به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در ماه جولای ۲۰۱۹، آمریکا ائتلاف حفاظت از کشتیرانی در خلیج فارس را مطرح کرد، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا، کشورهای همپیمان مانند، انگلستان، فرانسه، آلمان، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا را به حضور در این ائتلاف دعوت کرد. گرچه آمریکا در جا‌های مختلف همپیمانان خود را متقاعد کرده و حتی چندین بار اقدام به اعمال فشار کرد، اما از چنین پیشنهادی استقبال گرمی نشد. اگرچه در ماه اگوست، انگلستان به سبب کشمکش توقیف نفتکش با ایران، قبل از همه به ائتلاف نظامی آمریکا پیوست، پس از آن رژیم صهیونیستی و استرالیا نیز خبر از حضور در این ائتلاف دادند.
آغاز به کار ائتلاف دریایی به سرکردگی آمریکا
ائتلاف دریایی به سرکردگی آمریکا در خلیج فارس، روز پنجشنبه گذشته به صورت رسمی عملیات خود را از بحرین برای آن چه «محافظت از عبور و مرور دریایی و کشتی‌ها» عنوان شده، آغاز کرد. این ائتلاف هدف خود را محافظت از تامین نفت در منطقه در برابر تهدیدات احتمالی عنوان کرد. بحرین که میزبان ناوگان پنجم دریایی آمریکاست به همراه امارات و عربستان در این ائتلاف حضور دارند.
«جیم مالوی» فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی نیروی دریایی آمریکا در خاورمیانه، هدف از آغاز به کار این ائتلاف را عملیات‌های تدافعی عنوان کرده است. مالوی در عین حال عملیات این ائتلاف را نه برای دوره‌ای کوتاه مدت، بلکه با هدف حضوری بلند مدت تا آن زمان که لازم باشد، عنوان کرده است.
برخی کشور‌ها اروپایی از جمله فرانسه برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها در منطقه از حضور در ائتلاف دریایی آمریکا خودداری کرده اند. ژاپن تصمیم گرفته است که بجای پیوستن به ائتلاف دریایی آمریکا، نیرو‌های دفاعی خودش را به صورت مستقل به تنگه هرمز اعزام کند. گفته شده این تصمیم به دنبال آن اتخاذ شده که ژاپن با ایران دارای پیوند‌های اقتصادی گسترده است و نمی‌خواهد به عنوان یک عضو مهم و برجسته در ائتلاف آمریکا به شمار رود.
رای الیوم در مطلبی در این باره آورده است: «اعلام آغاز رسمی ماموریت ائتلاف نظامی دریایی تحت رهبری آمریکا، با هدف تامین امنیت دریانوردی در منطقه خلیج فارس و با مشارکت تنها ۶ کشور، این ضرب المثل قدیمی عربی را یادآور می‌شود که می‌گوید: «کوه درد زایمان گرفت و موش به دنیا آورد!». محدود بودن شمار کشورهای مشارکت‌کننده در این ائتلاف به وضوح نشان‌دهنده کاهش نفوذ آمریکا نه تنها در منطقه خلیج‌فارس بلکه در سرتاسر جهان است و به نظر می‌رسد آن زمانی‌که دولت فعلی آمریکا و دولت‌های قبلی ائتلاف‌هایی با حضور ۳۰ یا ۶۰ کشور تشکیل دهند- مانند ائتلاف‌هایی که وارد جنگ‌هایی علیه عراق یا در لیبی، سوریه و افغانستان شدند- سپری شده است و دیگر قابل برگشت نیست.
رای الیوم بیان کرد: نکته قابل توجه این بود که سه کشور بزرگ خلیج‌فارس یعنی کویت، سلطان نشین عمان و قطر- در این ائتلاف جدید غایب هستند، نه تنها به این خاطر که موضعی بی‌طرف در برابر اقدامات تنش‌زای آمریکا علیه ایران اتخاذ می‌کنند بلکه همچنین به این دلیل که این کشور‌ها به ایالات متحده و دولت کنونی آن اعتمادی ندارند؛ دولتی که سیاست‌های بی‌پروایی را اتخاذ می‌کند که می‌تواند به جنگ منطقه‌ای و احتمالا بین‌المللی منجر شود، افزون بر این امر، این ائتلاف و تشکیل آن ممکن است یک عنصر «تنش» باشد و نه ضامنی برای دفاع و ثبات.
