اثر جدید منوچهر هادی دنباله و امتداد فیلم «هزارپا» است که این بار همراه با شوخی‌های لفظی اِروتیک، سبک جدید شوخی‌های بدنی را وارد سینمای ایران کرده است و می توان فیلم های مشابه آن را که به فیلم فارسی شهرت دارند در زمان قبل از انقلاب جستجو کرد. منوچهر هادی با الهام گرفتن از گیشه پر زرق و برق فیلم هزارپا در فیلم جدید خودش به سراغ هنجار شکنی‌های اخلاقی رفته است و بدون ترسیدن از تیغ سانسور‌های متداول، از تمام ظرفیت شوخی‌های جنسی قابل پخش استفاده کرده است. هزارپا در اولین نگاه شاید از یک قصه لجام گسیخته و یک خطی بهره می‌برد، اما «رحمان ۱۴۰۰» حتی فیلم نامه یک خطی قابل تعریفی را ندارد و عملا هادی از هیچ، یک فیلم سینمایی ساخته است.
مهمترین آفتی که فیلم «هزارپا» به سینمای ایران وارد کرد الگو گرفتن آیندگان برای پر فروش شدن فیلم هایشان است که این بدعت می‌تواند روزی شامل حال کل سینمای ایران شود. رحمان ۱۴۰۰ مهمترین نقط ضعفش نبود فیلم نامه است که اصلا چیزی برای روایت ندارد و صرفا طنز لحظه و موقعیت است. شاید تنها نکته مثبت فیلم منوچهر هادی بازی سعید آقاخانی به عنوان نقش اصلی این فیلم است که توانسته یک بازی متفاوت از او به نمایش بگذارد و آقاخانی را از به کلیشه افتادن نجات دهد.
اثر جدید منوچهر هادی تماما یک فیلم گیشه‌ای در بازار بد اقتصادی است که با زور اسپانسر‌های ثروتمند خود سعی کرده تا بتواند فروشی مانند فیلم هزارپا را رقم بزند. فیلم «رحمان ۱۴۰۰» در چند روز اول اکران نوروزی هم توانسته گیشه قابل قبولی را علی رغم گران شدن بلیط سینما برای خود به دست آورد و به هدف سازندگان خود برسد. منوچهر هادی کارگردان جوان و خوش فکر سینمای ایران که فیلم‌های قابل قبولی را در کارنامه خود دارد ترجیح داده که وارد سینمای کاملا تجاری بشود و در این وضعیت نا به سامان سینما به فکر توجیه اقتصادی فیلم‌های خود برود. این اتفاق می‌تواند گریبان کارگردانان دیگر سینما را بگیرد و نگاه آن‌ها را از فیلم‌های ماندگار سینمایی به سمت فیلم‌های گیشه پسند سوق دهد.
انتهای پیام/