مصطفی چایچی مدیر اسبق تیم ملی دوچرخه سواری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، بیان کرد: متاسفانه نبود مدیریت درست در فدراسیون دوچرخه سواری توانایی هم به نام ورزشکاران و هم به نام فدراسیون نوشته می شود. در صورتی که دوچرخه سواران کشورمان تک به تک ورزشکارانی با توانایی فوق العاده هستند که سوء مدیریت فدراسیون، شخصیت ورزشی آن‌ها را نیز زیر سوال برده است. فدراسیون مدام کمبود امکانات، مشکلات مالی را برای تبرئه خود عنوان کرده اند که ورزشکاران نیز قبول کرده اند که امکان موفقیت نیست. این همان نقطه‌ای است که فدراسیون باید از آن دور شود. با این طرز تفکر نباید انتظار درخشش رکابزنان را در میادین ورزشی داشت.
او عنوان کرد: فدراسیون دوچرخه سواری راه خود را گم کرده است و به همین دلیل نه می شنود و نه می بینند حتی زمانی که علینژاد معاونت ورزشی وزارت ورزش و جوانان به عنوان فرد بی طرف ایرادات فدراسیون را بیان کرد، محکوم به غرض ورزی و خصومت شخصی شد. این نگرش و تمام مواردی که عنوان شد باعث می شود، تمام پیش بینی‌ها درست از کار در نیاید. برای این موضوع نمونه‌های زیادی وجود دارد از جمله می توان به قول پنج مدال برای بازی‌های آسیایی، امیدواری به مدال‌های قهرمانی آسیای پیست،کوهستان و جاده که متاسفانه هیچ کدام از آن ها برآورده نمی شود.
چایچی افزود: با این سوء مدیریت، فدراسیون دوچرخه سواری نه تنها راه به جایی نخواهد برد بلکه هر روز وضعیتش وخیم‌تر و جبران ناپذیرتر خواهد شد.
او درباره کب مدال برنز فرانک پرتو آذر در رقابت های قهرمانی آسیا بیان کرد: پرتو آذر ملی پوش دوچرخه سواری کوهستان با تلاش و انگیزه بالا در مسابقات مختلفی با هزینه شخصی شرکت کرد. او توانستن به عنوان ورزشکار ثابت کند که با وجود تمام کمبود‌ها و مشکلات هم میتوان به موفقیت امیدوار بود و نباید نا امید شد.
مدیر سابق تیم ملی دوچرخه سواری اظهار کرد: اگر به عملکرد تیم ملی در چند سال اخیر و در ۲ دهه گذشته توجه کنیم شاهد نوسانات زیادی خواهیم بود. در اوایل ۲ دهه اخیر در ماده کوهستان دوچرخه سواری، مدال آوری نداشتیم تا اینکه در سال‌های ۲۰۰۹ در ماده دانهیل و سپس در ماده کراس کانتری توسط نوری و حب علی در قهرمانی آسیا صاحب مدال شدیم.
او در ادامه گفت: این روند پیشرفت ادامه داشت تا زمانی که تیم دوچرخه سواری کوهستان با رایزنی فدراسیون توانست در بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی ۲۰۱۴ جزء ورزشکاران اعزامی باشد. این اتفاق گام بزرگی برای انگیزه دوچرخه سواران کوهستان بود. همزمان با این موضوع مربیان خارجی و حامی مالی برای این ماده دوچرخه سواری جذب شد که باعث پیشرفت مضاعف در عملکرد تیم ملی کوهستان شد.
او گفت: روند رو به پیشرفت دوچرخه سواری کوهستان به دلیل عدم مدیریت درست در چند سال اخیر سیر نزولی پیدا کرد و نه تنها انگیزه دوچرخه سواران بلکه امکان حفظ مربی خارجی و حامی مالی را از بین برد. در چند سال اخیر فقط به خاطر سیاست های اتخاذ شده در سال های ۹۳ تا ۹۵ بود.