این رسانه می‌نویسد: ما اعتقاد نداریم که این ۶ کشور یعنی انگلیس، عربستان سعودی، امارات، بحرین، استرالیا و آلبانی در کنار آمریکا قادر به محافظت از ناوبری دریایی باشند؛ زیرا اکثر آنها، به استثنای آمریکا و انگلیس قدرت دریایی موثری ندارند. به عنوان مثال ناوگان‌های آلبانی، بحرین، امارات و عربستان سعودی کجا هستند؟ به‌خصوص زمانی که می‌دانیم ابزار بازدارنده ایرانی بسیار کارآمد هستند به‌ویژه موشک‌ها و زیردریایی‌های بومی آن و نیز صد‌ها قایق دریایی کوچک و بزرگی، که می‌توانند کشتی‌های متجاوز را بدون ردیایی شدن از سوی رادارها، منهدم کنند.
چرا کشور‌ها به ائتلاف دریایی آمریکا نپیوستند؟
رای الیوم می‌نویسد: از سوی دیگر، چرا کشور‌هایی مانند فرانسه، آلمان، بلژیک، چین و هند، که منافعی در چنین حمایتی در خلیج‌فارس دارند و کشتی‌ها و تانکر‌های آنها به وفور در آب‌های خلیج‌فارس استفاده می‌شود و بیشتر آنها شریکی در تمامی جنگ‌های آمریکا در این منطقه بودند، به ائتلاف مذکور نپیوسته‌اند؟ جواب، ساده است و آن این‌که، آمریکا با خروج یک‌جانبه از توافق هسته‌ای ایران، تمامی این تنش‌ها و تهدید امنیت و ثبات در منطقه و جهان را به وجود آورده است.
این رسانه تحلیل کرد: با استناد به تجربیات قبلی، می‌توان گفت که شناور‌های ایرانی موفق شدند دو کشتی انگلیسی را در پاسخ به اقدام جبل طارق در توقیف یک نفتکش ایرانی، توقیف کنند در حالی‌که کشتی‌های آمریکایی حاضر در این صحنه، هیچ اقدامی برای آزادی کشتی‌های انگلیسی نکرده و مانع از توقیف آنها نشدند. موضوع خطرناک‌تر این است که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا اعلام کرد که هرگز به محافظت از این کشتی‌ها اقدام نمی‌کند و محافظت تنها به کشتی‌های آمریکایی محدود می‌شود. اگر ناو هواپیمابر و بیشتر کشتی‌های نیروی دریایی آمریکایی که به دریای «عرب» فرار کرده و در ۸۰۰ کیلومتری آب‌های خلیج‌فارس مستقر شده‌اند تا در تیررس موشک‌های ایرانی قرار نگیرند، پس چگونه این ناوبر‌ها می‌توانند از نفتکش و کشتی‌های تجاری را در آب‌های خلیج‌فارس و تنگه هرمز محافظت کنند؟
هدف باج خواهی از سه شیخ نشین است
رای الیوم در پایان آورده است: تمامی این مسائل خارج از چارچوب باج‌خواهی آمریکا از سه کشور مشارکت‌کننده در این ائتلاف- عربستان سعودی، امارات و بحرین- قرار ندارد؛ زیرا هدف از حضور آنها در ائتلاف تامین پشتیبانی مالی و پرداخت هزینه‌ها- اعم از تامین سوخت کشتی‌ها یا پرداخت مستقیم یا غیرمستقیم پول- است؛ دونالد ترامپ (در باج‌گیری) مهارت دارد و تجربه‌ای طولانی در این زمینه دارد و نمی‌تواند بدون دریافت زودهنگام پول هنگفت و چه بسا «انعام»، هیچ‌گونه حمایتی ارائه دهد».
به هر حال این ائتلاف، نمایشی و ریاکارانه است و آمریکا به دنبال پر کردن جیب‌های خود و دزدیدن منافع کشور‌ها و مردم منطقه به نفع خودش است. آنها با حضورشان امنیت منطقه را بر هم می‌زنند تا امنیت خود را برقرار کنند.
تحقق امنیت خاورمیانه و خلیج فارس تنها برپایه آشتی کشورهای منطقه میسر خواهد بود، در نهایت این کشور‌ها همسایه یکدیگرند و جا به جا نمی‌شوند. مداخله کشورهای خارج از منطقه تنها وضعیت را پیچیده‌تر خواهد کرد.
منبع: مهر
انتهای پیام/