زمان جمع‌آوری و خشک نمودن دانه‌های به، پس از رسیدن میوه به و در فصل پاییز است. خشک کردن دانه‌ها در دمای ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتی‌گراد انجام می‌شود. ماده متشکله اصلی به دانه را موسیلاژ تشکیل می‌دهد که کمی پس از مجاورت دانه با آب از سلول‌های اپیدرم پوشش دانه ترشح می‌شود.
میزان موسیلاژ محلول در آب فوق که ایجاد نوعی محلول کلوئیدی غلیظ می‌کند، ۲۰ تا ۲۲ درصد وزن دانه‌ها است. در برخی مواقع موسیلاژ به دانه با آب سرد اسیدی شده استخراج می‌شود. موسیلاژ به دانه در اثر مجاورت با شیره گوارشی روده و نیز محلول رقیق نمک طعام به صورت ژل در می‌آید. در اثر هیدرولیز پلی سارکارید‌های متشکله موسیلاژ به دانه، قند‌های آرابینوز، گزیلوز، گالاکتوز، گلوکز، مشتقات اسید اورونیک و مخلوطی از اسید‌های آلدوبیورونیک ایجاد می‌شود.
سایر ترکیبات موجود در به دانه شامل روغن ثابت (تا ۱۵ درصد)، گلیکوزید‌های سیانوژن (آمیگدالین تا ۵/۱ درصد)، آنزیم امولسین، پروتئین‌های مختلف و پکتین است. از به دانه در درمان التهاب مخاط دهان و گلو و تسکین خشونت و گرفتگی صدا، سرفه و یبوست خفیف استفاده می‌شود. همچنین در صنایع دارویی به عنوان امولسیون کننده و سوسپانسیون کننده و در صنایع آرایشی- بهداشتی در فرآورده‌های پوستی، مرطوب کننده و ضد چین و چروک و فرآورده‌های مو (حالت دهنده‌ها و نرم کننده‌ها) مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مقدار مصرف
مقدار مصرف- خوراکی: جوشانده ۱۰ تا ۳۰ درهزار (۶)، خیسانده ۲۰ گرم دانه.
موضعی: خیسانده ۵ تا ۱۰ گرم دانه (۸ س)، کاربرد غلظت ۰/۰۱ تا ۵ درصد از موسیلاژ در فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی و غلظت ۰/۱ درصد در صابون.
موارد احتیاط
پوست به دانه در صورت مصرف خوراکی و جدا شدن از مغز دانه و در مجاورت با آب، ایجاد اسید سیانیدریک می‌کند.
منبع: سیناپرس
انتهای پیام/