به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، سعید نمکی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نامه‌ای به وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی کشور و با توجه به ضرورت رعایت فاصله گذاری اجتماعی و الزامات سلامت محیط و کار، راهنماهای گام دوم مبارزه با کووید ۱۹ را ابلاغ و بر اجرای آن تاکید کرد.
نمکی در این نامه ضمن تاکید بر ضرورت فاصله گذاری اجتماعی به منظور کاهش آمار ابتلا به کووید ١٩، براساس مطالعات، این طرح را در بعضی همه گیری‌ها تا بیش از ۹۵ درصد در کاهش موارد و گسترش بیماری، موثر دانست.
در متن نامه وزیر بهداشت آمده است:
جناب آقای دکتر انصاری، معاون محترم رئیس جمهور و رئیس سازمان امور اداری و استخدامی کشور
جناب آقای دکتر رحمانی فضلی، وزیر محترم کشور
جناب آقای دکتر اردکانیان، وزیر محترم نیرو
جناب آقای آوایی، وزیر محترم دادگستری
جناب آقای دکتر ظریف، وزیر محترم امور خارجه
حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر علوی، وزیر محترم اطلاعات
جناب آقای سلطانی فر، وزیر محترم ورزش و جوانان
جناب آقای مهندس اسلامی، وزیر محترم راه و شهرسازی
جناب آقای دکتر صالحی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
امیر سرتیپ حاتمی، وزیر محترم دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح
جناب آقای دکتر دژ پسند، وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی
جناب آقای مونسان، وزیر محترم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی
جناب آقای دکتر غلامی، وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
جناب آقای رحمانی، وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت
جناب آقای حاجی میرزایی، وزیر محترم آموزش و پرورش
جناب آقای دکتر شریعتمداری، وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی
جناب آقای دکتر آذری جهرمی، وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات
جناب آقای مهندس کشاورز، سرپرست محترم وزارت جهاد کشاورزی
داشتن فاصله مناسب در روابط اجتماعی به این معنی است که فاصله فیزیکی از سایرین به اندازه‌ای باشد که انتقال بیماری صورت نگیرد. این نوع برخورد در همه‌گیری‌ها، جایگاه ارزشمند و بسیار خاصی دارد. فاصله فیزیکی امن برای جلوگیری از ابتلا به بیماری کرونا (کووید-۱۹) حداقل یک متر است. بدیهی است که رعایت این فاصله تا زمانی که بیماری در جامعه در چرخش باشد، ضروری بوده و باید ادامه یابد.
به بیان دیگر با توجه به قابلیت انتقال بالای ویروس کرونای جدید، حتی ابتلای یک نفر و عدم رعایت فاصله مناسب در یک جمعیت، می‌تواند به‌طور انفجاری باعث انتقال ویروس در افراد آن جمعیت شود. بعد از تماس احتمالی که ممکن است منجر به ابتلا ی فرد به بیماری کووید ۱۹ شود، حداقل باید یک دوره کمون (معادل ۱۴ روز) بگذرد تا بتوان اطمینان داشت که آیا فرد مبتلا و علامت دار شده است یا نه، اما روی دیگر سکه، افرادی هستند که با طی دوره کمون به ویروس مبتلا می‌شوند، ولی علامتی ندارند.
با توجه به این‌که افراد بدون علامت نیز می‌توانند بیماری را به سایرین منتقل کنند، این گروه بی علامت، چون عموماً به‌عنوان فرد سالم فرض می‌شوند، به صورت بالقوه می‌توانند برای سایرین خطرناک‌تر باشند؛ بنابراین وقتی ویروس در جامعه در حال چرخش باشد و فاصله اجتماعی مناسب رعایت نشود، دوره‌های کمون بیماری برای هر فرد همواره پایان طولانی‌تری را برای اپیدمی ایجاد خواهد کرد.
در حقیقت هنوز وضعیت گسترش بیماری به گونه‌ای است که نمی‌توان گفت چه زمانی می‌توان به زندگی عادی برگشت و شاید بتوان گفت که این‌گونه زندگی با فاصله‌گذاری اجتماعی، تا مدت‌ها به‌عنوان روش زندگی معمولی باید در نظر گرفته شود.
مطالعات دقیق نشان داده که فاصله گذاری اجتماعی در بعضی همه‌گیری‌ها تا بیش از ۹۵ درصد در کاهش موارد و گسترش بیماری نقش داشته است. اما شرط اساسی آن است که از ابتدای امر به درستی برای آن برنامه‌ریزی و همه جوانب علمی و اجرایی آن در نظر گرفته شده باشد. در ابتدا باید این موضوع برای همه روشن شده باشد که برای اثربخشی استراتژی فاصله گیری اجتماعی، باید پذیرفت که این اقدام برای یک مدت طولانی به اجرا در خواهد آمد.
در شرایط فعلی و با توجه به ماهیت، گسترش و قابلیت انتقال بیماری کووید ۱۹، فاصله‌گیری اجتماعی از مهم‌ترین راهکار‌های کنترل این همه‌گیری می‌باشد. از این رو این وزارت در راستای سیاست‌های ستاد ملی مدیریت کنترل بیماری (کووید ۱۹) راهنماهای گام دوم مبارزه با کووید ۱۹ با تأکید بر فاصله گذاری اجتماعی و الزامات سلامت محیط و کار را تدوین و ابلاغ نموده است.
به پیوست، راهنمای گام دوم مبارزه با کووید ۱۹ و فاصله گذاری و الزامات سلامت محیط و کار در محیط‌های اداری جهت استحضار و بهره برداری ارسال می‌گردد. خواهشمند است دستور فرمائید نسبت به اجرا و نظارت بر آن اقدامات لازم معمول گردد.
انتهای پیام/
ای کاش درزمانی که مردم در قرنطینه به سر می بردند واقات خود را با برنامه های تلویزیون پر می کردند واز طرفی کشور با کمبود ماسک ودستکش مواجه بود دولت موارد اولیه وآموزشهای لازم را برای تولید ماسک در اختیار مردم قرار می دادند تا خانواده ها در منزل به تولید ماسک اقدام می نمودند وبتدر یافت اندک مزدی هم برای خانواده سرگرمی وهم برای ملت ماسک وحتی مازاد آن را پس از بسته بندی به خارج از کشور صادر می نمودند واز این طریق در آمدی هم برای کشور محسوب می شد.