حلوای گردو که در زبان محلی به آن «جُوز حِلوا» گفته می‌شود، نوعی شیرینی سنتی است که یک روز قبل از عید نوروز، اهالی روستا‌های غرب استان گلستان می‌پزند و به عنوان مژده آمدن عید در میان همسایگان و اقوام پخش می‌کنند. مردم این منطقه اعتقاد دارند که با شیرین شدن دهان زندگان به نیت اموات، درگذشتگان هم شیرین کام خواهند شد.
خاله کلثوم، زن روستایی پرتلاش گلستانی است که ۳۰ سال است طبق سنت هر ساله یک روز قبل از عید نوروز جُوز حِلوا می‌پزد.
این حلوا با گردو، برنج، شکر، آب و روغن درست می‌شود؛ به طوری که ابتدا برنج شسته شده را با مغز گردو در سیرکو یا همان هاونگ چوبی می‌کوبند و سپس در روغنی که به نیت ۱۴ معصوم و اموات آن خانه در ماهیتابه ریخته شده، می‌پزند و معتقدند بوی این حلوا به اموات خواهد رسید. حلوا را با راکْرَن هم می‌زنند تا آماده شود و بعد با تاس (کاسه فلزی) آن را در مجمعه صاف و یک دست می‌کنند. برای پخش کردن حلوا آن را کِشتا (گرد) می‌کنند و در ظرف چیده تا به هر یک از همسایگان یک کشتا حلوا بدهند.
