مهدی افشار درباره باز ترجمه گفت:چند عامل دست به دست هم می دهند تا اثری بازترجمه شود قبل از اینکه به این عوامل اشاره کنم باید بگویم بازترجمه کار بدی نیست. اگر هر اثر کلاسیک ارزشمندی پس از سی سال دوباره ترجمه شود به شرط آنکه بهتر از ترجمه اولیه اثر باشد و مترجم در آن از زبانی شیوا، رسا و روان استفاده کند کار بدی نیست و باعث می شود زبان ترجمه به روز رسانی شود.
وی افزود: اگر مترجمی دوباره دن کیشوت سروانتس را ترجمه کرد و ترجمه اش از اثر قاضی بهتر بود،قطعا این باز ترجمه کار خوبی است و علت اینکه سراغ بازترجمه می روند این است که کتاب ترجمه شده یکبار مجوز انتشار از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته است و مراحل صفحه آرایی،حروف چینی و مجوز را گذرانده است از این رو وقتی ناشر سراغ باز ترجمه می رود خیالش آسوده است که تجدید چاپ می شود و مشکلی ندارد چرا که برخوردهای تنگ نظرانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برخورد با کتاب ترجمه است که بسیاری از آثار امروز جهان در کشور ترجمه نمی شود و مغفول واقع می شود. در نتیجه جامعه ما با ادبیات امروز جهان آشنا نمی شود و آثار آن ها را نمی خواند.
این مترجم با اشاره به سومین خطری که در بازار ترجمه وجود دارد، اظهار داشت: یک عده ناشر و مترجم نیستند بلکه دزد هستند.اثری را که ترجمه کرده ام با پس و پیش کردن کلماتش دوباره منتشر می کنند و متن اصلی را که به آن دسترسی داشته ام، نمی خوانند چهار کلمه متن را تغییر می دهند از روی ترجمه ام می نویسند و نام مترجم را فلان یا بهمان شخص می گذارند.با این مسئله و برخوردهای تنگ نظرانه ارشاد با ترجمه به شدت مخالف هستم.اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تسامح و تساهل بیشتری با مترجم برخورد کند باعث می شود آثار جدید ادبیات جهان به فارسی ترجمه و مخاطب ایرانی با آثارشان آشنا شوند.
افشار با اشاره به اینکه معمولا دزدان ترجمه آثار کلاسیک مطرح را می خرند، بیان کرد: یک عده دزد با چراغ در بازار ترجمه هستند که می دانند کدام کتاب ارزشمند تر از بقیه است. ترجمه خوب صد سال تنهایی را پیش رویشان می گذارند در عربی کلمه ای به نام انتحال داریم که در انگلیسی هم معادل آن وجود دارد سرقت ادبی و تنها به ایران اختصاص ندارد بلکه در تمام جهان اتفاق می افتد.برخی آرزوهای بزرگتری دارند که نمی توان به طور همزمان هم صنعتگر خوبی بود هم مترجم خوبی و باید یکی را انتخاب کرد.
وی ادامه داد:آثار کلاسیک جهان هر سی سال یکبار باید ترجمه شود اما اگر قرار است نثر اثری را با ترجمه ات خراب کنی باز ترجمه را انجام نده. وقتی ناشری از من می خواهد اثری کلاسیک را ترجمه کنم می بینم با نثر شاعرانه و سجع گونه ام همخوانی دارد یا نه؛ چرا که باید اینگونه عمل کرد.
افشار گفت: کاش انجمن مترجمان با ناشران مذاکره می کرد تا هر دختربچه ای که از فلان دانشگاه مدرک می گیرد مترجم کتاب نشود و با ترجمه بد، نثر اثری را خراب نکند. به خصوص کسی که نه تنها زبان فارسی را بلد نیست بلکه انگلیسی را هم بلد نیست.
انتهای پیام/