به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند بزرگسالان بین ۱۸ تا ۶۰ سال در شب حداقل ۷ ساعت خواب داشته باشند. با این حال تقریباً ۳۵ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده خواب کافی ندارند.
بزرگسالان برای اجرای توصیه خواب CDC نباید بیش از ۱۷ ساعت بیدار بمانند. افراد عوارض جانبی کمبود خواب را طی ۲۴ ساعت تجربه می‌کنند. در ادامه به توانایی میزان بیدار ماندن فرد و بررسی اثرات کمبود خواب بیش از ۷۲ ساعت، همچنین اثرات بهداشتی کوتاه و طولانی مدت محرومیت از خواب و چگونگی بهبود بهداشت خواب می‌پردازیم.
فرد چه مدت می‌تواند بدون خواب دوام بیاورد؟
نیاز‌های خواب بین افراد متفاوت است و همچنین به سن فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، نوزادان تقریباً دو برابر بیشتر از بزرگسالان خواب می‌خواهند. با این حال، میزان زمانی که فرد بدون خواب می‌تواند زنده بماند نامشخص است.
طبق بررسی سال ۲۰۱۰، رکورد فعلی جهان برای فردی که بدون خواب بوده ۲۶۶ ساعت است که معادل تقریباً ۱۱ روز است.
معروف‌ترین آزمایش محرومیت از خواب در سال ۱۹۶۴ اتفاق افتاد که یک دانش آموز دبیرستانی در کالیفرنیایی به نام «رندی گاردنر» موفق شد ۲۶۴ ساعت بیدار بماند.
تا پایان ۱۱ روز گاردنر دچار پارانوئید و حتی توهم در او شروع شد. با این حال، طبق گزارشات، وی بدون هیچ گونه اثر جسمی و روانی طولانی مدت بهبود یافته است.
کمبود خواب چیست؟
کمبود خواب در شرایطی اتفاق می‌افتد که فرد کمتر از نیاز بدن خود به خواب می‌رود. اثرات کمبود خواب در افراد مختلف متفاوت است.
کودکان و نوجوانان نسبت به بزرگسالان به خواب بیشتری نیاز دارند، زیرا مغز و بدن آن‌ها هنوز در حال رشد است. به همین ترتیب، گاهی اوقات اثرات کمبود خواب در کودکان می‌تواند شدیدتر یا ماندگار باشد.
علائم عمومی کمبود خواب در بزرگسالان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
خستگی و خواب آلودگی در طول روز
مشکلات تمرکز، هوشیاری و حافظه
کاهش هماهنگی و تحریک پذیری
افزایش اشتها
تغییرات خلق و خو
کمبود منظم یا مزمن خواب نیز می‌تواند خطر ابتلا به چندین بیماری از جمله چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی را در فرد افزایش دهد.
آیا محرومیت از خواب کشنده است؟
کمبود خواب در شرایط خاصی می‌تواند کشنده باشد. به عنوان مثال، کمبود خواب می‌تواند خطر بروز حوادث خطرناک را افزایش دهد. طبق اعلام اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه‌ها (NHTSA)، در سال ۲۰۱۵، پلیس ایالات متحده از ۹۰ هزار تصادف وسیله نقلیه که منشا کمبود خواب داشتند، خبر داد. NHTSA همچنین اعلام کرده است که رانندگی خواب آلودگی موجب مرگ ۷۹۵ نفر در سال ۲۰۱۷ شد.
همچنین اختلال خوابی نادر به نام بی‌خوابی خانوادگی مرگ‌آور (FFI) می‌تواند منجر به مرگ شود.
FFI بیماری ارثی است که ناشی از جهش در ژنِ تولیدکنندهٔ پروتئین PrPC ایجاد می‌شود. این بیماری درمان ندارد و طی آن، فرد به‌طور پیشرونده‌ای دچار بی‌خوابی شده و به‌دنبالِ آن مبتلا به توهم، روان‌آشفتگی، اختلال در سطحِ هوشیاری و آگاهی (مشابه آنچه در زوال عقل دیده می‌شود) و سرانجام مرگ می‌شود.
علائم FFI معمولاً در بزرگسالی میانی وجود دارد و شامل موارد زیر است:
بی خوابی ملایم که به تدریج بدتر می‌شود
کاهش وزن
عدم اشتها
تغییرات دمای بدن
زوال عقل که به سرعت پیشرفت می‌کند
در حال حاضر هیچ درمانی برای FFI وجود ندارد و مرگ معمولاً در طی ۱۲ تا ۱۸ ماه (در شخصی که اولین بار علائم را تجربه می‌کند) رخ می‌دهد.
۲۴ ساعت بدون خواب
فرد ممکن است بعد از ۲۴ ساعت بدون خواب دچار اختلال در هماهنگی و حافظه شود. بیشتر افراد بعد از گذشت تنها ۲۴ ساعت شروع به تجربه اثرات کمبود خواب خواهند کرد.
تأثیر نخوابیدن به مدت ۲۴ ساعت می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
خواب آلودگی
کج خلقی
مشکلات تمرکز و حافظه
کاهش هماهنگی
اختلال در تصمیم گیری
مشکلات حافظه کوتاه مدت
افزایش میزان هورمون‌های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین
افزایش قند خون
خطر بالاتر تصادفات
تنش عضلانی
بسیاری از این تأثیرات به دلیل این اتفاق می‌افتد که مغز انرژی خود را با ورود به وضعیتی که پزشکان از آن به عنوان خواب محلی یاد می‌کنند، ذخیره می‌کند. در حین خواب محلی، بدن در بعضی از مناطق مغز به طور موقت نورون‌ها را خاموش می‌کند، اما در سایر مناطق فعالند.
افرادی که وارد خواب محلی شده اند ممکن است کاملاً بیدار به نظر برسند؛ اما توانایی آن‌ها در انجام کار‌های پیچیده به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.
کمبود خواب همچنین چرخه طبیعی خواب بدن را مختل می‌کند، که بر هورمون‌های تنظیم کننده زیر اثر می‌گذارد:
رشد
اشتها
متابولیسم
فشار
سیستم ایمنی بدن
منبع: ایسکا نیوز
انتهای پیام/