این روش که «پرینت زیستی حجمی» نام دارد، با تاباندن لیزر به یک لوله در حال چرخش و حاوی هیدروژلی مملو از سلول‌های بنیادی، بافت را به وجود می‌آورد. می‌توان بافت ایجاد شده را با متمرکز کردن انرژی لیزر روی نقاط خاصی از آن جامدسازی کرد و به این ترتیب طی چند ثانیه یک شکل ۳ بعدی ساخت.
پس از آن می‌توان سلول‌های اندوتلیال را به بافت افزود. سلول‌های اندوتلیال یا یاخته‌های لایهٔ درون رگی، بسته به مایعی که با آن در رگ تماس دارند به دو گونه لنفی و عروقی تقسیم می‌شوند. لایهٔ درون رگی تمامی درون تمامی اجزای سیستم گردش خون را می‌پوشاند از جمله قلب و درون‌شامه قلب تا مویرگ‌های بسیار کوچک.
البته باید توجه داشت بافت پرینت شده با این روش، فقط چند اینچ عرض دارد. به گفته محققان با این وجود از لحاظ کلینیکی کارآمد است. تاکنون از این روش برای پرینت دریچه‌های قلب مانند، یک بخش پیچیده استخوان فمور (استخوان ران) و منیسک استفاده شده است. جالب آنکه این پرینتر می‌تواند بخش‌هایی بسازد که داخل یکدیگر قفل می‌شوند.
البته این پرینتر هنوز برای استفاده در دنیای واقعی آماده نیست، اما کاربرد‌های آن بسیار مشهود است.
محققان معتقدند با کمک آن می‌توان با سرعتی خارق العاده اعضای بدن را مخصوص هر فرد پرینت کرد. این پرینتر برای تولید ایمپلنت و ترمیم بخش‌های مختلف بدن کارآمد است.
منبع: مهر
انتهای پیام/