به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، این روز‌ها بازار‌های محلی مازندران رنگ و بوی بهاری دارد و می‌توان در بساط دستفروشان و غرفه داران این بازارها، کالا‌های متفاومتی را مشاهده کرد.
گردشگران برای دیدن جاذبه‌های طبیعی مانند جنگل، دریا، کوه، دشت، کوهستان، رودخانه ها، چشمه ها، آثار باستانی و تاریخی مازندران می‌توانند برای خرید سوغات و صنایع دستی زنان و مردان روستایی به این بازار‌های هفتگی و روزانه مازندران بروند.
بازار‌های هفتگی که به طور معمول با نام‌های ایام هفته مانند دوشنبه بازار، پنج شنبه بازار و جمعه بازار نامیده می‌شوند، فروشندگان دوره گرد و برخی تولیدکنندگان خرد را گردهم می‌آورند تا بدون حضور واسطه‌ها اجناس خود را به شکل مستقیم به فروش برسانند.
صادقی یکی از مسافران از استان مرکزی و شهرستان خمین می‌گوید: تعریف بازار‌های سنتی مازندران را بسیار شنیده ایم و برای خرید به بازار نرگسیه ساری آمدیم.
وی افزود: تنوع محصول در این بازار بسیار زیاد است و قصد داریم در روز جمعه، به جمعه بازار جویبار برویم.
این مسافر گفت: نکته جالب بازار‌های شمال وجود سوغات و صنایع دستی در بازار‌های هفتگی است.
بازار روز نوشهر، شنبه بازار در خرم آباد تنکابن، دوشنبه بازار تنکابن، چهارشنبه بازار سلیمان آباد، یکشنبه بازار سلمان شهر، سه شنبه بازار نوشهر، چهارشنبه بازار نشتارود، جمعه بازار جویبار، پنج شنبه بازار بهنمیر، چهارشنبه بازار قائم شهر، پنچ شنبه بازار هفتگی معروف شهر گلوگاه، یکشنبه بازار شهر کیاکلا، جمعه بازار شهر امیرکلا از توابع بابل، سه شنبه بازار آمل از بازار‌های معروف در مازندران است.
خانم فراهانی یکی از بانوان روستایی می‌گوید: هر هفته انواع ترشی، سبزیجات و مربا‌هایی که خودم درست می‌کنم را به پنج شنبه بازار بهنمیر می‌آورم.
وی که از فروش محصولات خود راضی است، افزود: با فروش انواع ترشی و مربا مخارج زندگی خود و خانواده را تامین می‌کنم و استقبال مسافران و همشهری هایم بسیار زیاد است.
خانم فراهانی گفت: چندی است که در کنار این مواد غذایی فرش‌های دست بافته خودم را به بازار می‌آورم و خوشبختانه با استقبال مردم مواجه شدم.
مرد جوانی که در بازار امیرکلا مشغول فروختن صنایع دستی حصیری است، می‌گوید: درآمد خوبی از فروش این صنایع دستی دارم و ماهانه حدود ۲ میلیون تومان بهره می‌برم.
این هنرمند مازندرانی افزود: سبد‌های حصیری بسیار مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرد و آن را به عنوان سوغاتی به شهرشان می‌برند.
کشاورزی، دامداری و دامپروری از مشاغل عمده و اساسی مردمان مازندران بشمار می‌رود بخش اعظمی از جمعیت استان به این فعالیت‌ها اشتغال دارند و از گذشته‌های دور محصولات خود را برای تامین معیشت و مایتاج زندگی در بازار‌های سنتی و هفتگی عرضه می‌دارند و در چهار فصل سال از رونق خوبی برخوردار است.
بدین ترتیب که اکثر فروشندگان بومی اشیاء و لوازم دست ساز خود شامل کلاه حصیری، داس، تبر، بیل، قندشکن، تله موش، دسته بیل، هوکا، زنبیل‌های دسته دار حصیری را به فروش می‌رسانند که مشتری خود را دارد.
وجود بازار سنتی از گذشته‌های دور تا کنون سبب شد تا تولید و مصرف بدون واسطه با کمترین نوسانات قیمت به دست مشتری برسد و عامل مهمی در بهبود و کنترل نسبی قیمت کالا‌های مصرفی شده است.
جمعه بازار شهرستان جویبار یکی از قدیمی‌ترین بازار هفتگی در شمال کشور است که ۱۳۰ سال قدمت دارد.
همچنین میراث فرهنگی مازندران دراولین قدم برای حفاظت ازاین میراث معنوی پرونده بازار هفتگی جویبار برای ثبت ملی به سارمان میراث فرهنگی کشور ارسال کرد.
علی یاری سراجی شهردار شهرستان جویبار گفت: جمعه بازار سنتی شهرستان جویبار هر هفته میزبان بیش از ۳ هزار فروشنده از مناطق مختلف مازندران و خارج از استان شامل دستفروشان بندرترکمن و گنبد کاووس برای عرضه وفروش محصولات خود در این بازار است.
وی افزود: این بازار سنتی یکی از ۱۰۰ بازار هفتگی در استان است که سالانه بیش از ۵۰ هزار نفر از جمعه بازار جویبار دیدن و خرید و فروش می‌کنند.
شهردار جویبار با بیان اینکه این بازار سنتی را باید رده بندی و مدیریت کرد، گفت: با ایجاد غرفه‌های بهداشتی و اضافه کردن امکانات کامل می‌توان شاهد استقبال پرشور مردم بود.
جمعه بازار جویبار، نشتارود، بازار امامزاده شاه رضا درروستای پهناب قائمشهر، پنج شنبه بازار جاده قدیم آمل، بابل، بهمنیر و امامزاده ابراهیم بابلسر، چهارشنبه بازار قائمشهر، سه شنبه بازار میر بازار بابلسر، بازار قلعه گردن و خرم آباد بازار مشترک دو روستا در تنکابن و یکشنبه بازار آمل دوازده چشمه از ۱۱ بازار هفتگی قدیمی بالای ۵۰ سال قدمت در مازندران هستند که قرار است در سازمان میراث فرهنگی به صورت مجموعه ثبت شوند.
بازار‌های محلی با توجه به شکل و شمایل بومی و سنتی محصولات، فروشندگان و نحوه داد و ستد در آن خود به نوعی جاذبه‌ای برای گردشگران و مسافران به شمار می‌رود که با فضاسازی مناسب می‌توان استفاده بیشتر از این فضای گردشگری را فراهم کرد.
گزارش از سیده حکیمه موسوی ازنی
انتهای پیام/ م