به گزارش حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، معلمان روستایی و عشایری برای آموزش دانش آموزان؛ ساعت‌ها راه می‌پیمایند و رنج مسیر و اقامت‌های طولانی در محل خدمت را به جان می‌خرند تا تعلیم و تربیت به عنوان عامل اصلی توسعه کشور، پویایی خود را حفظ کند.
محسن رضایی یکی از معلمان روستای «دله چنار» منطقه عشایری احمد فداله سردشت دزفول که دانش آموزانش به دلیل ضعیف بودن اینترنت و آنتن دهی پایین تلفن‌های همراه امکان استفاده از شبکه شاد را ندارند، می‌گوید.
رضایی با بیان اینکه در دبستان ابوذر برای ۴۳ دانش آموز چند پایه روستایی، تدریس می‌کند، اظهار کرد: ۶ دانش آموز پایه اول دارم که عشق آموزش به آنها مرا در دوران تعطیلات ناشی از کرونا به این منطقه کشانده است.
او افزود: در ابتدای تعطیلات مدارس به دلیل جلوگیری از شیوع بیماری کرونا از طریق تماس تلفنی با دانش آموزانم ارتباط برقرار می‌کردم و از پشت گوشی موبایل به آنها درس می‌دادم. تدریس به این شیوه به خصوص برای دانش آموزان پایه اول دبستان که هنوز الفبا را به صورت کامل آموزش ندیده‌اند، مشکل است، بنابراین تصمیم گرفتم به این روستا برگردم تا در این ایام دانش آموزان از درس عقب نمانند.
رضایی با بیان اینکه در حال حاضر دانش آموزان پایه اول دبستان هر روز با ماسک و رعایت فاصله اجتماعی در کلاسی که در این روستا بر روی یک گلیم بر پا کرده‌ایم حاضر می‌شوند، گفت: دانش آموزان سایر پایه‌های تحصیلی نیز دو روز یکبار برای آموزش می‌آیند و ضمن اینکه تکالیف آنان را چک می‌کنم، مابقی دروس تدریس می‌شود و اشکالات درسی آنها را برطرف می‌کنم.
او با اشاره به اینکه دانش آموزان عشایری و روستایی از هوش و استعداد بالایی برخوردارند، تاکید کرد: اشتیاق این دانش آموزان به آموختن انگیزه معلمان عشایری برای تدریس را افزایش می‌دهد و آنان خیلی بهتر از دیگر دانش آموزان درس را فرا می‌گیرند و حتی دانش آموزان پایه اول بلافاصله پس از تدریس قادرند حروف الفبا را بخوانند و بنویسند و درک کنند.
انتهای پیام/