به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دوازدهم تیرماه ١٣٠٣ خورشیدی گلوله‌ای که از پشت به قلب میرزاده عشقی شلیک شد، این شاعر و روزنامه‌نگار آزاده را که جرمی جز نواختن جمهوری رضاخانی نداشت به کام مرگ فرستاد. بعد از او، شناخته‌شده‌ترین روزنامه‌نگاری که در دوره رضاخانی قربانی شغل خود شد محمد فرخی یزدی بود که از قضا او نیز همچون «عشقی» طبعی ظریف داشت. عشقی و یزدی بی‌شک تنها روزنامه‌نگاران تأدیب‌شده در ١٦سال زمامداری پهلوی اول نیستند، اما قطعاً سرشناس‌ترین‌ها در فهرست مورد نظر به‌شمار می‌آیند. این فهرست بعد از افول پدر، در دوره پهلوی پسر نیز قربانی گرفت که از نخستین‌هایش می‌توان به محمد مسعود اشاره کرد؛ هرچند بعد‌ها سعی شد تقصیر ترور مدیر روزنامه «مرد امروز» را گردن حزب توده بیندازند.
تنبیه بانیان نهضت ملی شدن صنعت نفت
از میان روزنامه‌نگاران محذوف در نیم‌قرن زمامداری پهلوی‌ها، دست حکومت در هیچ‌یک از حذف‌ها رو نشد الا یک مورد که شاه مملکت علناً مایل به ارتکاب آن بود. ٩ آبان ١٣٣٣ خورشیدی، حکم تیرباران مردی اجرا شد که هنگام صدور فرمان «آتش» به دلیل جراحات بسیار روی برانکارد قرار داشت و تقریباً به هوش نبود. صحبت از دکتر حسین فاطمی، روزنامه‌نگار و وزیر امور خارجه دکتر محمد مصدق است که ٦٥سال پیش در چنین روزی اعدام شد. نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران در سایه اختلافات سیاسی داخلی و دسیسه‌های دولت‌های ذینفع خارجی، ٢٨ مرداد ١٣٣٢ به نقطه شکست خود رسید و هر آن که در این واقعه عظیم دستی و عزمی داشت کارش به دادگاه نظامی افتاد. بعد از کودتا احکام حبس و تبعید همچون نقل و نبات صادر شد تا جایی که دکتر مصدق را نیز از زخم خود بی‌نصیب نگذاشت؛ این میان تنها کسی که دل حکومت حتی به حبس او نیز راضی نشد، وزیر خارجه دولت ملی بود.
زبان سرخ وزیر خارجه در باختر امروز
دکتر حسین فاطمی به دلیل انتشار مطالب تند و تیز ضد دربار در روزنامه «باختر امروز» تاوانی گزاف و سخت داد. او بی‌پروا شاه، خانواده‌اش و سایر درباریان را در مقالات خود مورد خطاب قرار می‌داد و، چون عمق کینه دربار را نسبت به خود می‌دانست از فردای کودتا متواری شد تا به تحت تعقیب‌ترین شخص در ایرانِ دهه ٣٠ تبدیل شود. عاقبت ٦ ماه پس از سقوط دولت ملی دکتر مصدق، وزیر امور خارجه او در خانه یکی از دوستانش دستگیر شد. عجله کودتاچیان برای کیفر دادن این روزنامه‌نگار شجاع تا بدانجا بود که در نخستین جلسه دادگاه شعبان جعفری و دار و دسته‌اش مأمور کاردآجین کردن او شدند؛ توطئه‌ای که راه به جایی نبرد، اما زخم آن تا روز اعدام مضروب را آزرد. دکتر فاطمی را پس از اجرای حکم اعدام در ابن بابویه و کنار شهدای قیام ٣٠ تیر دفن کردند، هرچند که مرادش یعنی دکتر مصدق نهایتاً از این حظ بی‌نصیب ماند و با وجود وصیت خودش در همان تبعیدگاه احمدآباد به خاک سپرده شد.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/