بیشتر بخوانید: پیروزی نتانیاهو در انتخابات با ارائه اظهارات تکراری!

بر همین اساس نیز احزاب در سرزمین‌های اشغالی در تلاشند تا با کسب بیشترین کرسی انتخاباتی، شانس خود را برای معرفی نخست‌وزیر آینده بیشتر کنند. در میان تمام گزینه‌های نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی نام دو نفر بیش از سایر کاندیداهای احتمالی به چشم می‌خورد؛ «بنیامین نتانیاهو» و «بنی گانتس» رئیس سابق ستاد مشترک ارتش اسرائیل. امروز این انتخابات در حالی قرار است برگزار شود که بر اساس نظرسنجی‌ها، اصلی‌ترین مطالبه صهیونیست‌ها همچنان مساله «امنیت» است. در 71 سالی که از تشکیل این رژیم در غرب آسیا می‌گذرد، هیچ یک از مقامات سیاسی و نظامی این رژیم نتوانسته‌اند امنیت را در سرزمین‌های اشغالی تامین کنند. قدرت گرفتن گروه‌های مقاومت و همچنین دسترسی مقاومت به موشک‌هایی که قابلیت عبور از سامانه گنبد آهنین را دارد، باعث شده بیش از مساله اقتصاد، موضوع امنیت محور مطالبات صهیونیست‌ها و کاندیداهای این دوره انتخابات کنست باشد. اکنون رقبای انتخابات پارلمانی وعده می‌دهند که در صورت پیروزی در انتخابات پارلمانی و تصاحب قدرت، ضمن تامین امنیت در سرزمین‌های اشغالی، بخش‌هایی از کرانه غربی رود اردن را نیز به خاک اسرائیل ضمیمه کنند.

 روند انتخاب نخست‌وزیر

بر اساس قانون اساسی رژیم صهیونیستی، پارلمان این کشور 120نماینده دارد که این تعداد به تناسب نمایندگان هر حزب میان احزاب تقسیم می‌شود. هر حزب برای داشتن کرسی در کنست باید دست‌کم 25/3 درصد از آرای عمومی را از آن خود کند که این برابر با چهار کرسی است. تا به حال هیچ‌حزبی نتوانسته اکثریت قاطع کنست را به دست آورد و همین امر موجب شده که تشکیل دولت ائتلافی در سیاست اسرائیل مساله‌ای عادی و همیشگی باشد. پس از انتخابات، رئیس‌جمهور پس از مشورت با رهبران دیگر حزب‌ها، از فردی که طبق ارزیابی بیشترین شانس برای تشکیل ائتلاف را دارد، می‌خواهد که برای تشکیل دولت اقدام کند. این گزینه معمولا رهبر بزرگ‌ترین حزب در پارلمان است اما لزوما این‌طور نیست. گزینه معرفی‌شده از سوی رئیس‌جمهور ۲۸ روز فرصت دارد تا دولت تشکیل دهد و امکان دارد فرصت او به مدت ۱۴ روز نیز تمدید شود. اگر این فرد موفق به تشکیل دولت نشود، رئیس‌جمهور گزینه دیگری را برای این کار معرفی خواهد کرد.

هنوز مشخص نیست که چه کسی بیشترین کرسی را در انتخابات از آن خود خواهد کرد و با ائتلاف با سایر احزاب موفق به تشکیل ائتلافی با حداقل 61 عضو خواهد شد اما آخرین نظرسنجی‌های پیش از انتخابات که نتایج آن روز ۱۶ فروردین منتشر شد، نشان می‌دهد که تعداد کرسی‌های حزب لیکود (بنیامین نتانیاهو) با ائتلاف آبی- سفید (بنی گانتس و یائیر لاپید) برابر خواهد بود و احتمال برتری لرزان این ائتلاف نسبت به لیکود وجود دارد. به دلیل اینکه انجام نظرسنجی‌های بیشتر تا روز انتخابات ممنوع است، هیچ اطلاعاتی از آنچه در این سه روز در ترکیب آرای رای‌دهندگان رخ داده باشد، موجود نیست.

