منیژه آرمین نویسنده در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص تفاوت آثار تولیدی در حوزه ادبیات و کتاب از نظر کمی و کیفی در روزگار کنونی نسبت به سال‌های گذشته، گفت: از لحاظ کمی و کیفی وضعیت کتاب پیشرفت خوبی داشته است، تعداد نویسندگان قبل از انقلاب بسیار کم بود، اما امروزه شاهد رشد چشمگیر نویسندگان خوب از نظر کمی و کیفی هستیم که تعداد نویسندگان شاخص در حوزه ادبیات کم نیست.
آرمین با اشاره به مناسب بودن قدرت تحلیل خانواده‌ها و انتخاب کتاب مناسب اظهار داشت: کارشناسان فرهنگی خیلی دقیق باید به این مسئله بپردازند تا افراد در سنین مختلف به خواندن چه نوع کتاب‌هایی اقدام کنند؛ اگر کارشناسان تربیتی و روان شناسی در خصوص معرفی کتاب به خانواده‌ها اقدام کنند بهتر است، چون با دانسته‌های زیاد و نقش کیفی خود عموم افراد را از مطالعه نوع کتاب ها آگاه می‌کنند.
این نویسنده در خصوص اینکه نقش چه کسانی برای غنی‌تر کردن کتاب‌های ادبی و ارتقای کمی و کیفی ادبیات موثر است، گفت: بیشترین سهم را معلمان و یا کسانی که در این حوزه اطلاعات زیادی دارند ایفا می کنند. ولی متاسفانه دبیران آموزش و پرورش در مدارس به جای تشویق دانش آموزان به خواندن کتب غیر درسی فقط کودکان را وادار به خواندن کتاب‌های مدرسه می‌کنند و با آموزش خود را به خواندن کتب درسی محدود می‌کنند.
وی افزود: بنده فکر می‌کنم که مراکز فرهنگی، مدارس، دانشگاه‌ها و حتی کودکان مهم‌ترین مراکزی هستند که می‌توانند کتاب‌های خوب و با کیفیت را در بین عموم افراد جامعه مطرح کنند و کتابخوانی و امکان نقد کتاب‌ها را گسترش دهند که این امر امروزه به شکل بسیار ناچیزی انجام می‌شود.
آرمین با اشاره به راهکار‌هایی برای جلوگیری با کسانی که فقط مدرک دارند و فاقد سواد و آگاهی لازم در جامعه هستند، اظهار داشت: بله درست است ما متاسفانه یک ضعف عمومی سواد داریم. در جامعه عده‌ای را دیده ام که در برنامه‌های شعر خوانی در تلویزیون شعر را غلط می‌خوانند. البته تعداد این افراد زیاد نیست، ولی به شخصه هنگام تماشای برنامه‌های شعر خوانی تعجب می‌کنم که این برنامه کارگردان یا تهیه کننده‌ای ندارد تا از این اوضاع نا بسامان جلوگیری کنند. حتی بسیاری از افراد جامعه هم هستند که مدرک معتبری از بهترین دانشگاه‌های کشور دارند، اما هنگام خواندن شعر یا داستان‌های ادبی اکثر لغات را به اشتباه تلفظ می‌کنند که بر افکار جامعه تاثیر منفی و مخربی دارد.
این نویسنده با اشاره به راهکار‌هایی برای ارتقای سطح آگاهی افراد جامعه در حوزه ادبیات و کتابخوانی بیان کرد: ما در کشورمان اساتید بسیار عالی و دانا، کارشناسان ادبی از نظر سواد و رتبه داریم که تعدادشان خیلی کم نیست. من فکر می‌کنم که برنامه‌های تلویزیونی ادبی و فرهنگی باید تحت نظر افرادی باشد که با درک درست خود آگاهی لازم را در جهت ارتقای درست خوانی شعر و ادبیات به افراد جامعه ارائه دهند.
وی در خصوص بهترین سن برای دوستی با کتاب و کتابخوانی در بین کودکان، گفت: باید به این موضوع با دقت زیادی پرداخته شود، چون وقتی سن کودکان بالا می‌رود دیگر خواندن کتاب و آن شور و شوق برایشان اهمیتی ندارد،چرا که در حال حاضر اینترنت و صفحات مجازی جایگزین کتاب در بین کودکان شده است. از نظر من مهدهای کودک و خود مادران باید با خواندن کتاب آشنا شوند و کتاب‌ها را با علاقه برای فرزندان خود بخوانند تا فرزندان را به خواندن کتاب جذب کنند و زیبایی، شیرینی حرارت کتاب برایشان مفهوم پیدا کند. اما متاسفانه امروزه خود والدین، معلمان و دبیران کتابخوان نیستند و نمی‌شود از فرزندان انتظار داشت تا به کتاب علاقه نشان دهند.
آرمین گفت:من وقتی در مترو یا اتوبوس نشسته ام افرادی را می بینم که از سر بیکاری به هم نگاه می‌کنند یا خواب هستند. این افراد باید این تایم از روز خود را به مطالعه زیاد کتاب بگذارنند. متاسفانه کتابخوانی در کشور ما چیز نایابی است، یک مدتی در مترو کتاب می‌گذاشتند تا افراد در آن زمان مطالعه داشتنه باشند که این کار به گسترش سرانه مطالعه کمک می‌کرد، اما متاسفانه این کار ادامه پیدا نکرد.
انتهای پیام/