منیژه آرمین نویسنده کشورمان در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره تعریفی از نقد ادبی گفت: نقد ادبی به معنای این است که یک اثری بر اساس قالب محتوایی از ابعاد مختلف با توجه به نکات مثبت و منفی آن توسط نقاد بررسی شود.
این نویسنده با اشاره به جایگاه نقد ادبی در کشور اظهار داشت: متاسفانه جایگاه نقد در کشور ما بسیار آشفته است، به گونه ای که انگار از نقد مخصوصا در ادبیات و فرهنگ وحشت داریم. وجود نقد ادبی به معنای پذیرش نکات منفی نیست چرا که از طریق نقد می توان به نکات مثبت اثر دست یافت.
وی افزود: جایگاه نقد ادبی در توسعه و ارتقای آثار ادبی تاثیر بسیار مثبتی دارد. به نظر بنده تولید کننده هر اثر ادبی نباید مدعی بی نقص بودن کار خود باشد. نکته مهم این است که در کشور ما نقد ادبی به دست متخصصان انجام نمی شود.
آرمین ادامه داد: نقد اثر ادبی توسط داستان نویس به دلیل فهمیدن معایب نوشته خودش کار خوبی است. اما به دلیل تفاوت سبک داستان نویسی با نقد ادبی، داستان نویس هیچ وقت حق انتقاد از آثار ادبی نویسندگان دیگر را ندارد.
این نویسنده درباره مشکلات موجود در صورت نبود نقد ادبی در کشور گفت: نبود نقد ادبی باعث می شود که هر نویسنده ای بعد از چاپ اثر خود و فروش زیاد آن به این باور برسد که هیچ ایرادی در اثرش وجود ندارد و برای همیشه باید با همین شیوه پیش برود.
وی افزود: نبود سلیقه شخصی و پذیرش نقد ادبی تاثیر بسیار عالی در بهتر پدید آوردن تولیدات بعدی اهالی قلم می شود. نقادان باید سواد کافی داشته باشند، به هیچ عنوان سبک نویسندگی خود را در نقد بکارنگیرند و نکته مهم تر اینکه یک نقاد باید صلاحیت نقد اثر ادبی را داشته باشد.
آرمین گفت: البته اجازه نقد نباید به هر کسی داده شود. وقتی کسی در حیطه ای از کاری شناخت ندارد نباید به خودش اجازه نقد یک اثر ادبی را بدهد؛ کشور ما بیش از هر چیزی به نقد و تحلیل برای بهتر شدن کیفیت ادبیات کشور نیاز دارد.
گفتنی است منیژه آرمین نویسنده کتاب «شانزده سال» است.
انتهای پیام/