 انتخابات زودرس برای نجات

انتخابات پارلمانی رژیم‌صهیونیستی بر اساس قانون اساسی این رژیم، هر چهار سال یکبار و آن هم در اوایل مهرماه برگزار می‌شود. این دوره انتخابات نیز باید مهرماه برگزار می‌شد اما چند اتفاق مهم منجر به برگزاری انتخابات زودهنگام در سرزمین‌های اشغالی شد. نخستین دلیل این اتفاق، به اقدامات گروه‌های مقاومت به‌ویژه حماس بازمی‌گردد. آبان سال گذشته پس از شکست رژیم صهیونیستی در یک عملیات پیچیده اطلاعاتی- نظامی در غزه، حماس بیش از 300 راکت و خمپاره به سرزمین‌های اشغالی شلیک کرد. رژیم صهیونیستی که انتظار چنین پاسخی را نداشت، با وساطت مصر، حاضر به پذیرش  آتش‌بس شد. پذیرش  آتش‌بس منجر به استعفای آویگدور لیبرمن، از متحدین کلیدی بنیامین نتانیاهو شد. استعفای لیبرمن که با حزب «اسرائیل خانه ما» در کابینه ائتلافی نتانیاهو حضور داشت، موقعیت نتانیاهو را به‌شدت شکننده کرد. به دنبال این استعفا، سایر احزاب در ائتلاف با نتانیاهو، یکی بعد از دیگری به صف مخالفانش پیوستند و خواستار استعفای او شدند. اما مساله مهم‌تر، جریان احضار و بازجویی از نخست‌وزیر به دلیل پرونده‌های فساد بود. گروهی از وکلا که به نمایندگی از دفتر دادستانی در حال بررسی پرونده‌های بنیامین نتانیاهو بودند در ارزیابی نهایی خود پیشنهاد کردند که نخست‌وزیر برای دو پرونده به اتهام گرفتن رشوه احضار شود. نتانیاهو در چنین وضعیتی هیچ راهی جز انتخاب برگزاری انتخابات زودرس یا استعفا نداشت؛ او حاضر به کناره‌گیری از قدرت نشد تا انتخابات زودرس در این رژیم، امروز سه‌شنبه 20 فروردین ماه برگزار شود.

 بازیگران اصلی انتخابات کنست

بنی گانتس، رئیس سابق ستاد مشترک ارتش اسرائیل از رقبای جدی نتانیاهو در این انتخابات به شمار می‌رود. بی‌بی‌سی او را این‌گونه معرفی می‌کند: «تازه‌واردی در سیاست و ژنرالی بازنشسته که ائتلاف «آبی -سفید» را در فوریه سال جاری به همراه یائیر لاپید رهبر حزب میانه «آینده آنجاست»، گبی اشکنازی یکی دیگر از ژنرال‌های بازنشسته ارتش و موشه یعلون وزیر سابق دفاع تشکیل داد.» این ائتلاف رقیبی پرقدرت برای حزب حاکم لیکود به شمار می‌رود و بیشترین شانس را برای تصاحب بیشترین کرسی کنست دارد. در این گزارش به اصلی‌ترین احزاب موثر در انتخابات کنست رژیم صهیونیستی پرداخته شده است.

 حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو

پیش‌بینی می‌شود بزرگ‌ترین حزب راست‌گرای اسرائیل حدود ۲۹ کرسی کنست را از آن خود کند. آن‌گونه که خبرگزاری «رویترز» گزارش کرده، لیکود در قبال ایران، سوریه و درگیری اسرائیل و فلسطین سیاست‌های امنیتی سختگیرانه‌ای دارد. بسیاری از اعضای این حزب با تشکیل کشور فلسطین (راهکار دو کشوری) مخالف هستند. نتانیاهو در تعهد دقیقه نودی خود طی کمپین انتخاباتی‌اش اظهار کرد اگر موفق شود برای یک دوره دیگر نخست‌وزیر اسرائیل شود، شهرک‌های صهیونیست‌نشین کرانه باختری را به سرزمین‌های اشغالی ملحق خواهد کرد.

به گزارش «ایسنا»، لیکود برای حضور در این انتخابات تمرکز خود را بر نتانیاهویی گذاشته که ممکن است در سه پرونده فساد متهم شناخته شود.

 «آبی - سفید» به رهبری بنی گانتس

گانتس در این انتخابات به‌عنوان رقیب جدی نتانیاهو حضور دارد. پیش‌بینی می‌شود حزب او ۳۱ کرسی کنست را از آن خود کند. گانتس یک فرمانده سابق نیروهای مسلح و یک شخصیت نوظهور در عرصه سیاسی است که محبوبیت قابل‌توجهی در میان اسرائیلی‌ها دارد. وی خواستار حرکت در راستای صلح با فلسطینیان در عین حفظ منافع امنیتی اسرائیل شده است. می‌توان از گفته‌های او برداشت کرد که به فلسطینیان امتیازات ارضی خواهد داد اما او احتمال به رسمیت شناختن فلسطین به‌عنوان یک کشور مستقل را رد کرده است. او متعهد شده که دولتی پاک داشته باشد اما در عین حال اظهارات مبهمی درباره احتمال پیوستن به ائتلافی به رهبری نتانیاهو بیان کرده است.

