علی ترابی رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان، گفت: اجرای عملیات بیابان زدایی سال ۱۳۹۸، در بیش از ۶ هزار هکتار از اراضی بیابانی استان سمنان به اجرا در آمده است. این عملیات شامل نهالکاری، آبیاری و مراقبت، مدیریت رواناب همراه با عملیات بیولوژیک بذرپاشی، احداث بادشکن زنده در اطراف مزارع، حفاظت و قرق و مدیریت جنگل‌های دست کاشت است.
او افزود: اعتبارات صندوق توسعه ملی برای مقابله با گرد و غبار بالغ بر ۱۵۷ میلیارد ریال است که تا کنون حدود ۴۰ درصد آن تخصیص یافته است.
علی ترابی عنوان کرد: حدود ۵۷ درصد سطح استان را بیابان پوشش داده است، و همچنین حدود ۵۵۰ هزار هکتار از سطح استان را کانون‌های فرسایش بادی تشکیل داده که هر ساله خسارت بسیار زیادی به تاسیسات اقتصادی و منابع زیستی وارد می کند.
رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ابراز داشت: به همین علت اجرای طرح‌های بیابانزدایی در این استان در اولویت بوده و تا کنون بیش از ۱۱۰ هزار هکتار جنگل‌های دست کاشت بیابانی ایجاد شده است که تاثیر بسزایی در کاهش فرسایش بادی و خسارات وارده به مناطق مسکونی و صنعتی، روستاها، راه‌های مواصلاتی، اراضی کشاورزی داشته است.
او بیان کرد: عوامل پیدایش بیابان بطور کلی به دو بخش طبیعی و انسانی تقسیم میشوند. عوامل طبیعی که مسبب عمده بیابان‌های جهان است. شامل اقلیم (یا به زبان ساده¬تر کمبود بارندگی که این عامل مهم خود ناشی از قرار گرفتن در عرض‌های میانی کره زمین، دوری از دریا، محصور شدن بواسطه ارتفاعات، نوع پوشش سطح زمین و. حادث می شود). ژئومرفولوژی منطقه که شامل سازند‌های زمین شناسی، پستی وبلندی و کیفیت خاک و آب منطقه است.
علی ترابی اذعان داشت: عوامل انسانی شامل: تخریب گیاه، تخریب آب و تخریب خاک به هر شکل و نوعی باشد نظیر چرای بی رویه، قطع درختان، بوته کنی، استفاده بی رویه از آب‌های زیر زمینی، کشاورزی در اراضی غیر مستعد، آبیاری نامناسب شده است.
بر اساس مطالعات صورت گرفته در سطح استان سمنان در خصوص عوامل موثر و شدت بیابانزایی که در چهار کلاس بیابانزائی قرار گرفته اند.
۱. شدت بیابانزائی خیلی شدید با بیشترین سطح (بیش از ۴۶ درصد کل استان) شامل اراضی فاقد پوشش گیاهی جنوب استان را پوشش می‌دهد.
۲. شدت بیابانزائی زیاد در سطحی معادل ۱۳ درصد استان اغلب در حاشیه کویر و برخی مناطق کالپوش، فرومد، غرب ایوانکی و قراردارد.
۳. شدت بیابانزایی متوسط با مساحت نزدیک به ۳۷ درصد کل استان را در بر می‌گیرد.
۴. شدت بیابانزائی کم با کمترین سطح معادل ۴ درصد که عامل اصلی بیابانزائی در آن تخریب گیاه به واسطه چرای بی رویه وشیب زیاد اراضی می‌باشد و عمدتا در بخش‌های شمالی استان قرار دارند.
الف: عوامل غالب
طبیعی:
۱- نوع اقلیم حاکم با ۵۸ درصد از سطح کل استان
۲- شرایط ژئومرفولوژیکی با ۲/۶ درصد از سطح کل استان
۳- محدودیت‌های کمی و کیفی منابع آب و خاک با ۱۷ درصد
ب – عوامل غالب انسانی:
۱- بوته کنی با ۲۴/۰ درصد
۲- چرای بی رویه با ۲/۱۵ درصد
۳- تبدیل کاربری اراضی با ۱۵/۰ درصد
۴- افت سطح سفره آب زیرزمینی با ۰۷/۳ درصد
۵- عدم مدیریت صحیح اراضی با ۱۴/۰ درصد از سطح کل استان
رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان گفت: استان سمنان بعنوان یک استان با سیمای عمدتا بیابانی (سومین استان بیابانی کشور) بشدت با این معضل درگیر بوده و پروسه فرسایش بادی و عوارض ناشی از آن، هر ساله خسارت بسیار زیادی را به تاسیسات اقتصادی و منابع زیستی آن وارد میکند، که این مناطق کانون بحرانی فرسایش بادی نامیده می‌شود.
ترابی افزود: بطور خلاصه از ۱۳۷۱۶۷۵ هکتار از اراضی استان که در ۱۹ منطقه تحت تاثیر فرسایش بادی (بعنوان یکی مهمترین جنبه‌های بروز پدیده بیابانزایی) قرار دارد، که حدود ۵۳۵۱۷۳ هکتار آن بعنوان کانون‌های بحرانی فرسایش بادی شناخته شده که خسارت آن سالانه بطور متوسط ۳۳۰ میلیارد ریال است.
او بیان کرد : استان سمنان با اجرای عملیات کنترل فرسایش بادی و بیابانزدائی توانسته است خسارات ناشی از این پدیده را کنترل نماید. مجموع این اقدامات توانست نام ایران را در شمارِ یکی از ۵ کشور ممتازِ جهان در امر تثبیت شن‌های روان مطرح ساخته و حتی سبب دعوت از ایران برای دراختیارگذاردن تجربیاتِ مفید خویش به برخی از کشور‌های منطقه شده است. حاصل این اقدامات در سطح کشور انجام عملیات بیابانزدائی و کنترل فرسایش بادی در سطحی بیش از ۲ میلیون هکتار می‌باشد.
انتهای پیام / م