وی افزود: اسمی که برای این نمایش استفاده می‌شود یک اسم یونانی است که در اساطیر یونانی از آن استفاده می‌شود. زمانی که انسان‌ها می‌میرند و وارد دنیای دیگری می‌شوند، کامالوکا نامیده می‌شود؛ در واقع همان برزخ ذهنی و روحی است که انسان‌ها وارد آن می‌شوند و کار‌هایی که در دنیا انجام می‌دادند را می‌بینند.
موسوی خواه در خصوص سبک اجرای نمایش «کامالوکا» گفت: این نمایشنامه را با توجه به شرایط و تمرین‌هایی که در کارگاه خود داشتیم، به اجرا درآوردیم. من می‌خواستم از سبک گروتفسکی استفاده کنیم؛ یعنی به سوی تئاتر گروتفسکی برویم که زیاد در تهران و شهرستان‌ها اجرا نمی‌شود، زیرا تئاتر گروتفسکی خالی از صحنه است و فضای کاری ما با موسیقی و دکور خاص ارتباطی برقرار نمی‌کند و در کل بازیگر تداعی کننده است. گروتفسکی درباره این گونه از تئاتر کتاب نوشته است و می‌گوید بازیگر هر چه دارد، به شکل نو بر روی صحنه بیاورد.
وی ادامه داد: بهتر است به زرق و برق کار اهمیت ندهیم و بیشتر کار را به سوی بازی بازیگران ببریم؛ یعنی تمامی فرم‌ها و اتفاقات در بازی بازیگران رخ دهد. نمایش «کامالوکا» از پنج صحنه هنری تشکیل شده که از صحنه ابتدایی به شکلی از اساطیر برتر تئاتر، صحنه دوم را از تمرینات باربا، صحنه سوم را از تمرینات بیومکانیک میرهولد استفاده کردم.
موسوی خواه با اشاره به اجرای تئاتر‌های لاکچری بیان کرد: مردم ما بصری هستند و مواردی مانند گریم، دکور و موسیقی و... برایشان مهم است. برای نمونه تئاتر «بینوایان» بر روی صحنه می‌رود که در آن رقص و آواز و آدم‌های مختلف در شرایط متفاوت بازی می‌کنند و آن شخص تماشاگر حاضر است مبلغ هنگفتی را برای تماشا هزینه کند. با این حال من ترجیح می‌دهم کار را به شکل جدیدی جلو ببرم.
انتهای پیام/