دهقان گفت: فدراسیون دوچرخه پیش از حضور در هلند درباره مسابقات قهرمانی جهان با من صحبت کرد، اما اکنون از این موضوع بی اطلاع هستم.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، ماندانا دهقان اولین لژیونر دوچرخه سواری ایرانی بانوان است که توانسته در کشور هلند رکاب بزند. همچنین دهقان پیش از این برای تیم اماراتی رکاب می زد. لژیونر شدن این بانوی رکابزن راه را برای سایر ملی پوشان هموارتر خواهد کرد.
من از رشته‌ی دوگانه وارد دوچرخه سواری شدم که این رشته شامل دو و دوچرخه سواری است. پاییز سال ۱۳۸۸ با رشته دوگانه آشنا و با فاصله‌ی ۳ ماه وارد رشته‌ی دوچرخه سواری شدم. در اولین مسابقات قهرمانی کشور مقام نهم را کسب کردم. پیش از رشته‌ی دوگانه و دوچرخه سواری رشته‌هایی همچون اسکیت، ژیمناستیک و دومیدانی را پی گیری می‌کردم.
در رابطه با کسب سهمیه المپیک نظری ندارم و شانس کمی برای کسب سهمیه المپیک داریم و امیدورام بتوانیم حداقل یک سهمیه المپیک را کسب کنیم. دوچرخه سواری رشته‌ای نیست که فقط همان سال المپیک بشود سهمیه کسب کرد. یکی از سریع‌ترین راه‌ها برای ورود به المپیک کسب مدال طلا در قهرمانی آسیا بود که بانوان ایران موفق نشدند. اگر می‌خواستیم برای سهمیه المپیک تلاش کنیم باید فدراسیون در سال گذشته حمایت می‌کرد. سایر کشور‌ها از سال گذشته و از اولین روز برای حضور در مسابقاتی که امتیاز المپیکی داشت دست و پا زدند و در مسابقات شرکت کردند. باید طبق مسابقات فدراسیون جهانی با حضور در مسابقات امتیاز کسب کرد تا توانست در المپیک حضور یافت، اما فقط در قهرمانی آسیا حضور یافتیم. متاسفانه ما هزار تومان هم برای این مسابقات هزینه نکردیم.
لژیونر شدن در اروپا بسیار دشوار است. دوچرخه سواری بانوان ایران با سطح آسیا کمی فاصله دارد و درست است که بانوان در سال های اخیر پیشرفت زیادی داشته است. همچنین سطح دوچرخه سواری آسیا نیز با سطح اروپا فاصله ی زیادی دارد. تمام دوچرخه سواران آسیایی سعی می کنند حتی با هزینه ی شخصی خود به اروپا بیایندو در اینجا اردو برگزار کنند. بانوان ملی پوش ابتدا باید جایگاه خودشان را تثبیت کنند تا دیگر تیم ها آن ها را شناسایی کنند و در نهایت لژیونر شوند. در ابتدا من از یک تیم آسیایی در کشور امارات آغاز کردم و سپس به تیم اروپایی پیوستم.
سطح دوچرخه سواری بانوان ایران پیشرفت خاصی نداشته اما به صورت انفرادی دو سه نفر از بازیکنان توانستند جایگاه خود را بالا بکشند. فدراسیون بین رکابزنان بانوان و آقایان تفاوت زیادی قائل می شوند و در تمامی موارد می توان شاهد آن بود.
پیش از آنکه به هلند بیایم، فدراسیون با من صحبت هایی در ارتباط با مسابقات قهرمانی جهان انگلیس کرد و گفته شد قرار است اعزام داشته باشیم اما هنوز هیچ تماسی با من از سوی فدراسیون گرفته نشده است. تاکنون هیچ مدرکی را برای آن ها ارسال نکرده ام و اطلاعی در رابطه با مسابقات قهرمانی جهان ندارم و نمی دانم آیا قرار است که تیم ملی یا من به قهرمانی جهان اعزام شویم یا خیر!
دوچرخه سواری ایران در سطح فوق آماتور است و کشور هلند سطح فوق حرفه داردو این دو اصلا با یکدیگر قابل قیاس نیست.
اگر بتوانم در کشور هلند در طولانی مدت رکاب بزنم تاثیرات بسیار مثبتی روی عملکردم خواهد داشت و این اتفاق بستگی دارد که چقدر من می توانم در این کشور بمانم. برنامه ام برای ادامه دادن با تیم هلندی مشخص نیست و پایان فصل ادامه همکاری مشخص می شود. تلاش می کنم دوچرخه سواری را با تیم های اروپایی پی گیری کنم.
در تمام مدتی که در هلند هستم در کشور های بلژیک و آلمان مسابقه دارم و تقریبا می توانم بگم در طول هفته هر زور مسابقه دارند و ان ورزشکار است که با توجه به مسیر و شرایط مسابقه را انتخاب می کند تا در آن شرکت کند. در تمامی مسابقات هلند به نفرات برتر جوایز داده می شود اما در ایران یچنین مسابقه ای را حتی سال یکبار نداریم.چنین اتفاقاتی اختلاف سطح دوچرخه سواری را با سایر کشور ها ایجاد می کند.
قطعا گران شدن تجهیزات دوچرخه سواری بر روی ورزشکاران تاثیر منفی دارد. پیش از این ورزشکاران می توانستند وسایل نو استفاده کنند اما اکنون در خرید یک برند متوسط هم دچار مشکل هستند و نمی توانند یک برند ساده را خریداری کنند.
بیشتر بخوانید:
شکری: به خودم قول کسب مدال طلای قهرمانی آسیا را داده ام
تست دوپینگ دوچرخه سوار کشورمان مثبت شد
قمری: محرومیت دوپینگ سهرابی قطعی نیست
انتهای پیام/