به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، این روزها موضوع جدیدی که میان اهالی ادب بسیار باب شده است، برگزاری دورهمی‌های ادبی در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها است که به نظر می‌رسد به مذاق برخی خوش نیامده است؛ اما اینکه چرا این محفل‌ها برگزار شده و مورد استقبال و یا شاید مورد انتقاد اهالی قلم قرار گرفته، سوالی است که دو چهره ادبی به آن پاسخ می‌دهند.
ناصر پروانی شاعر در خصوص دورهمی‌های ادبی که در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها برگزار می‌شود، گفت: شش هفت سال پیش به من ایراد می‌گرفتند که چرا در شبکه‌های اجتماعی فعال نیستی؛ من در پاسخ به آن‌ها می‌گفتم شاعری که شاعر باشد، در شبکه‌های اجتماعی فعال نمی‌شود.
او افزود: در حال حاضر با پدیده نوظهوری مواجه هستیم که خیلی ناراحت کننده است؛ به طوری که شاگردانم را برای حضور در دورهمی‌هایی که در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها برگزار می‌شود، دعوت می‌کنند و این اقدام اصلاً کار فرهنگی نیست.
پروانی بیان کرد: بزرگان عصر ما به حضور در دورهمی‌های ادبی در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها تن نمی‌دهند. اینطور نیست که فرهنگسراها و دانشگاه‌ها به شاعران برای برگزاری دورهمی‌های ادبی فضا ندهند بلکه این فضا در اختیارشان گذاشته می‌شود تا در فضایی آکادمیک درباره شعر صحبت کنند. عزیزانی که دورهمی‌های ادبی را در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها برگزار می‌کنند، سطح ادبیات را پایین می‌آورند.
این شاعر با بیان اینکه اساتید ادبیات فکر و اندیشه جامعه را تولید می‌کنند و باید در بالاترین سطح جامعه و جریان ساز ادبی باشند، گفت: اینکه هفت الی هشت نفر به کافی شاپ می‌روند و در آن فضا شعری خوانده می‌شود، درست نیست. هیچ یک از بزرگان ما در این دورهمی‌ها شرکت نمی‌کردند.
این شاعر با اشاره به اینکه دورهمی‌هایی که در پارک‌ها و کافی شاپ‌ها برگزار می‌شود، به ادبیات کمکی نمی‌کند و حالت دورهمی دارد، گفت: کدامیک از این دورهمی‌ها نتیجه ادبی دارد. متاسفانه این قبیل دورهمی‌ها مرسوم شده است؛ فرهنگسراها، شب شعر‌ها و دانشگاه‌ها مکان‌های بهتری برای این کار هستند. با وجود اینکه جمعیت کمی در خانه محله آمده بودند اما من در همانجا برایشان کلاس برگزار می کردم، اما متاسفانه تجربه اشتباهی را که در شبکه‌های مجازی داشتیم اکنون با این ادبیات کافی شاپی، ادبیات قهوه خانه‌ای و ادبیات پارکی ادامه می‌دهیم.
پروانی با اشاره به اینکه چیزی از شاهان باقی نماند، اما مقبره شاعرانی چون سعدی، حافظ و مولانا باقی مانده است، بیان کرد: اساتید ادبیات بسیار فرهیخته هستند. به نظرم با برگزاری دورهمی در کافی شاپ و پارک شخصیت‌های ادبی خود را تحقیر می‌کنیم و این اقدامی برنامه ریزی شده برای تحقیر ادبیات است.
او گفت: مطمئناً با این کار ریشه ادبیات را می‌زنند. من اگر به عنوان شاعر در یک کافی شاپ با ۲۰ خانم و آقا حاضر بشوم، در حالی که اطرافم کسانی هستند که سیگار یا قلیان می‌کشند و دختر و پسر‌ها با وضعیتی خاص در آن حاضرند چه برداشتی از من خواهد شد؟! این تحقیر ادبیات است. ما این رسالت را داریم که یک شخصیت عمومی مثبت برای خودمان در جامعه ایجاد کنیم.
منصوره میرفتاح نویسنده، شاعر و ترانه سرا هم در این خصوص گفت: هرچه فضایی که در آن گعده‌های ادبی برگزار می‌شود، آزادتر باشد و بتوان آن را در فضا‌های مختلف تجربه کرد بهتر است و اشکالی ندارد. اینگونه برگزاری گعده‌های ادبی به فضایی خاص منحصر نمی‌شود. برای خود من حضور در پارک و کافی شاپ از حضور در فرهنگسراها راحت‌تر است.
او افزود: در فرهنگسراها کلاس‌های آموزشی مختلف برگزار می‌شود؛ حتی ممکن است اطلاع رسانی درباره این دورهمی‌های ادبی به خوبی انجام نشود و این گعده‌ها دیده نشود. آنقدر که برگزاری دورهمی ادبی می‌تواند در پارک و کافی شاپ جلب توجه کند، نمی‌تواند در فرهنگسراها جذب‌کننده باشد. وقتی حضور در گعده ادبی را به جای خاصی منحصر نکنیم، جامعه غربال نمی‌شود اما ممکن است در فرهنگسراها یک عده خاص که دغدغه ادبی دارند، در گرده‌های ادبی شرکت کنند. برگزاری این دورهمی ها در فضای پارک یا کافی شاپ می‌تواند توجه بسیاری از مردم را که حتی دغدغه ادبیات ندارند، جلب کند.
این شاعر اظهار د اشت: مخاطبی که از کنار دورهمی ادبی در فضای پارک‌ها عبور می‌کند، خواه ناخواه ذهنش درگیر می‌شود و قطعاً این مسئله روی کتابخوان شدن او تاثیر می‌گذارد. ممکن است در آن جمع یک شعر خوانده شود و روی ذهن کسی که اصلاً کتاب نمی‌خواند و اهل شعر و مطالعه نیست، تأثیر بگذارد. در فضایی به این شکل می‌توان روی فرهنگ کتابخوانی، سلیقه موسیقیایی و فرهنگ عمومی جامعه تاثیر گذاشت.
انتهای پیام/