به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از بوشهر، ۲۲ مه روز جهانی تنوع زیستی است. تنوع زیستی یعنی گوناگونی در اشکال و عناصر حیات در عالم هستی که این گوناگونی در حیات را ذخایر هستی و ثروت‌های طبیعی بشر محسوب می‌شوند.
منابع زیستی منابع مورد استفاده بشر در هرگونه توسعه هستند و گوناگونی در عالم حیات زنجیره بهم پیوسته موجودات است که موجب پایداری زندگی می‌شود.
به دلیل اهمیت تنوع زیستی روز ۲۲ مه، دوم خرداد به عنوان روز جهانی تنوع زیستی نامگذاری شده است.
ایران به علت تنوع آب و هوایی یکی از کشور‌های دارای تنوع زیستی غنی و ارزشمند است و کشورمان یکی از اعضای کنوانسیون بین المللی تنوع زیستی (CBD) است.
اکنون تلاش‌هایی برای حفاظت از تنوع زیستی کشور در حال انجام است.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر روز جهانی تنوع زیستی را تاکید کننده اهمیت و نقش تنوع زیستی در زندگی بشر و پایداری چرخه‌های حیات می‌داند.
فرهاد قلی نژاد عنوان می‌کند: تنوع زیستی در سه سطح ژن، گونه و اکوسیستم بررسی می‌شود و امروز تنوع فرهنگی را که حاوی دانش‌های سنتی سازگار با طبیعت است نیز به این سطوح اضافه می‌کنند.
به گفته او، تنوع در سطح ژن‌ها یعنی تنوع کروموزمی و DNA، تنوع در گونه‌ها یعنی گوناگونی در گونه‌های گیاهی و جانوری و تنوع در سطح اکوسیستم‌ها یعنی تنوع در اکوسیستم‌ها و زیستگاهی از قبیل دریا، کوهستان، جنگل و ... .
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر با اشاره به اینکه همه اشکال تنوع زیستی در پایداری چرخه‌های حیات نقش دارد، بیان می‌کند: نابودی و تخریب هر سطح از تنوع زیستی موجب اختلال در پایداری نظام حیات یک اکوسیستم، منطقه و یا در سطح کلان می‌شود؛ بنابراین حفاظت از تنوع زیستی حفاظت از ذخایر ژنتیکی و حفاظت از سرمایه‌های طبیعی یک سرزمین است.
قلی نژاد درباره رابطه تنوع زیستی و توسعه نیز می‌گوید: امروز با توجه به رخداد‌های تلخ زیست محیطی در جهان همانند نابودی و انقراض برخی گونه‌ها و تخریب اکوسیستم‌ها و بروز مشکلاتی همچون آلودگی‌ها، توسعه پایدار به عنوان توسعه‌ای هم جانبه مورد قبول است یعنی توسعه‌ای که ضمن استفاده از منابع زیستی همانند آب و خاک و زمین و ... موجب نابودی آن‌ها نشود و در توسعه منابع و به عبارتی تنوع زیستی به عنوان ذخایر و میراث سرزمین مورد آسیب واقع نشود و منابع برای استفاده بهینه نسل امروز و فردا حفظ شود.
او تاکید می‌کند: باید به توسعه پایدار به عنوان یک الگوی توسعه‌ای بیشتر توجه شود و تصمیم‌گیری‌ها برای توسعه با پیش بینی آثار و ارائه راهکار‌های کاهش و حذف آثار نامطلوب بر محیط زیست، اتخاذ و آمایش سرزمین و توان اکولوژیکی منطقه‌ای و ملی صورت گیرد.
انتهای پیام/ک