عسکری شاعر، ترانه‌سرا و روزنامه‌نگار در گفت و گو با خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
اصفهان، گفت: در نخستین اثر نثر نامه‌های خیالی دو شخصیت خیالی در زمان
قاجار را پیش روی خوانندگان کتابم گذاشته و به نشر مهرستان اصفهان سپرده است و در مقدمه کتاب آمده: «
سیدمحمود و پریدخت ساکن طهران بودند. سید محمود را فرستاده‌ام پاریس برای تلمذ طبابت و پریدخت را چشم‌انتظارش گذاشتم. هر دو از دوری هم می‌سوزند و کلمه به کلمه این نامه‌ها راوی این سوختن است. در این فراق چندین ماهه، این نامه‌ها بین این دو نفر رد و بدل شده است و بعد هم هر دویشان توی تاریخ این سرزمین گم شده‌اند.» و ادامه می‌دهد: «
امر خطیر عاشقی فقره‌ای است که این روز‌ها یا یادمان رفته یا از روی نسخه فرنگی‌اش تقلید می‌کنیم. خدا کند این نامه‌ها به درد عشاق روزگارمان بخورد.»
او در برنامه پری‌دخت‌خوانی در پاسخ به اینکه ورود از وادی نظم به نثر برای او چه تجربه‌ای به همراه داشته است، گفت: نظم و نثر در عین اینکه هر دو بستر ادبیات ما هستند، دو ساحت متفاوت‌اند و محتوایی که در ذهن نویسنده شکل می‌گیرد از او می‌خواهد که آن را به نثر بنویسد یا به نظم. در وادی نظم هم برخی اوقات مظمونی در ذهن شاعر شکل می‌گیرد که ممکن است تبدیل به غزل، ترانه، مثنوی یا قالب‌های دیگر شعر شود.
عسکری به سابقه‌ای که پیش از نوشتن کتاب پری دخت در شعر برای خود دست و پا کرده بود اشاره کرد و ادامه داد: در ۳۶ سالگی به شدت از ورود به وادی نثر ترس و دلهره داشتم، اما کودک درون من عاشق ریسک، سرعت و هیجان است و خوشبختانه کتاب پریدخت با استقبال خوبی مواجه شد.
داستان علاقه‌مند شدن او به نامه‌نگاری عاشقانه هم جالب است. عسکری در این باره گفت: پدرم دانشجوی زاهدان بود و ما ساکن بم بودیم. ۴-۵ ساله بودم و یادم می‌آید که پدرم به مادرم نامه می‌نوشت و هر از گاهی شخصی در خانه ما را می‌زد و پاکتی می‌آورد و به مادرم می‌داد و همیشه برای من سوال بود که این کاغذ‌ها چیست که این‌قدر مادرم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. وقتی سواد خواندن و نوشتن پیدا کردم یک روز که در خانه تنها بودم، صندوق نامه‌ها را پیدا کردم و همه را خواندم که همه نامه‌ها با فاطمه جان شروع می‌شد و به قربانت حبیب ختم می‌شد.
نویسنده کتاب پریدخت اضافه کرد: از همان‌جا انگار به نامه نوشتن ارادت پیدا کردم و بعد‌ها خودم در دوران نامزدی و بعدتر برای همسرم نامه می‌نوشتم.
او تأکید کرد که خاصیت نامه نوشتن این است که حساب‌شده و فکرشده حرف می‌زنی و نمی‌توانی زیر حرف‌هایت بزنی، چون به مخاطب نامه امنیت واژگانی داده‌ای و وقتی کلمه را به بند می‌کشی بار تعهد و قدرت آن بیشتر می‌شود.
عسکری با بیان اینکه همیشه خودم را مدیون نامه می‌دانستم، درباره اینکه چرا شخصیت‌های کتابش را در دوره قاجار قرار داده است بیان کرد: دوره قاجار دوره عجیبی است. در این دوره نهضت ترجمه آغاز شده، مطبوعات شکل گرفته و با رفت و آمد به سایر نقاط دنیا می‌فهمند در دنیا چه خبر است. در این دوره زن کم‌کم از پستو بیرون می‌آید و آن‌هایی که از طبقه مرفه هستند سواد هم پیدا می‌کند.
این نویسنده و شاعر زبان دوره قاجار را زبانی بین زبان درباری، دیوانی و دبیری و زبان محاوره‌ای و کوچه و بازار دانست که باعث شده برای کتاب خود از زبان این دوره استفاده کند.
او درباره سنت نامه‌نگاری بین عشاق اظهار داشت: اگر کلمه نداشته باشیم نمی‌توانیم فکر کنیم. کلماتی در پس ذهن ما هست، اما خیلی کم از آن‌ها استفاده می‌کنیم و کم‌کم دایره واژگانی ما کوچک می‌شود. برخی وقت‌ها باید از کلمات ظریف‌تری در گفتگو‌های خود استفاده کنیم. نامه نوشتن شما را وادار به فکر کردن می‌کند و همین که وقت گذاشته و فکر کرده‌اید برای محبوب ارزشمند است و به علاقه در رابطه اضافه می‌کند. یکی از اهداف من این بود که عشق زلال ایرانی را در این کتاب نشان دهم و اینکه چه شد که از عشق‌های اساطیری خود به خرس ولنتاین رسیدیم.
فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان و با همکاری انتشارات مهرستان و اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان اصفهان در آذرماه برگزار شد.
انتهای پیام/ی