آژانس فضایی، شرکت البیت سیستمز و صنایع هوافضای اسراییل به همراه شلدون ادلسون سرمایه دار بدنام یهودی و موریس خان میلیارد اسراییلی از جمله اشخاصی بودند که به ماه نورد مشهور کمک مالی کردند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، رخداد‌ها و تحولاتی که در زمستان سال گذشته در خصوص برنامه فضایی کشورمان رخ داد و منجر به در مدار قرار نگرفتن ۲ ماهواره ایرانی شد، تا مدتی مورد توجه و بحث محافل دانشگاهی و رسانه‌ای کشور بود. درست است که همگان می‌دانند شکست و به نتیجه نهایی نرسیدن، در هر رخداد علمی بخصوص موضوعات حساس همچون فضایی، امری طبیعی و مرسوم است، اما به علت محدودیت‌های سیاسی و مالی که بر این عرصه در کشورمان اعمال شده، همگان دوست داشتند از معدود پرتاب‌ها، بیشترین نتیجه به دست آید.
اما یکی از تبعات این ۲ پرتاب، تحقیر و تمسخری بود که رسانه‌ها و کارشناسان صهیونیست پس از این رخداد‌ها در فضای مجازی و مطبوعاتی، به آن دامن می‌زدند؛ گویی که قرار بوده و خواهد بود که هر اقدام آن‌ها در این حوزه، با موفقیت همراه باشد و دیری نپایید که یکی از پر هزینه‌ترین برنامه‌های فضایی ایام اخیر در جهان، با اشتباه متخصصان اسرائیلی، به شکستی بزرگ انجامید.
طبیعتاً رفتن به ماه یکی از دستاورد‌های بزرگ برای بشریت است که تا به امروز آمریکا به صورت سرنشین دار و شوروی سابق و چین به صورت ربات‌های بدون سرنشین موفق به دست‌یابی به آن شده‌اند. اما در اقدامی عمدتاً تبلیغاتی و تلاش برای دیده شدن در افکار عمومی جهان، یک مجموعه فضایی حاضر در سرزمین‌های اشغالی طی برنامه‌ای با کمک کمپانی بزرگ گوگل، سعی در ارسال یک ماه نورد بدون سرنشین داشت که این تلاش در مرحله اصلی و قبل از فرود موفق بر روی کره ماه شکست خورد.
درست است که چنین اتفاقی، بیش از موارد گذشته مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد این اولین رخداد، شکست اسرائیلی‌ها در بخش فضایی نبود.
افق ۴ و ۶: ماهواره‌هایی که به مدار نرسید
رژیم صهیونیستی به صورت بومی برنامه فضایی خود در شکل پرتاب ماهواره را از اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی آغاز کرد. اولین ماهواره اسرائیلی‌ها افق ۱ نام داشت که در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۸ میلادی با موفقیت به فضا پرتاب شد. این ماهواره‌ها در حقیقت برای امر جاسوسی توسط سازمان صنایع هوا فضای اسرائیل IAI ساخته شده است. ماهواره افق ۴ اولین شکست فضایی اسرائیل محسوب می‌شود که به تاریخ ۲۲ ژانویه ۱۹۹۸ میلادی به فضا پرتاب شده و به دلیل نرسیدن به مدار رسیدن به دلیل مشکل در پرتابگر بومی شاویت اسرائیل از دست رفت.
ماهواره بر شاویت
این پرتابگر بومی برای ارسال محموله‌ها به مدار LEO توسط سازمان IAI توسعه پیدا کرده بود و سه مرحله‌ای محسوب می‌شود که از سه مرحله پیشران سوخت جامد بهره می‌برد. تا به امروز ۳ مدل از این ماهواره بر توسعه پیدا کرده است. البته این تنها شکست شاویت نبود. در پرتاب ماهواره افق ۶ باز هم مشکل پرتابگر باعث از دست رفتن ماهواره و سقوط آن به دریا شد. این پرتاب که در تاریخ ۶ سپتامبر ۲۰۰۴ میلادی صورت گرفت و به دلیل بروز مشکل در مرحله سوم، ماهواره بر شاویت ماهواره افق ۶ از دست رفت. هر دو ماهواره افق ۴ و افق ۶ مجهز به دوربین‌های تصویر برداری برد بلند بودند و قرار بود خدمات متعددی به صهیونیست‌ها بدهد.
