به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شکر، ماده مشترک تمام این خوراکیها ی شیرین است، اما چه چیزی باعث میشود شکر این‌طوری چسبنده باشد؟ چرا مثلا نمک چنین خاصیتی ندارد و وقتی آن را در آب حل می‌کنید اصلا مثل مخلوط آب و شکر غلیظ و چسبناک نمیشود؟ شکر یک ترکیب است که از عنصر‌های اکسیژن و هیدروژن و کربن تشکیل شده‌است، این عنصر‌ها به کمک پیوند‌های مخصوصی به هم متصل شدهاند.
بیشتربخوانید: کدام خوراکی ها سلامت شما را تامین می کنند؟
راز چسبندگی هر خوراکی که با شکر تهیه شده در همین ترکیب خاص است. تا وقتی که پای یک مایع به میان نیاید، شکر یک کریستال مودب و مرتب است و یک گوشه نشسته و چسبندگی هم ندارد، اما به محض این‌که کمی آب را با آن مخلوط می‌کنید پیوند‌های قوی اکسیژن و هیدروژن متلاشی و اتم‌های هیدروژن شل می‌شوند و دنبال جای دیگری برای متصل شدن میگردند. این اتم‌های هیدروژن تا خودشان را به یک جایی آویزان نکنند دست برنمیدارند، بعضیهایشان به سطح اطرافشان میچسبند و بعضی هم خودشان را به هیدروژن‌ها یا اکسیژن‌های دیگری که در شکر هستند وصل میکنند؛ نتیجه این میشود که یک توده چسبناک شکل میگیرد. جالب اینجاست که نوع پیوندی که بین مولکولهای شکر وجود دارد در خیلی از مواد دیگر هم دیده میشود، اما آنها به این اندازه چسبناک نیستند. مثلا پیوند بین مولکولهای آب هم پیوند هیدروژنی است، اما آب هیچ وقت چسبناک نبوده و نیست؛ علت این ماجرا در تعداد اتم‌های هیدروژن و کربن و اکسیژنی است که درون شکر وجود دارد. این تعداد بسیار بیشتر از تعداد اتم‌های هیدروژن درون هر مولکول آب است برای همین هم میزان چسبندگی شکر تا این حد زیاد است.
منبع: روزنامه خراسان
انتهیا پیام/