سفالگری یک حرفه بسیار زیبا و قدیمی‌ای می‌باشد که از دیرباز تا به امروز در میان شهر‌ها و کشور‌های مختلف وجود داشته است، اگر نگاهی به ظروف سفالین گذشته بیاندازید به راحتی می‌توانید فرهنگ آن ملت را از نقاشی‌ها و طرح‌های ایجاد شده بر روی تک تک محصولات استخراج کنید، سفال در گیلان به علت فراهم بودن بستر مناسب تولید آن، مصارف فراوانی داشته و می‌توان از آن به گمج و نخون (ظرف مخصوص طبخ غذا به همراه درب)، کوزه سفالی، نمکیار (ظرف مخصوص ساییدن مغز گردو و سبزی و انارترش و …)، گیلی تابه (ظرف مخصوص برشته کردن تخمه)، تنور نان پزی، ظروف نگه داری مواد، حلقه‌های سر چاه، گلدان و مجسمه و سفال بام، اشاره کرد.
گمج یکی از اصلی‌ترین ظروف سفالی و محلی استان گیلان است که از آن در تهیه و طبخ انواع خورشت و غذا‌های محلی استفاده می‌کنند.
اگرچه امروزه ظروف فلزی، چدنی و حتی سرامیکی با رنگ‌های مختلف جایگزین این ظرف قدیمی شده است، اما هنوز این ظروف سفالی در بین خانواده‌های سنتی و روستایی استان گیلان از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار است.
عطیه روشنفکر زنی پر ذوق و هنرمند است که در روستای جیرده شفت کارگاه سفالگری دارد. وارد کارگاه که شدم در هر گوشه‌ای از حیاط هنرش دیده می‌شد از مجسمه‌های سفالی گرفته تا گلدان‌های مختلف و ظرف و تابه‌های سفالی که در کنار کوره منتظر بودند تا به بازی آتش و خاک بروند و آماده شوند تا این هنر به هر گوشه‌ای از این شهر و جهان راهی شوند.
