺬای ﮔﺮم ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ. او از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را در ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ روزﻫﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﻢ و از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮال ﻫﺎﯾﻢ برسم.
در ﻣﺴﯿﺮ رﻓﺖ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ آﺧﺮ ﭼﻨﺪ وﻋﺪه ﻏﺬای ﮔﺮم در ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻪ دردی از درد اﯾﻦ اﻓﺮاد دوا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و او ﮔﻔﺖ وقتی رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻣﯽ فهمی. ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﺎﺷﯿﻪ ای ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ رﻓﺘﯿﻢ و ﭘﺲ از طی ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ از اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻧﯿﺴﺖ و باید ﭘﯿﺎده اداﻣﻪ ﻣﺴﯿﺮ را ﺑﺮوﯾﻢ. ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎرﯾﮏ و ﺗﻮ در ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺧﺮاﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪی رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ دور ﺗﺎ دورش را دﯾﻮارﻫﺎی ﮔﻠﯽ ﻧﺼﻔﻪ و ﻧﯿﻤﻪ ای اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد.
اﻓﺮادی ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮی ﻣﺘﻔﺎوت از ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ دﯾﺪه ﺑﻮدم را در آﻧﺠﺎ دﯾﺪم، ﮔﺮوه ﻫﺎی ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻮﺷﻪ اﯾﻦ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؛ اﯾﻨﺠﺎ اﻧﮕﺎر ﮐﺮوﻧﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد، ﻧﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﯿﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺣﺘﯽﺣﺪاﻗﻞِ ﻧﮑﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﻫﻢ از آن ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎی ﺑﺰرگ پر از ﻣﻮاد ﺑﺎزﯾﺎﻓﺘﯽ ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن نبود.
ﻣﺴﺌﻮل اﻧﺠﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ است و ﺳﺎﻟﻬﺎست در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ کند ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻏﺬای ﮔﺮم ﻧﯿﺎورد ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎه ﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻏﺬای ﮔﺮم ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ﭘﺨﺖ و ﺗﻮزﯾﻊ ﻏﺬای ﮔﺮم ﯾﮑﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﻣﺎﺳﺖ و در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﯾﺠﺎد رواﺑﻂ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﻫﺎی ﺑﻌﺪی اﯾﻦ اﻗﺪام را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهیم.
او ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮده اﺳﺖ ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ: ﺑﺮایﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺎﯾﺪ در اﺑﺘﺪا اﻋﺘﻤﺎد آﻧﻬﺎ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪن رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان در ﻗﺪم ﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﮐﻤﮏ ﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﺮد.
ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﻣﺮدم ﻧﻬﺎد ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ای ﺑﻪ ﻓﺎش ﺷﺪن نامش ﻧﺪارد اداﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ: ﺑﻪ اﻓﺮاد ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب و خصوصا ﻣﻌﺘﺎدان متاجهر ﺗﺤﺖ ﻫﺮ ﻋﻨﻮان و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ آﺳﯿﺐ وارد ﺷﻮد، ﻫﻤﻪ ﮐﻤﮏ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺟﻬﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻓﺮد ﻋﺎدی باشد.
اﯾﻦ ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ آﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ها اﻋﺘﯿﺎد دارﻧﺪ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ: رﯾﺸﻪ ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاﺑﯽ اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ و در واﻗﻊ اﻋﺘﯿﺎد ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آﺳﯿﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ بیﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ و ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاﺑﯽ اﺳﺖ و اﻓﺮاد وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد آﻟﻮده می ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ از ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﺮد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﺮد ﺷﺪﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪن ﻣﺸﮑﻼت ﺑﻌﺪی ﻣﯽ ﺷﻮد.
از اﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻨﺎس رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ درﺑﺎره آﺳﯿﺐ ﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﮐﻪ ثمره اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ و او ﺗﺼﺮﯾﺢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ: ﯾﮑﯽ از ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع اﯾﻦ ﺗﺒﻌﺎت ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻣﯿﺎن اﻓﺮاد ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب و ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ ﻫﻢ ﻣﺮدﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﻢ زنان و ﺣﺎﺻﻞ ازدواج اﯾﻦ اﻓﺮاد ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ خیلی از آﻧﻬﺎ از دوران ﺟﻨﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﭘﺲ از به دﻧﯿﺎ آﻣﺪن ﯾﺎ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﯾﺎ رﻫﺎ ﻣﯽ شوند.
ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ درﺑﺎره ﮐﻤﮏ ﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد میﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﻫﻤﻪ ﺳﻌﯽ و ﻫﺪف ﻣﺎ اﯾﻦ است که اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻋﺘﯿﺎد ﺧﻮد را ﺗﺮک و ﺑﺮای ﺧﻮد ﺷﻐﻠﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ آغوش ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدند.
او ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ: ﻫﻤﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻟﺰوﻣﺎ ﻓﻘﯿﺮ و ﺑﯽ ﺳﻮاد نیستند، ﺗﻌﺪادی از آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺷﻐﻞ و آﺑﺮو بوده اﻧﺪ و با اﺑﺘﻼ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد از ﻫﻤﻪ ﺗﺮد ﺷﺪه و ﺑﻪ ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاﺑﯽ روی آوردند. در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻫﺮ ﮐﺪام ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻣﺎﯾﻞ ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪ ﮐﻤﭗ ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﯿﻢ و ﻫﻤﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی درﻣﺎﻧﺶ را ﻧﯿﺰ تقبل ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﭘﺲ از ﻗﻄﻊ ﻣﺼﺮف، ﺑﺮای او ﺷﻐﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻋﺎدی ﺧﻮد
برگردد.
در انجمن های مردم نهاد معمولا افرادی هم هستند که پس از رهایی از دام اعتیاد و بازگشت به زندگی عادی با توجه به اینکه درک کاملی از اعتیاد دارند به معتادان کمک می کنند. کمک این افراد و انجمن ها قدم های مثبتی محسوب می شود اما چون منابع مالی این گروه ها محدود است و تعداد کمی از افراد آسیب دیده را پشتیبانی می کنند کمک شایانی به ریشه کن شدن این آسیب اجتماعی نمی کند مگر اینکه منابعی از سوی سازمان ها و نهاد ها به این انجمن ها اختصاص یابد.
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺎﺟﯿﺎن ﺷﻬﺮی رﺋﯿﺲ ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻮرای ﺷﻬﺮ مشهد به خبرنگار ما می گوید: از سوی سمن ها پیشنهادی داشتیم مبنی بر اینکه امکانات و بودجه در اختیارشان قرار داده شود تا آنها بتوانند اقدامات خود را در زمینه کمک به معتادان متجاهر و کارتن خواب ها توسعه دهند.
او می افزاید: این پیشنهاد قابل تامل است چون این افراد بدون هیچ چشم داشتی و با اهداف همدلانه و انسان دوستانه به این قشر آیب دیده کمک می کنند و قرار دادن امکانات بیشتر در اختیارشان می تواند کمک شایانی به ساماندهی معتادان متجاهر و بی خانمان ها بکند.
اقدامات کرونایی برای بی خانمان ها
سوال مهمی که داشتم این بود که در ایام کرونا چه اقدامات ویژه ای برای کارتن خواب ها و معتادان متجاهر از سوی مسئولان ذیربط انجام شده است.
ﺣﺴﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻃﻠﺐ، ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی به خبرنگار ما می گوید: ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ ﮐﺮوﻧﺎ به ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی از ﺗﺎرﯾﺦ اول اﺳﻔﻨﺪ ﺟﻤﻊ آوری ﻣﻌﺘﺎدان ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺼﻮﺑﻪ ﺳﺘﺎد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﺮوﻧﺎ ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و این توقف ﺗﺎ اﺑﺘﺪای اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه ۹۹ اداﻣﻪ داﺷﺖ و در اواﯾﻞ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آوری ﻣﻌﺘﺎدان اﻗﺪام ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ با ﻫﻤﮑﺎری ﺷﻬﺮداری و ﺷﺨﺺ ﺷﻬﺮدار ﺳﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ در ﺷﻬﺮ ﮐﻪ هر سه ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﺑﻮدند به این کار اختصاص داده ﺷﺪ.
او می افزاید: ﯾﮑﯽ از این سالن ها در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﻠﺸﻬﺮ، ﺳﺎﻟﻦ ﺷﻬﺪای ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﺮم، دیگری در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل، ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ شهید ﻣﻐﻨﯿﻪ و سومین سالن در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯿﺜﺎق، ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﺛﺎﻣﻦ بود که ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری ارﺗﺶ و سپاه ﺗﺠﻬﯿﺰ ﺷﺪ.
ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی ادامه می دهد: ﻇﺮﻓﯿﺖ سالن ﮔﻠﺸﻬﺮ۲۸۰ ﻧﻔﺮ، سالن ﻣﯿﺜﺎق ۳۲۰ ﻧﻔﺮ و سالن ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ۱۱۰ ﻧﻔﺮ می باشد. در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه اولین مرحله ﺟﻤﻊ آوری معتادان متجاهر اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ در آن مرحله ۶۳۰ ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻊ آوری ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺟﻤﻊ آوری از آنها ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮی ﻋﻼﻣﺘﯽ و ﭼﮑﺎپ ﺑﻬﺪاشتی به عمل آمد.
تنها طلب بیان می کند: از اﯾﻦ اﻓﺮاد ۷۷ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاشتی ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻧﺪ و از آﻧﻬﺎ ﺗﺴﺖ ﮐﺮوﻧﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﻮرد ﮐﺮوﻧﺎ ﻣﺜﺒﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪ. اﻓﺮاد سالم ﭘﺲ از انتقال ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﺪت ۱۴ روز در ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ به ﺳﺮ ﺑﺮدﻧﺪ و ﭘﻨﺠﻢ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد به اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﺎده۱۶ معرفیﺷﺪند و به ﻣﺪت ۶ ﻣﺎه از آﻧﻬﺎ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﻧﮕﻬﺪاری می ﺷﻮد.
او تصریح می کند: در مراکز ماده ۱۶ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗَﺮک دارﻧﺪ را ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد معرفی و آﻧﻬﺎیی را ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺮک ﻧﺪارﻧﺪ را دارو درﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽ کنند.
ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی تاکید می کند: ﭘﺲ از خروج افراد و تحویل آنها به مراکز ذکر شده، سالن های ورزشی ﺑﻪ ﻣﺪت ﺳﻪ روز ﮔﻨﺪزداﯾﯽ و ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﯽ می ﺷﻮﻧﺪ ﭘﻨﺞ روز ﺑﻌﺪ ﯾﻌﻨﯽ ۳۰ اردیبهشت ﻣﺎه ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺟﻤﻊ آوری ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ﻫﺎ و ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ مرحله ۳۴۰ نفر جمع آوری ﺷﺪﻧﺪ و پس از ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮی ﺳﻼﻣﺖ ۳۳ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ علائم ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻪ ﮐﺮوﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻧﺪ که ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ به این بیماری مبتلا نبودند.
تنها ظلب اظهار می کند: ﻣﺎ درﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺎهد ۱۶ ﻇﺮﻓﯿﺖ ۲ هزار و ۵۰۰ ﻧﻔﺮی ﺑﺮای ﻧﮕﻬﺪاری و ﮐﻤﮏ به ﻣﻌﺘﺎدان و ﮐﺎرﺗﻦ ﺧﻮاب ﻫﺎ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ قول ﻫﺎ و ﭘﯿﺶ بینی ﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﻗﺮار اﺳﺖ اﯾﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖ به ۵ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺳﺪ.
او با اﺷﺎره ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ حدود ۶ ﻫﺰار ﻧﻔﺮی ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ در مشهد می افزاید: ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺎده ۱۶ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺸﻬﺪ را ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻗﺮار داده و دیگر ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ نباشیم.
بعد از رفتن به محل جمع شدن یا به اصطلاح پاتوق بی خانمان ها با صحنه های متاثر کننده ای مواجه شدم که حتی فکرش را هم نمی کردم افرادی هم باشند که روزشان را در این شرایط تاسف بار به شب برسانند. کاش مواد ضد عفونی کننده ای که این روزها همه کوچه و خیابان های شهر را با آن گند زدایی و ضد عفونی می کنند، توانایی این را داشت که آسیب های اجتماعی از جمله فقر، اعتیاد و کارتن خوابی را نیز از بین ببرد.
کاش بشود و روزی بیاید که هیچ چیز اجباری نباشد؛ نه در خانه ماندن و نه بیرون از خانه ماندن.
گزارشگر: مهسا براتی نژاد
انتهای پیام// م.ب