به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،هر سال مردم در نخستین شب زنده داری رمضان ۹۸ حاضر بودند و بدون اغراق بیشترین بخش جمعیت را جوانان شکل می‌دادند؛ جوانانی که شاید بیش از قبل راه گشایش در مسیر بندگیشان را، نزدیک شدن به پروردگارشان می‌بینند. ظاهرا امسال تغییر شرایط سیاسی و اقتصادی یا به قول بعضی‌ها سخت شدن زندگی‌ها، دغدغه‌های انسان را بیشتر می‌کند، اما در این آب و خاک، مردم حلال مشکلات را نه آدم‌ها و مسئولان، بلکه خدا می‌دانند. اوست که گره‌های سخت را باز می‌کند و بر هر چیزی تسلط دارد. این‌ها شعار نیست؛ عملی است که در این شب‌ها نمود دارد. عملی که نمی‌توان با کلام کمیت و کیفیت آن را به شکل کامل وصف کرد. حقیقتا اینجا برای از تو نوشتن مَرا کم است...
همه چیز در ظاهر مثل سال‌های گذشته بود، اما حس و حال‌ها کمی فرق می‌کرد. چه ساده که با زیر انداز‌های ساده می‌توان مسیر‌های پیچیده عرفانی را طی کرد. در طول سال فقط محرم و ماه رمضان مسجد ارک و اطرافش اینگونه از عزاداران حسین (ع) و عاشقان معبود میزبانی می‌کند. این زیر انداز‌ها حکم قالی سلیمانی را دارند که به سرعت از پایین به بالا و در راه نور حرکت می‌کند.
بیشتر بخوانید: اعمال شب و روز اول ماه رمضان
نیاز نیست، حتما داخل مسجد باشی. اتفاقا اینجا بسیاری لبیک شان را زیر سقف آسمان به گوش ملائک می‌رسانند.
بیشتر بخوانید: دعای روز اول ماه رمضان + فیلم و عکس نوشته
خدا می‌داند چه بغض‌ها که در اینجا با نفس حق باز و چه سینه‌ها که پس از مدت‌ها تحمل بار‌های سنگین دنیا، سبک و فراخ نشده. اینجا یک معبدگاه ساده نیست. جایی است که آدم‌ها زمانی که وارد آن می‌شوند با زمانی که از آن خارج می‌شوند، متفاوتند. محال است اینگونه نباشد، مگر به آن اعتقاد نداشته باشی.
مثل همیشه آمدند که با نوای عرشی حاج منصور ارضی، خود را آماده یک ماه عبادت کنند. همیشه حاج منصور با دعای افتتاح مناجات‌های ماه رمضان را آغاز می‌کرد، اما این بار دعای ابوحمزه ثمالی آغازگر مناجات‌های رمضان ۹۸ شد.
بیشتر بخوانید: زمان پخش ترتیل جزء خوانی قرآن کریم در رمضان ۹۸
شاید عبارات ابوحمزه بیش از هر چیز دل‌ها را مقابل گناهان قرار می‌دهد و بنده را شرمنده رب می‌کند. راه چاره چیست؟! باید بار گناه را زمین گذاشت تا راحت در این شب‌ها بالید. همان طور که می‌گوید: «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ، وَ لا تَمْکُرْ بِی فِی حِیلَتِکَ، مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ یَا رَبِّ وَ لا یُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِکَ، وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاةُ وَ لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ، لا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْ عَوْنِکَ وَ رَحْمَتِکَ، وَ لا الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْکَ وَ لَمْ یُرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِکَ، یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِّ؛ خدایا مرا به کیفرت ادب منما، و با نقشه‌ای با من نیرنگ مکن، پروردگارا از کجا برایم خیری هست، درحالی که جز نزد تو یافت نمی‌شود، و از کجا برایم نجاتی است، درحالی که جز به تو فراهم نمی‌گردد، نه آن که نیکی کرد از کمک و رحمتت بی نیاز شد، و نه آن که بدی کرد و بر تو گستاخی روا داشت، و تو را خشنود نساخت از عرصه قدرتت بیرون رفت، پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا».
انتهای پیام/