یوسف کرمی پیشکسوت تکواندو کشورمان در گفتگو با خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، نفرات اعزامی به مسابقات جهانی منچستر بهترین‌های تکواندو ایران هستند و با شایستگی به پیراهن تیم ملی رسیدند.
پیشبینی این که تیم ملی تکواندو در منچستر چند مدال خواهد گرفت کار سختی است، اما ما از سال ۱۹۹۸ تا به امروز همیشه قهرمان یا نایب قهرمان مسابقات جهانی بودیم و ضعیف‌ترین نتیجه‌ای که در این بازی‌ها گرفتیم، دو دوره سومی مسابقات بوده است، یعنی تکواندو ایران در بدترین حالت هم روی سکو بوده و الان هم نباید نتیجه‌ای ضعیف‌تر از ادوار قبلی بگیریم. به هر حال وقتی تاریخ را ورق بزنیم می‌بینیم که همیشه روی سکو بودیم و در شرایط فعلی هم انتظار می‌رود مانند دوره‌های قبل نتایج خوبی بگیریم، البته قهرمانی در مسابقات منچستر واقعا کار دشواری است، اما معتقدم ملی پوشان ما پتانسیل قرار گرفتن روی سکو را دارند.
تغییراتی که فدراسیون جهانی در رنکینگ و نحوه امتیازدهی ایجاد کرده برای همه کشور‌ها لحاظ شده است و فقط برای ایران نیست، فکر می‌کنم پیش کشیدن این صحبت‌ها بهانه است، چون شرایط برای همه یکسان است و این دلیل برای نتیجه نگرفتن منطقی نیست. هنر یک ورزشکار و مربی هم در همین است که بتوانند خودشان را با شرایط وفق دهند، تکواندوکاران ایرانی هم از بهترین‌های دنیا در این زمینه هستند و مطمئن هستم که نتایج خوبی خواهند گرفت.
الان رنگ مدال خیلی مهم است و امتیاز یک مدال طلا از سه نقره بیشتر شده، باید تلاش کنیم در این مسابقات مدال طلا بگیریم. این تغییرات شرایط را برای ما سخت‌تر کرده و باعث شده برای رفتن روی سکو لازم باشد حتما طلا بگیریم البته دوره‌های خیلی کمی بوده که نتوانستیم طلا بگیریم و در بقیه ادوار مسابقات جهانی همیشه با مدال طلا برگشتیم. در ترکیب ایران سه نایب قهرمان جهان و یک قهرمان نوجوانان جهان حضور دارند و در حال حاضر این بازیکنان بهترین‌های تکواندو کشورمان هستند که در مسابقات انتخابی تیم ملی هم خودشان را ثابت کردند و قطعا توانایی قهرمانی در مسابقات جهانی را هم دارند.
برخی از بازیکنان تیم ملی برای اولین بار در مسابقات جهانی شرکت می‌کنند، اما نباید به این موضوع انتقاد کرد. اولین حضور من نیز در مسابقات قهرمانی جهان، با اولین مدالی که در رده بزرگسالان گرفتم همراه شد. بازیکنان جوانی که برای اولین بار به مسابقات جهانی منچستر اعزام می‌شوند حتما شایستگی و لیاقت کافی را داشتند که به لباس تیم ملی برسند. وقتی صحبت از شایسته سالاری باشد اسم و رزومه بازیکنان بی معنی است، در غیر این صورت دیگر مسابقات انتخابی بی معنی می‌شود. وقتی در مسابقات انتخابی تیم ملی، یک بازیکن جوان موفق می‌شود حریف خود را که قهرمان جهان است شکست دهد، پس می‌تواند این پیروزی را در مسابقات جهانی و برابر رقبای خارجی هم تکرار کند و به عنوان قهرمانی برسد، نمونه بارز آن هم، پلنگ افکن تکواندوکار جوان کشورمان است که با شکست تمامی حریفان در انتخابی تیم ملی، با شایستگی فیکس تیم ملی شده است. مهم‌ترین مسئله برای رقابت‌های جهانی انگیزه و توانایی لازم برای کسب مدال و رفتن روی سکو است که بازیکنان ما این انگیزه و توانایی را دارند.
