وی با بیان اینکه ترساندن کودکان توسط والدینی صورت می‌گیرد که مهارت‌های تربیت فرزند را نمی‌دانند، افزود: والدینی که شایستگی زیادی در فرزندپروری ندارند از این مکانیسم برای کنترل فرزندنشان استفاده می‌کنند.
این روانشناس بیان کرد: گاهی والدین توانایی کنترل فرزندشان را ندارند بنابراین آن‌ها را می‌ترسانند، اما این ایجاد ترس در کودکان شاید در کوتاه مدت نتیجه داشته باشد، اما در بلند مدت این‌طور نیست.
بهزادپور با بیان اینکه ترساندن کودکان عواقب مخربی بر سلامت روان آن‌ها دارد، ادامه داد: زمانی که مدام فرزندمان را از کسی یا چیزی می‌ترسانیم نباید توقع داشته باشیم که او آرامش بالایی داشته باشد و احتمال اینکه در طولانی مدت این ترس در آن باقی بماند و مشکلات روانشناختی برایش ایجاد شود، وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه اختلالات اضطراب بالینی و مرزی در درازمدت برای چنین کودکان ایجاد می‌شود، اضافه کرد: زمانی که فرزندمان را از کسی می‌ترسانیم به عنوان مثال؛ "بابات که اومدم میگم چیکار کردی" باعث می‌شود رابطه فرزندمان با آن فرد مخدوش کنیم.
این روانشناس با بیان اینکه ترساندن فرزندان از کسی باعث بی اعتمادی نسبت به افراد می‌شود، افزود: کودک دائم فکر می‌کند آدمها قابل اعتماد نیستند و این بی اعتمادی در طولانی مدت رابطه اش را با افراد مختلف در زندگی با مشکل مواجهه می‌کند.
بهزادپور گفت: کودکان باید در محیطی توام با آرامش و مهربانی زندگی کند؛ زمانی که محیطی توأم با ترس برای کودک ایجاد می‌کنیم در رشد خودپنداره و اعتماد به نفس کودک اثر منفی می‌گذارد و کودک با یک ترس همیشگی بزرگ می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: والدین به جای ایجاد ترس در کودکان برای کنترل آن‌ها باید مهارت‌های لازم برای فرزندپروری را یاد بگیرند تا بتوانند با برقراری رابطه خوب با فرزندشان کاری کنند که به حرف‌های آن‌ها گوش دهد.
انتهای پیام/