وی در خصوص نوع روایت و زمان داستان «خوبی‌های خوبان» بیان کرد: راوی رمان، نمایشنامه نویس است که در عین حال کارگردانی آن را هم بر عهده دارد. روایت کتاب در زمان معاصر و در همین سال‌هاست که در آن به سر می‌بریم.
این نویسنده افزود: این کتاب پشت صحنه زندگی بازیگرانی را که خارج از فضای نمایش در بی پولی و فقر به سر می‌برند، نشان می‌دهد. همه آنها به امیدی وارد کار تئاتر شده و درسش را خوانده‌اند؛ اما اکنون به دلایل گوناگون در شرایطی سخت روزگار می‌گذرانند.
موذنی در خصوص روایت رمان «خوبی‌های خوبان» گفت: روایت این رمان به کلی با آنچه در «احضاریه» آمد متفاوت است. موضوع رمان «احضاریه» روایت گذشته و زمان حال را ایجاب می‌کرد، ولی در رمان «خوبی‌های خوبان» با نوعی دیگری از روایت مواجه می‌شویم.
نویسنده کتاب «احضاریه» در خصوص استقبال از این کتاب بیان کرد: بازتاب خبری کتاب «احضاریه» بسیار گسترده بود. منظور من برخورد‌های ژورنالیستی با اثر است که طبق معمول هم مثبت و هم منفی بود. رمان «احضاریه» وارد بدنه جامعه‌ای شد که لزوماً اهل مطالعه نیستند و بیشتر به خاطر شرکت در مسابقه مجبور شدند رمان را بخوانند و چه بسا از فرم رمان شوکه شده باشند. برای همین بخش‌های رمان را بی ارتباط با هم یا مخلّ ِ هم می‌دانستند. این مطلب مخصوصاً در شبکه‌های اجتماعی نمود داشت.
موذنی با اشاره به اینکه کتاب «احضاریه» تجربه‌ای بود که گاه باعث شگفتی ام می‌شد، اظهار کرد: از چند مدرسه راهنمایی تماس گرفتند و از من برای سخنرانی دعوت کردند. از آنها و از خودم می‌پرسیدم مگر می‌شود؟ اولیای مدرسه تاکید داشتند که بچه‌ها با رمان ارتباط برقرار کرده‌اند و من باور نمی‌کردم. رمان «احضاریه» در عین آن که ساده می‌نمایاند، مهندسی سختی دارد که باید خواننده حرفه‌ای باشد تا به ساختار معنایی آن دست پیدا کند.
انتهای پیام/