او با بیان اینکه امام حسن عسکری (ع) در روز اول ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری به دلیل که سمی به ایشان داده بودند به سختی بیمار شد تصریح کرد: اایشان در روز هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ در سن ۲۸ سالگی به علت بیماری به شهادت رسید و خانه‌ای در خانه خود در کنار پدر بزرگوارشان در سامرا مدفون شد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به اینکه پس از رحلت امام حسن عسگری (ع) به غیر از نزدیکان ایشان کسی از وجود امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف اطلاعی نداشت، ادامه داد: برادر امام حسن عسکری (ع) معروف به جعفر کذاب از فرصت نبود وارث ظاهری برای آن امام در آن برهه زمانی استفاده کرد و خود را به عنوان جانشین آن امام همام معرفی کرد، موضوعی که هیچگاه برای او به نتیجه نرسید و هیچ کس او را به عنوان جانشین امام قبول نکرد.
این نویسنده به بیان اینکه همزمان با شهادت این امام بزرگ، معتمد عباسی خلیفه وقت وضعیت اضطراری را در سامرا اعلام نمود، بیان کرد: خلافت عباسی با همه توان به دنبال فرزند و جانشین امام حسن عسکری (ع) در خانه و در محل و در تمام شهر به جستجو پرداخت.
محمدرضا سلمانی عبیات با اشاره به اینکه شیوه‌های وحشیانه‌ای که معتمد عباسی برای یافتن حضرت، ولی عصر عجل الله در پیش گرفت مشابه شیوه‌های فرعون برای یافتن حضرت موسی(ع) است گفت: سربازان عباسی با هجوم وحشیانه به منزل امام حسن عسکری (ع)، موجب ایجاد رعب و وحشت و جسارت به اهل بیت ایشان شدند.
او با اشاره به اینکه خلافت عباسی به دنبال نشانه‌ای از جانشین و فرزند امام حسن عسگری (ع) تمام زوایای خانه ایشان جستجو کرد، ادامه داد: آن‌ها به دنبال همسری امام حسن عسکری (ع) بودند که باردار بوده و یا نشانه‌هایی از بارداری را در خود داشت، ولی هیچ نشانه مفیدی پیدا نکردند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام تاکید حکومت عباسی بر لزوم یافتن امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را نشانه‌ای از آگاهی آن‌ها از تولد فرزندی از امام حسن عسکری(ع) یاد کرد و گفت: اقدامات امنیتی حکومت عباسی در چند مرحله پس از شهادت امام ادامه پیدا کرد و در مرحله آخر که به یک لشکرکشی نظامی شبیه بود، با اذن خداوند غیبت صغری امام مهدی (عج) آغاز گردید.
محمدرضا سلمانی عبیات اذعان داشت: براساس اعتقاد شیعیان، غیبت آمادگی استراتژیک برای برپایی حکومت الهی و عصر غیبت زمانی حساس برای اتفاقی مهم و بزرگ است و تمام اقدامات آن در کیفیت اختلال عدل در جهان نقش اساسی دارد.
این پژوهشگر اسلامی غیبت امام عصر(عج) در زمان غیبت صغرا را نوعی داد آمادگی برای شیعیان و مسلمانان در جهت کیفیت دریافت قواعد شرعی و دینی دانست و تصریح کرد: غیبت صغرا در واقع نوعی زمان گذار از دوره از دوره ای است که شیعیان به طور مستقیم با امام خود در ارتباط بودند و به دوره‌ای که باید از طریق آدما و قواعد به سوالات شرعی و دینی خود دست پیدا می‌کردند.
عبیات پایان غیبت صغری را در سال ۳۲۹ هجری در زمانی دانست که محمد بن علی السمری به عنوان نائب چهارم وفات نمود ، بیان کرد: امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف ترین دوره وارد مرحله جدید و در عین حال طولانی شد که در تا زمانی به اذن خداوند شرایط برای ظهور آن ولی بزرگ خداوند فراهم شود و ندای المهدی از کنار بیت الله الحرام سر داده شود ادامه خواهد داشت.
انتهای پیام/گ