خاطرات بد اسرائیلی‌ها از پرتابگر‌های آمریکایی
برخلاف روابط بسیار خوب بین آمریکا و رژیم صهیونیستی، ظاهراً پرتابگر‌های آمریکایی آنچنان برای اسرائیل‌ها خوش یمن نبودند. اولین فضانورد اسرائیلی به اسم ایلان رامون در حادثه انفجار شاتل کلمبیا کشته شد. این فضانورد اسرائیلی از بهترین خلبانان نیروی هوایی اسرائیل بود که در جریان عملیات حمله اسرائیل به راکتور اتمی عراق نیز حاضر بود و پس از خدمت در نیروی هوایی اسرائیل به سمت امور فضایی جذب شد. رامون به تاریخ اول فوریه ۲۰۰۳ میلادی و در زمانی که شاتل مذکور در حال ورود مجدد به جو زمین منفجر شد به همراه ۶ نفر دیگر حاضر در شاتل جان خود را از دست داد.
ایلان رامون - فضانورد صهیونیست
اما این آخرین بد شانسی اسرائیلی‌ها با راکت‌های آمریکایی نبود. ماهواره مخابراتی آموس ۶ دیگر پرتابه بد شانس اسرائیل محسوب می‌شد که در حال آماده سازی برای پرتاب با راکت فالکون ۹ ساخت شرکت اسپیس ایکس به تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۶ میلادی بود که بروز مشکل در زمان آزمایش باعث انفجار راکت و از بین رفتن ماهواره شد. ا ین ماهواره نزدیک به ۵.۵ تن وزن داشته و قرار بوده است که به مدت ۱۵ سال به ارائه خدمات مخابراتی در محدود‌هایی در سرزمین‌های اشغالی، اروپا و آفریقا بپردازد.
انفجار راکت فالکون ۹ و نابودی ماهواره آموس ۶
چنین اتفاقی، ضربه بزرگی به برنامه‌های فضایی صهیونیست‌ها به شمار می‌رفت و تا مدتی نیز باعث انتقاد برخی کارشناسان آن از عامل اصلی آن یعنی شرکت مشهور امریکایی شد.
ماه نورد اسرائیلی‌ها چگونه سقوط کرد
اما آخرین شکست فضایی اسرائیلی‌ها مربوط به بلندپروازانه‌ترین برنامه فضایی آن‌ها است. شرکت اسرائیلی SpaceIL که در سال ۲۰۱۱ میلادی تشکیل شده بود در مسابقه‌ای از طرف کمپانی مشهور گوگل شرکت کرد که بر اساس قرار بود شرکت‌های مختلف خصوصی در سراسر جهان بتوانند یک ماه نورد بدون سرنشین را طراحی کنند.
این شرکت اسرائیلی فعالیت‌های خود برای ساخت یک نمونه عملیاتی و ارسال آن به فضا را آغاز کرد. از طرف دیگر گوگل زمان نهایی برای مسابقه خود را ادامه داده و در این مدت هیچکدام از شرکت کنندگان نتوانستند ماه نورد خود را به فضا ارسال کنند. شرکت SpaceIL اعلام کرد که برای اتمام این طرح به کمک مالی به ارزش ۳۰ میلیون دلار نیاز دارد و در اینجا کمک‌های زیادی به سمت آن‌ها سرازیر و کمک‌های فنی و مالی زیادی از داخل و خارج سرزمین‌های اشغالی به این طرح شد.