چایچی در ادامه عنوان کرد: اگر دقت کنید در بین این سال‌ها ایران توانست در بخش سرعت بهترین نتیجه فدراسیون دوچرخه سواری را توسط محمد دانشور در بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا کسب کند. در این محدوده زمانی بود که مقام پنجم مسابقات قهرمانی جهان در بخش نیمه استقامت توسط امیر حسین جمشیدیان و در سال ۹۵ بود که بهترین نتیجه مسابقات قهرمانی جهان جاده توسط محمد گنج خانلو به دست آمد. اکنون با سیاستی که فدراسیون دوچرخه سواری در پیش گرفته است علاوه بر اینکه نمی توان پرورشی برای بدنه تیم ملی در تمام رده‌های سنی و ماده‌ها متصور شد بلکه تمام داشته‌ها هم به مرور زمان در حال از دست رفتن است. تعداد سهمیه‌های المپیک که در سالیان سال بدست می‌آمد در این دوره به حداقل‌ترین تعداد ممکن رسید.
او افزود: اینکه این سیر نزولی در تمام زمینه‌ها ادامه دارد برای کسی پوشیده نیست و مسلما محدودیت‌هایی وجود دارد. برای از بین بردن یا به حداقل رساندن اثرات این محدودیت‌ها باید مدیریت درستی کرد. در طول این مدت برای کاهش سرعت سیر نزولی عملکرد تیم ملی چاره‌ای اندیشیده نشده است. اینکه برای هر عدم موفقیت یا عدم توانایی یک بهانه‌ای تراشیده شود، کار عاقلانه‌ای نیست و نه تنها باعث پیشرفت نمی شود بلکه کار را خراب‌تر نیز خواهد کرد. در این که مشکل مالی وجود دارد شکی نیست و این مشکل برای تمام فدراسیون‌ها هست. مگر فدراسیون‌های دیگر هزینه‌های دلاری برای اعزام‌ها ندارند؟ چطور همه فدراسیون‌ها ادامه فعالیت می دهند و فقط فدراسیون دوچرخه سواری زمین گیر شده است؟ سایر فدراسیون های ورزشی منابع مالی خود را مدیریت می کنند.
چایچی درباره ضعف مدیریتی فدراسیون گفت: اگر فدراسیون قدرت و توانایی مقابله با این موضوع را ندارد و خود رییس فدراسیون و کادر فنی اذعان می کنند که نمی توانند کاری کنند چرا ادامه می دهند. این همان عذر بدتر از گناه است. شاید کسانی باشند که بتوانند این مشکل را رفع یا از شدت آن بکاهند. اصرار بر ادامه دادن کاری که نتیجه منفی می دهد اصلا عاقلانه نیست و فقط کار خراب‌تر می‌شود. اگر در سال ۹۴ فدراسیون دوچرخه سواری جزو سه فدراسیون برتر بازی‌های آسیایی و پنج فدراسیون برتر کشور می شود و در سال اخیر شاید بدترین فدراسیون کشور، نشان دهنده یک واقعیت است. اینکه راهی را که فدراسیون دوچرخه سواری در چند سال اخیر در پیش گرفته است، اشتباه بوده و این راه بیراهه‌ای بیش نیست که هرچه ادامه دار شود از مسیر اصلی دور می شود.
او در پایان اظهار کرد: سال ۹۸ یا به عبارتی ۲۰۱۹ سال کسب سهمیه المپیک بود. مدیران فدراسیون دوچرخه سواری اهمیت موضوع کسب سهمیه المپیک را ندانستند و اهمیت مسابقات قهرمانی آسیا را بیشتر از مسابقات قهرمانی جهان دانستتند. این موضوع در یکی از مصاحبه‌های یکی از مدیران عنوان شد. با این طرز تفکر بود که دوچرخه سواری2 سهمیه با ارزش المپیک را از دست داد.
بیشتر بخوانید: شرایطم برای رقابت‌های قهرمانی آسیا اصلا خوب نبود
انتهای پیام/