تجربه ثابت کرده که نباید برای سهمیه المپیک دنبال عدد باشیم، چون کسب مدال المپیک مهم‌تر از تعداد نمایندگانی است که در این بازی‌ها خواهیم داشت، تا به حال تعداد بالای بازیکنان در المپیک ما را به جایی نرسانده و همواره کیفیت بازیکنان بوده که نتیجه بخش بوده است. ما در المپیک آتن دو نماینده داشتیم و موفق شدیم ۲ مدال هم بگیریم، در ۲۰۰۸ پکن نیز دو سهمیه داشتیم و یک مدال گرفتیم و در لندن هم دو نماینده داشتیم که یک نقره گرفتیم و در ریو ۳ نماینده داشتیم، اما هیچ مدالی نگرفتیم. در المپیک ریو اشتباهاتی داشتیم که نباید در توکیو تکرار کنیم، بهتر است که بازیکنان قبل از المپیک در هر مسابقاتی شرکت نکنند، زیرا از نظر قوای جسمی افت می‌کنند و رقبا هم از آن‌ها شناخت پیدا می‌کنند و این موضوع می‌تواند کار تکواندوکاران ایرانی را در بازی‌های المپیک سخت‌تر کند.
هرچند در مجموعه تکواندو اختلاف نظر‌هایی وجود دارد، اما واقعیت این است که همه ما عضو یک خانواده هستیم و اگر هم کسی نظری می‌دهد یا انتقادی می‌کند باید واقعا کارشناسی و منطقی باشد، این که بخواهیم مغرضانه انتقاد کنیم یا این که تیم ملی را تخریب کنیم کار درستی نیست به خاطر این که بازیکنان تیم ملی شب و روز در اردو‌ها تلاش می‌کنند، دور از خانواده هستند و سختی‌های زیادی را تحمل می‌کنند، ما هم این سختی‌ها را گذراندیم و الان این بازیکنان انتظار دارند حرف‌های امیدوار کننده از ما بشنوند. به هر حال تیمی که به مسابقات جهانی منچستر اعزام می‌شود، تیم ملی کشورمان است و همه باید از آن حمایت کنیم، اگر هم قرار است انتقادی کنیم زمان آن قبل از انتخابی تیم ملی یا بعد از مسابقات جهانی است و در هر زمان دیگری انتقاد کردن درست نیست، زیرا تمرکز و آرامش تیم را به هم می‌زند.
در کنار رقابت، شور و نشاط و سرگرمی از دیگر مشخصه‌های ورزش هستند. این تصور که معلولان به صرف معلول بودنشان نمی‌توانند ورزش کنند با روح و فلسفه ورزش در تضاد است. خوشبختانه در حال حاضر ورزش‌های معلولان نیز در قالب پارالمپیک، در کنار بازی‌های المپیک برگزار می‌شود و مدال‌های آن‌ها با مدال‌های ورزش کاران المپیکی تفاوتی ندارد که نشان می‌دهد بین ورزشکاران پارالمپیکی و المپیکی تفاوتی نیست، البته به نظر من مدالی که ورزشکاران معلول می‌گیرند، به خاطر شرایطی که دارند بسیار با ارزش‌تر است. به شخصه اعتقاد دارم همه کسانی که ورزش می‌کنند باید به یک چشم دیده شوند و در پاداش‌ها و مسائل دیگر نباید تفاوتی میان آن‌ها باشد. مسابقات پاراتکواندو که برای اولین بار در کلیه رده‌های سنی برگزار می‌شود نشان می‌دهد مدیرانی که در سطوح بالا برای ورزش کشور تصمیم گیری می‌کنند به دنبال گسترش ورزش در بین همه اقشار و رده‌های سنی هستند. در دوره ما مسابقات در سطح نونهالان برگزار نمی‌شد، اما در حال حاضر این مسابقات برگزار می‌شود و حتی مسابقات المپیک در رده سنی نوجوانان برگزار می‌شود و از آن جایی که ممکن است خیلی از نوجوانان نتوانند در المپیک بزرگسالان شرکت کنند، آن‌ها این شانس را دارند که در سنین نوجوانی لذت حضور در المپیک را تجربه کنند.
انتهای پیام/