آژانس فضایی اسرائیل، شرکت اسرائیلی البیت سیستمز، صنایع هوافضای اسرائیل و شلدون ادلسون سرمایه دار یهودی آمریکایی و موریس خان میلیارد اسرائیلی از این افراد و سازمان‌ها بودند که به پروژه مذکور کمک مالی کردند.
نمونه اندازه واقعی از ماه نورد برشیت
این ربات اسرائیلی که Beresheet نام داشت با خود یک کپسول زمانی را حمل کرد. در اقدامی تبلیغاتی و به منظور تأثیرگذاری بر افکار عمومی، این کپسول حاوی یک جلد تورات، چندین نقاشی از کودکان ساکن فلسطین اشغالی با موضوع سفر‌های فضایی، خاطرات بازماندگان هولوکاست، نسخه‌ای اعلامیه استقلال اسرائیل، سرود ملی اسرائیل و برخی اقلام دیگر بود. Beresheet نام اولین کتاب مقدس یهودیان است.
این کاوشگر از یک موتور مدل LEROS ۲ بی ساخت انگلستان با سوخت مایع استفاده می‌کرد. در نهایت ماهواره نورد اسرائیلی‌ها در تاریخ ۲۲ فوریه ۲۰۱۹ میلادی با یک راکت فالکون ۹ از فلوریدا در آمریکا به فضا پرتاب شد. کنترل این ربات ماه نشین در مرکزی در اسرائیل قرار داشت. بعد از خارج شدن از مدار زمین موتور اصلی این ماه نورد فعال شده و سفر به سمت ماه آغاز شد.
این ربات که وزن آن در حدود ۵۸۵ کیلوگرم بود در روز ۱۱ آوریل ۲۰۱۹ حرکت برای فرار از مدار ماه و رفتن برای فرود در سطح این قمر کره زمین را آغاز کرد. نقطه مورد نظر برای فرود این ماه نورد منطقه‌ای بر روی سطح ماه به اسم (دریای آرامی) بود که در حقیقت نوعی دریاوار است. دریاوار نقاطی از ماه است که به دلیل فعالیت‌های آتشفشانی گدازه‌هایی در آن مناطق وجود داشته عمدتاً نیز به شکل لکه‌هایی در سمت قابل دیدن ماه دیده می‌شوند.
محل مورد نظر برای فرود ربات اسرائیلی در روی کره ماه با علامت زرد مشخص شده است
در طول پروسه نزدیک شدن به سطح ماه موتور اصلی این ربات از فعالیت باز ایستاد. کارشناسان اسرائیلی موفق شدند با یک بار فعال کردن مجدد ربات موتور را دوباره فعال کنند، اما برای کاهش سرعت فرود بسیار دیر شده و در نهایت این ربات در فاصله ۱۴۹ متری و در حالی که با سرعت ۹۴۶ متر بر ثانیه در حال نزدیک شدن به سطح کره ماه بود آخرین تصویر خود را ارسال کرده و سپس ارتباط آن با مرکز کنترل زمینی قطع شد.
اسرائیلی‌ها سپس به صورت رسمی شکست این ربات در فرود موفق در سطح کره ماه را اعلام کردند. در حقیقت به دلیل از دست رفتن موتور زمان برای تنظیم زاویه و سرعت برای فرود موفق از دست رفته و به نظر ربات Beresheet به دلیل برخورد با سطح ماه با سرعت بالا از بین رفته است.
در نهایت، پایان این پروژه که یکی از فینالیست‌های رقابت برای جایزه قمری گوگل (Lunar Xprize) بود و عملاً بدون برنده به پایان رسید، برای مقامات دولتی اسرائیل که خود را آماده برگزاری یک جشن جهت اعلام این خبر می‌کردند، یک اتفاق تلخ بود. ۱۰۰ میلیون دلار که معادل چندین و چند سال بودجه برنامه فضایی کشورمان است، با این رخداد سیاسی به نابودی کشیده شد؛ درست مانند شعار تبلیغاتی روی "برشیت".
منبع:مشرق
انتهای پیام/