 حزب کارگر اسرائیل به رهبری آوی گابی

نظرسنجی‌ها نشان داده‌اند که حزب کارگر از جناح چپ که چندین دهه حزب حاکم اسرائیل بوده است، در این انتخابات هشت کرسی خود را از دست خواهد داد و شمار کرسی‌هایش از ۱۸ به ۱۰ کاهش خواهد یافت. این حزب در کمپین انتخاباتی خود بر اصلاحات اجتماعی و اقتصادی و همچنین حرکت در راستای صلح و راهکار دو کشوری با فلسطین تمرکز داشته است.

 حزب راست جدید به رهبری نفتالی بنت و آیلت شاکد

بنت وزیر آموزش و شاکد وزیر دادگستری اسرائیل از حزب ملی-مذهبی اسرائیل جدا شدند تا یک حزب تازه با گرایش راست‌افراطی تشکیل دهند که نظر رای‌دهندگان بیشتری را به خود جلب کند. نظرسنجی‌های فعلی حاکی هستند که این حزب قادر خواهد بود در کنست 6 کرسی را از آن خود کند. بنت خواستار الحاق بخش گسترده‌تر کرانه باختری است و طرح خودمختاری فلسطینیان را مطرح کرده است. شاکد نیز متعهد شده که دادگاه عالی اسرائیل که آن را بیش از حد لیبرال و مداخله‌گر دانسته، «مهار» کند.

 اتحاد جناح راست به رهبری خاخام رافی پرتز

حزب ملی- مذهبی اسرائیل که پیش‌بینی می‌شود در کنست هفت کرسی کسب کند، برجسته‌ترین نماینده سیاسی اسرائیلی‌های ساکن کرانه باختری است. این حزب طرح تشکیل کشور فلسطین را رد و با تاکید بر ارتباطات مذهبی اسرائیل با این سرزمین تلاش می‌کند فلسطینیان خواستار تشکیل کشور را از این هدف بازدارد. این اتحاد حزب «قدرت یهودی» با گرایش‌های افراطی ملی‌- مذهبی را نیز شامل می‌شود؛ حزبی که پیروان مئیر کاهان، خاخام راستگرای افراطی را در خود جای داده که حامی طرح «انتقال» فلسطینیان به کشورهای عربی همسایه و ممنوعیت ازدواج یهودیان با عرب‌ها بود.

 سهم سایر احزاب در پارلمان آتی

حزب زهوت به رهبری موشه فیگلین یک حزب ملی‌گرای مذهبی و افراطی است که محبوبیت آن در نظرسنجی‌هایی که در هفته‌های اخیر صورت گرفته، با افزایش روبه‌رو بوده و پیش‌بینی می‌شود که بتواند 6 کرسی را به دست آورد. حزب کولانو به رهبری موشه کحلون وزیر دارایی اسرائیل خود را یک حزب راستگرای میانه‌رو معرفی می‌کند و کمپین خود را بر مسائل اجتماعی- اقتصادی متمرکز کرده است. پیش‌بینی می‌شود کولانو تنها بتواند نیمی از ۱۰کرسی فعلی خود را بار دیگر به دست آورد. حزب «اسرائیل خانه ما» به رهبری آویگدور لیبرمن که روی حمایت مهاجران شوروی سابق حساب کرده، در نظرسنجی‌های اخیر برای حفظ حداقل آرای مورد نیاز با چالش‌هایی روبه‌رو بوده است. حزب «اتحاد یهودیت توراتی» به رهبری یاکوف لیتزمان نماینده یهودیت ارتودکس افراطی یا یهودیت حریدی است و پیش‌بینی می‌شود در کنست 6 یا هفت کرسی را از آن خود کند. حزب «شاس» به رهبری آریه درعی وزیر دولت اسرائیل، نماینده یهودیان حریدی است که ریشه آنها به خاورمیانه بازمی‌گردد. طبق نظرسنجی‌ها این حزب پنج یا 6 کرسی پارلمان اسرائیل را به خود اختصاص خواهد داد. جبهه دموکراتیک صلح و برابری (حداش) و جنبش عربی تغییر به رهبری ایمن عوده و احمد الطیبی نیز از دیگر احزاب فعال در انتخابات هستند که پیش‌بینی می‌شود بیشتر رای‌دهندگان این اتحاد سوسیالیست یهودی- عربی، هفت یا هشت کرسی کنست را به دست آورند. اتحاد حزب فهرست عربی یکپارچه و جمعیت ملی دموکرات به رهبری عباس منصور احتمالا چهار کرسی را در کنست از آن خود کنند. حزب مرتس به رهبری تمار زاندبرگ نیز احتمالا بتواند پنج یا 6 کرسی را در کنست به دست آورد. این حزب که در میان اسرائیلی‌های قشر متوسط و لیبرال محبوب است، از راهکار دو کشوری برای حل بحران فلسطین و اسرائیل حمایت می‌کند.

