آبگوشتی که در ظرف دیزی سنگی پخته شود، دیزی سنگی نام دارد و خاصیت بیش‌تری نسبت به آبگوشتی دارد که در قابلمه تفلون پخته شود. استفاده از این نوع ظروف، موجب آزاد شدن آهن در بدن می‌شود. از طرفی این ظرف‌ها هیچ پوشش شیمیایی ندارد و برای سلامتی مفید است. جنس این نوع از ظرف‌ها، سنگ سرپانتین است که از آن دسته سنگ‌هایی است که جنس نرمی دارد و دربرابر آتش هم مقاوم است. به همین خاطر برای پخت غذا در حرارت ملایم مناسب است.
آبگوشت خوردن هم آداب و رسوم خاص خودش را دارد. آبگوشت باید درظرف مخصوص به خود که همان دیزی نام دارد و معمولا در نوع سنگی، سفالی و مسی است، پخته شده و میل شود. البته این روزها از این ظرف‌ها کمتر استفاده می‌شود و آبگوشت را در قابلمه‌های معمولی یا زودپز می‌پزند. در این حالت هم برای سرو آن می‌توان از کاسه‌های سفالی و مسی استفاده کرد، البته کاسه‌های چینی گل‌سرخی هم به خاطر قدیمی بودنشان برای خوردن آبگوشت مناسب است. برای خوردن آبگوشت محتویات داخل آن را از قابلمه جدا کنید و بکوبید. آبگوشت را هم در کاسه‌هایی که گفته شد برای هرشخص جداگانه ریخته و داخل آن نان سنگک یا نان خشک را تکه تکه کرده و بریزید. اصطلاحا به انجام این کار تلیت کردن می‌گویند. بعد از اینکه آبگوشت تلیت شده میل شد، نوبت خوردن گوشت‌کوبیده می‌رسد. گوشت‌کوبیده را بهتر است همراه با پیاز و نان سنگگ خورد.
آز آنجایی که ماده اصلی این غذا گوشت است، بهتر است آن را همراه با ماست یا دوغ نخوردید چراکه آهن موجود در گوشت با کلسیم ماست و دوغ در حالت رقابتی قرار می‌گیرند و سرانجام کلسیم جذب بدن شده اما آهن جذب نمی‌شود. از طرفی هم ماست و دوغ به فرد احساس خواب‌آلودگی می‌دهد و آبگوشت هم به تنهایی غذای سنگینی است و ترکیب این دو باهم فرد را خواب‌آلودتر و خسته‌تر می‌کند. از آنجایی که بلافاصله خوابیدن بعد از خوردن غذا برای هضم غذا مضر است، پس پیشنهاد می‌شود آبگوشت را همراه با ترشی و سبزی به جای ماست میل کنید.
انتهای پیام//ز.ق