اینجا کوچک و بزرگ معنا ندارد. همه در یک صف ایستاده اند و بسته‌ها را یکی یکی و دست به دست به مقصد می‌رساندند.
کوچکشان میگوید: همه کار برای هموطنان میکنم. آن یکی میگوید میدانم اگر من به جای هموطنانم در سیل گرفتار بودم، آن‌ها هم به داد ما می‌رسیدند. آن یکی که کمی سن و سال دار‌تر است میگوید اهالی خوزستان همیشه در صحنه بودهاند و همه جا جهاد کردهاند.
چند خیابان آن طرف‌تر رود کارون است... با شهردارش صحبت کردم، میگوید سیل بند‌ها کار گذاشته شده و در برابر هر میزان بارندگی مقاوم است.
مردم از بالای پل‌های روی رود در حال تماشای کارون گل آلود هستند.
عده‌ای را درون چند قایق روی رود میتوان دید. از محلی‌ها پرسیدم مگر خطرناک نیست؟ چگونه در این شرایط قایق سواری میکنند؟
گفت: مردم جدی نمی‌گیرند!
نیمکتی برای استراحت وجود ندارد. همه آن‌ها در کنار رود کارون زیر آب رفته اند... درخت‌های اطراف تا نیمه در آب هستند، فعلا نمیتوان لب کارون قدم زد و لذت برد...
ترافیک در خیابان‌های شهر سنگین شده است. راننده میگوید به خاطر بسته شدن مسیر ساحلی ترافیک زیاد شده و گرنه همیشه این چنین نیست.
فردا به سمت حمیدیه می‌رویم... میگویند بیش از پنج هزار نفر از مردم خود دست به کار شده اند تا سیل بند ایجاد کنند.
انتهای پیام/م