محققان برای برآورد سن حیوان از حلقه‌های رشد در استخوان‌ها، مشابه حلقه‌ها در یک تنه درخت استفاده کردند. اما در این مورد به دلیل از بین رفتن جزئیات داخلی، شمارش حلقه‌های رشد کمی دشوار است. برای پی بردن به این موضوع، اندازه این استخوان‌ها را با اندازه حلقه‌های رشد از دایناسور‌های ویکتوریا مقایسه می‌کنند. این قیاس به محققان این امکان را فراهم می‌آورد که بتوانند مراحل اولیه رشد و یا حتی مرحله تخم گذاری را هم تخمین بزنند.
۱۰۰ میلیون سال پیش، هنگام تولد این حیوانات، استرالیا بسیار نزدیک به قطب‌ها بود. در آن زمان دمای هوای جنوب شرقی استرالیا بین ۶۰ تا ۷۰ درجه سانتیگراد بود که نسبت به هوای امروز، گرمتر است.
بیشتر بخوانید: حضور دوباره دایناسورها بر روی زمین! / آیا فرآیند تکامل می‌تواند جان دوباره‌ای به دایناسورها ببخشد؟
مانند برخی از پنگوئن‌های قطب جنوب، این دایناسورها باید زمستان‌های تاریک طولانی را تحمل می‌کردند و یا به خواب زمستانی می‌رفتند و از آنجا که آن‌ها بسیار ظریف بودند، پوسته تخم‌ها و استخوان‌های ریز به ندرت زنده مانده و تبدیل به فسیل می‌شدند. این اولین بار است که در هر نقطه از نیمکره جنوبی چنین فسیل‌هایی کشف می‌شود.
انتهای پیام/