با وجود اعلام وکیل آن مک کلاین مبنی بر اینکه حساب مذکور مشترک بوده و فضانورد تنها برای خرید وسایل مورد نیاز فرزند خود از آن پول برداشته و وسایلی خریداری کرده است.
ایستگاه
فضایی بین‌المللی متعلق به هیچ کشور خاصی نیست و بین‌المللی است، هرچند در ساخت آن تنها برخی کشوره مانند آمریکا، روسیه، آژانس فضایی اروپا شامل کشور‌های (بلژیک، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، نروژ، اسپانیا، سوئد، سوئیس، انگلستان) و کانادا، ژاپن، شرکت داشته‌اند. آنها یک توافقنامه به نام IGA برای جلوگیری از بروز جرم در فضا همزمان با ساخت و راه‌اندازی ایستگاه فضایی بین‌المللی امضا کرده‌اند.
در سال‌های قبل در دهه ۱۹۶۰ میلادی قوانین اولیه‌ای برای بررسی جرم در فضا پیشنهاد شده و به تصویب رسیده است که بنا بر آن هر فضانوردی که از سوی ناسا، اسا یا دیگر آژانس‌های فضایی برای ماموریت به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رود در صورت ارتکاب جرم بنا بر قوانین کشور خود و مطابق با دیوان دادرسی کشوری که او را به فضا فرستاده است مورد قضاوت و دادرسی قرار می‌گیرد.
به گفته محققان علوم حقوقی، این قوانین دارای نقص هستند، زیرا ایستگاه فضایی متعلق به هیچ کشوری نیست. اما در صورت وقوع جرم در سفینه فضایی یا کپسول متعلق به یک کشور یا آژانس فضایی، کشور سازنده کپسول یا سفینه فضایی می‌تواند فضانورد را مورد قضاوت و دادرسی قرار دهد.
با توجه به ساخت کپسول‌های فضایی جدید برای ارسال انسان به سفر‌های فضایی و برنامه‌ریزی و ساخت موشک‌های فضایی برای انتقال انسان به کره ماه و سیاره مریخ در سال‌های نه‌چندان دور، کارشناسان اعلام کرده‌اند باید قوانین حقوقی جدیدی برای جلوگیری از وقوع جرم در فضا یا درون شهرک‌های فضایی وضع و تصویب شود.
امروزه فضا یا دیگر سیاره‌ها و سیارک‌های فضایی به هیچ کشور یا دولتی تعلق ندارد و در صورت بروز جرم در فضا، مرجعی برای رسیدگی و دادرسی وجود ندارد.
حتی فضانوردانی که از آژانس‌های فضایی مختلف در آینده به سیاره‌های مختلف سفر کنند و اقامتی چند ساله در کره ماه یا سیاره مریخ داشته باشند دیگر به طور رسمی به کشوری که از آن به فضا سفر کرده‌اند متعلق نیستند.
تنظیم قوانین در فضا پیچیدگی‌های خاصی دارد، زیرا تنها مرجع برای وابستگی یک فضانورد به یک کشور، وسیله فضایی است که با آن به فضا سفر می‌کند.
امروزه شرکت‌های فراوانی در دنیا به ساخت کپسول فضایی و انواع هوپیما برای انجام سفر‌های توریستی به لبه فضا پرداخته‌اند و به گفته دانشمندان باید راهکار‌هایی برای جلوگیری از وقوع جرم و رسیدگی به آن، زمانی که افراد در فضا هستند پیاده‌سازی شود.
بازسازی و جمع‌آوری شواهدی از صحنه جرم در فضا کاری پیچیده و متفاوت با زمین است. به دلیل وجود جاذبه کم در دیگر سیاره‌ها، شاخص‌هایی مانند جمع‌آوری نمونه خون یا اثرانگشت به ویژه اگر جرم خارج از ایستگاه فضایی یا بر سطح سیاره روی دهد امکانپذیر نخواهد بود.
همچنین در سال‌های اولیه ورود انسان به سیاره مریخ امکانات و تجهیزات پزشکی فراوان بر سطح سیاره وجود نخواهد داشت که سبب می‌شود در صورت درگیری و بروز جراحت امکان نجات فضانورد کمتر از روی زمین باشد.
به گفته کارشناسان در صورت زندگی انسان در سیاره مریخ، پلیس با محدوده اختیاراتی باید وجود داشته باشد و همچنین سفینه‌های فضایی ویژه برای بازگرداندن مجرمان به زمین باشد تا در دادگاه حاضر شوند، اما با توجه به فاصله طولانی مریخ با زمین چنین طرحی به آسانی قابل پیاده‌سازی نیست.
منبع:Space
انتهای پیام/