او افزود: تنها موردی که بسیار اهمیت دارد، موضوع کنترل نیروی هوایی افغانستان است که آمریکا به صورت انحصاری آن را در اختیار خود قرار داده است؛ علیرغم تعهداتی که واشنگتن در قبال آموزش نیرو‌های نظامی افغانستان داشته است، نتوانسته کنترل نیروی هوایی افغانستان را مناسب ساماندهی کند.
ظهوری ادامه داد: بنابراین ایالات متحده نیروی هوایی افغانستان را در اختیار خود دارد و از اینم نظر مشکل برای دولت افغانستان وجود دارد؛ اما در کل کنترل مرزها، تامین امنیت داخلی و نیروی پیاده نظام، تقویت و تعداد نیروی پلیس در اختیار کابل است و با وجود دخالت گروه‌هایی مانند طالبان، کنترل این نیرو‌ها در اختیار دولت مرکزی این کشور است.
این کارشناس مسائل افغانستان، پاکستان و شبه جزیره هند، اظهار کرد: افغانستان در طول نزدیک به ٢٠ سال حضور آمریکایی ها، از فراز و نشیب‌های بسیاری عبور کرده است؛ در طول این مدت گاهی شرایط برای برقراری امنیت بسیار مناسب و گاهی بسیار وخیم بوده است و هیچ کس نمی‌توانست صلح در این کشور‌ها را پیش بینی کند؛ آمریکا ضمن غارت منابع افغانستان در دوره‌های مختلف حضور خود در این کشور، باز هم ادعا میکند در افغانستان هزینه کرده و باید آن را پس بگیرد.
او تصریح کرد: بنابراین بعید به نظر می‌رسد که با وجود امضای قرارداد امنیتی میان کابل- واشنگتن و وجود حدود ١١ پایگاه آمریکایی در افغانستان، ایالات متحده تصمیم به خروج نیرو‌های نظامی خود از این کشور داشته باشد.
ظهوری تصریح کرد: همچنین این کشور در دوره‌های مختلف ریاست جمهوری حامد کرزی و ...، افغانستان را دور زده و در حالی که خود با طالبان جنگیده است، مجددا شاهدیم که با این گروه وارد مذاکره شده است؛ زمانی که یک گروه دشمن مردم افغانستان که توسط خود آمریکا ایجاد شده، با خود ایالت متحده مذاکره کند، مسلم است که نقش دولت و ملت افغانستان نادیده گرفته شده است.
این کارشناس مسائل افغانستان، پاکستان و شبه جزیره هند تاکید کرد: بعید بنظر می‌رسد که این توافق به نتایج مطلوب برسد؛ بعلاوه همانگونه که آمریکا می خواست در انتخابات اخیر افغانستان یک دولت ضعیف بر سر کار آمد و مجبور شد به دلیل ضعفی که دارد با طالبان دولت ائتلافی تشکیل دهد و آمریکا هم از صلحی که در ظاهر بوجود آمده حمایت کند و در نهایت شرایط برای حضور پیاده نظام ایالات متحده در این کشور مساعد شود و بتواند تسلط خود در افغانستان را بیشتر کند.
انتهای پیام/