با این حال گاهی بر حسب حکمت‌های الهی برخی نیاز‌های انسان مورد اجابت کامل قرار نمی‌گیرد و امر آن در دنیا جاری نمی‌شود. این مسئله حتی در زندگانی انبیای الهی نیز دیده می‌شود و مختص به عموم مردم نیست. شاید یکی از مواردی که انسان مؤمن را دچار دست‌انداز‌های ایمانی و معرفتی می‌کند و گاهی باعث کاهش حسن ظن به خداوند متعال می‌شود، عدم درک حکمت‌های نهفته در عدم استجابت دعاست.
در این باره احمد بن محمد بن ابىنصر روایت کرده است که گفت: به امام رضا علیه‌السلام عرض کردم که: فداى تو شوم؛ به درستى که چندین سال است که من حاجتى را از خدا خواستهام و روا نشده، و از دیر شدن آن در دلم چیزى داخل شده است. حضرت فرمود:
«اى احمد! بپرهیز از شیطان و از آنکه او را بر تو راهى و تسلّطى باشد که تو را از رحمت خدا نا امید کند. به درستى که ابا جعفر (امام محمد باقر علیه‌السلام) مىفرمود: مؤمن از خداى تعالى حاجتى را مىخواهد و خدا تعجیل اجابت را از او به تأخیر مىاندازد و زود دعایش را مستجاب نمىکند؛ به جهت آنکه آواز دعا و شنیدن گریه و زارى و ناله و بىقرارى او را دوست می‌دارد؛ فَقَالَ یَا أَحْمَدُ إِیَّاکَ وَ الشَّیْطَانَ أَنْ یَکُونَ لَهُ عَلَیْکَ سَبِیلٌ حَتَّى یُقَنِّطَکَ إِنَّ أَبَا جَعْفَرٍ ص کَانَ یَقُولُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ یَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَاجَةً فَیُؤَخِّرُ عَنْهُ تَعْجِیلَ إِجَابَتِهِ حُبّاً لِصَوْتِهِ وَ اسْتِمَاعِ نَحِیبِه
و بعد از آن فرمود: «به خدا سوگند که آنچه خداوند از مؤمنان تأخیر مىکند و ایشان را از آن منع مىفرماید، از آنچه برایشان تعجیل کرده در آن بهتر است؛ و دنیا چه چیز است؟ وَ اللَّهِ مَا أَخَّرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ مَا یَطْلُبُونَ مِنْ هَذِهِ الدُّنْیَا خَیْرٌ لَهُمْ مِمَّا عَجَّلَ لَهُمْ فِیهَا وَ أَیُّ شَیْءٍ الدُّنْیَا
... فرمود: «پس به خدا وثوقدارندهتر باش؛ زیرا که تو بر موعدى هستى از خداى- تعالى- و آن جناب با تو وعده فرموده. آیا خداى عز و جل نمىفرماید که: «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ» (بقره، ۱۸۶)؛ یعنى: «و، چون پرسند تو را بندگان من از من (یعنى از صفت من یا از معامله من با ایشان در وقت دعا کردن- چنانکه ظاهر این حدیث است-)، پس به درستى که من نزدیکم (یعنى علم من احاطه کرده است به احوال ایشان و به اجابت دعاى ایشان)، اجابت مىکنم خواندن خواننده را، چون بخواند مرا»؛ و فرموده است که: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ» (زمر ۵۳)؛ یعنى: «نا امید نشوید از رحمت و بخشش خدا»؛ و فرموده که: «وَ اللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا» (بقره، ۲۶۸)؛ یعنى: «و خدا وعده مىدهد شما را آمرزشى از جانب خود، و افزونى در دنیا، و یا مزیّت در آخرت». پس به خدا وثوقدارندهتر باش از خود، به غیر آن جناب؛ و در دلهاى خویش غیر از خوبى قرار ندهید، و به جز گمان نیک به خداوندِ خود چیزى را در خاطرمگذرانید. پس به درستى که آن از براى شما آمرزیده شده است». (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج۲، ص: ۴۸۸)
منبع:تسنیم
انتهای پیام/