 دوپینگ با جولان و سرباز مرده

به رسمیت شناختن بلندی‌های جولان به‌عنوان بخشی از سرزمین‌های تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی از سوی دونالد ترامپ و همچنین هدیه بقایای جنازه زاخاری باومل، سرباز ۲۱ ساله اسرائیلی از سوی ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه به نتانیاهو، دو برگ برنده برای نتانیاهو در جریان انتخابات کنست این کشور به شمار می‌رود. با این حال وی که نگران نتایج انتخابات است، برای مجاب کردن هوادارانش به رای دادن به کاندیدای حزب لیکود، از ترفند 4 سال پیش خود استفاده کرد. او در آن سال با بیان اینکه «عرب‌ها دارند اتوبوسی به حوزه‌ها می‌روند» حامیان جناح راست را تشویق کرد نتیجه نظرسنجی‌هایی را که چندان به سود لیکود نبود، در رای‌گیری حقیقی، تغییر دهند. حالا او دو روز مانده به انتخابات پارلمانی، ارزیابی کرد که رقیب او برنده انتخابات خواهد بود. او که در 10 سال نخست‌وزیری خود تقریبا با رسانه‌های اسرائیل مصاحبه نکرده بود، در روزهای گذشته به طرز بی‌سابقه‌ای میهمان برنامه‌های مختلف شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی کشورش بود تا به حامیان جناح راست در اسرائیل بگوید که اگر او برنده انتخابات نشود، کشور «به دست چپگرایان و عرب‌ها خواهد افتاد.» به هر حال نتیجه این انتخابات هر چه باشد، به‌طور حتم در روند منازعه گروه‌های مقاومت با رژیم صهیونیستی تغییری ایجاد نمی‌کند.

اگر بنیامین نتانیاهو که در سرزمین‌های اشغالی به «بی‌بی» مشهور است نتواند ائتلاف اکثریت را تشکیل دهد و بار دیگر در قدرت بماند، باید آماده پاسخ به دو پرونده فساد مالی باشد که او، همسر و فرزندش را نیز درگیر خواهد کرد. او دوباره نخست‌وزیر نشود، باید آماده محاکمه شود.

 ناکام در عادی‌سازی روابط

اما در میانه دو چهره نزدیک به تصاحب نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی- که به‌طور حتم ایران را دشمن اصلی خود قلمداد می‌کنند- کدام گزینه شرایط را برای رژیم صهیونیستی سخت‌تر خواهد کرد؟بررسی اقدامات 10 سال گذشته نشان خواهد داد که تداوم حضور نتانیاهو در قدرت منافع بیشتری برای منطقه دارد. در چند دهه گذشته یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های مقامات رژیم صهیونیستی، عادی‌سازی روابط با کشورهای منطقه و به‌ویژه دولت‌های عربی بوده است. هرچند این ارتباط به‌طور مخفیانه وجود داشته است اما نگرانی کشورهای عربی از واکنش مردمی، باعث کتمان این رابطه شده است. سیاست‌های مشترک بنیامین نتانیاهو و دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در پروژه «معامله قرن» و اعلام پایتختی بیت‌المقدس که منجر به واکنش برخی کشورهای عربی شده است و همچنین وعده او برای ضمیمه کردن شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری رود اردن به اسرائیل در صورت پیروزی در انتخابات، دورنمای دستیابی به روابط عادی با کشورهای عربی را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. اقدامات تشنج‌زای نتانیاهو به‌طور حتم جو کشورهای منطقه را علیه تل‌آویو بسیج می‌کند. نتانیاهو گمان می‌کرد جنگ نیابتی در سوریه سال‌ها منطقه را درگیر خواهد کرد و سرزمین‌های اشغالی آرامش خواهند داشت اما این نبرد خیلی زود به پایان رسید و از نتایج آن می‌توان به موشک‌های جدید حماس و نیروهای زبده تخریب این گروه اشاره کرد. نتانیاهو حتی روند سازش با گروه‌های فلسطینی را ناکام گذاشته است.

منبع: روزنامه فرهیختگان

انتهای پیام/