بیشتر بخوانید: نگاهی به حوادث و بلایای عظیم سال ۲۰۱۸ + فیلم
کشت توت‌فرنگی به عنوان میوه فصل از شهر سروآباد فعلی به سایر قسمت‌های استان منتقل شده است و همچنین بیشتر مردم منطقه هورامان که در این شهرستان زندگی می‌کنند در تولید صنایع دستی سهیم هستند به ویژه اینکه صنعت جولایی(نساجی سنتی)، کلاش‌بافی، صنایع چوبی در این منطقه رونق بسیار دارد.
دزلی و درکی نام دو روستای سرسبز و زیبای کوهستانی هستند که در فاصله 30 و 35 کیلومتری سروآباد قرار گرفته‌اند، جاده دسترسی به این تفرجگاه آسفالت بوده و این مسیر به عنوان دروازه ورودی به منطقه اصلی هورامان از اهمیت خاصی برخوردار است.
در فصل بهار به علت روحیه شاد مردم منطقه، گروه‌های موسیقی و رقص کردی بسیاری به صورت خودجوش در این مکان برنامه اجرا می‌کنند که دیدن آن در کنار مردمی که در دامن طبیعت لباس‌های محلی زیبا پوشیده‌اند خالی از لطف نیست، بازدید از این منطقه در برنامه تمامی تورهای استان گنجانده شده است.
در منطقه هورامان در مرز استان کردستان و کرمانشاه و در فاصله بین روستای ناو از استان کردستان و روستای هجیج از استان کرمانشاه و در کنار رودخانه خروشان سیروان چشمه یا آبشار معدنی بل قرار گرفته است.
این چشمه از لحاظ شرب و داشتن املاح معدنی بسیار مشهور بوده و به علت قرارگیری در مسیر جاده هورامان و رودخانه سیروان و همچنین نزدیکی به روستای شگف‌انگیز هجیج از جمله جاذبه‌های گردشگری استان است.
احداث سد داریان بر روی رودخانه سیروان و تشکیل دریاچه‌ای در این منطقه موجب به وجود آمدن چشم انداز زیبا و منطقه تفریحی در کنار چشمه شده است. قابل ذکر است دهانه خروجی چشمه بل طی عملیات سدسازی جابجاء شده و هم اکنون در موقعیتی مرتفع تر از قبل قرار گرفته است.
این رودخانه در جنوب غربی استان جاری است که پس از دریافت آب رودخانه‌های بخش‌های جنوب‌غربی، غرب و مرکز استان مانند قشلاق، گاوه‌رود و گردلان وارد خاک عراق شده و پس از پیوستن به رودخانه دیاله وارد رود بزرگ دجله می‌شود و در واقع این رود طولانی‌ترین رودخانه استان است.
حواشی این رود بسیار زیبا و بستر و کناره‌های آن زیستگاه انواع پرندگان و ماهیان بوده که از لحاظ بهره‌برداری تفریحی و توریستی بسیار مناسب است.
بهترین مسیر و چشم‌انداز برای دیدن عظمت و زیبایی سیروان فاصله بین روستاهای اسپریز تا هجیج است که به علت قرارگیری جاده شنی در راستای رودخانه دارای ایستگاه‌های مهم و با ارزش بصری فوق‌العاده جهت فراغت، عکاسی و تصویر برداری است. همچنین این رودخانه به علت خروشان بودن محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان و حتی ملی و بین‌المللی است.
هورامان شامل مناطقی از جنوب غربی استان است که قسمتی از شهرستان‌های سنندج و کامیاران و بخش زیادی از سروآباد را در بر می‌گیرد. مشخصه اصلی هورامان ساختار طبیعی آن شامل کوه‌های سربه فلک کشیده، جنگل و رودخانه است.
هورامان از لحاظ فرهنگی شامل مناطقی است که با لهجه کردی هورامی صحبت می‌کنند، طبیعت کوهستانی که شامل کوه‌های رفیع و دره‌های عمیق است، مردمی سخت کوش را پرورش داده که نمود عینی آن در تمام شئونات زندگی مانند معماری پلکانی، کشاورزی پلکانی، اعتقادات خالص دینی و تعهد به برگزاری رسومات قدیمی نمایان شده است.
مهم‌ترین رودخانه استان با نام سیروان در هورامان جاری است و بیشتر قلل مرتفع با ارتفاع بیش از 3000 متر در منطقه هورامان قرار گرفته‌اند که کوه شاهو با ارتفاع 3390 مهم‌ترین آنها است.
این شهر به عنوان مرکز هورامان در 65 کیلومتری جنوب‌غربی سروآباد قرار گرفته و مردم هورامان معتقدند که زمانی این شهر مرکز حکومت و پایتخت حکام محلی بوده است لذا کلمة تخت به معنی پایتخت می‌باشد و این نشان از عظمت این منطقه درگذشته دارد. در حال حاضر این روستا تبدیل به مرکز بخش شده است.
نمای این شهر هم به خاطر معماری پلکانی خانه‌های آن بسیار دیدنی بوده و هم شکل هرم‌گونه شهر بسیار زیبا و دیدنی است.
ارزش این شهر از چندین جهت حائز اهمیت است که می توان به برگزاری مراسم سالانه پیرشالیار در بهار و زمستان، پوشش گیاهی، لباس کامل کردی، موسیقی عرفانی، روحیه مضاعف مهمان‌نوازی، کوچ ییلاقی به مناطق مرتفع کوهستانی و .. اشاره کرد.
راه دسترسی به این شهر از طریق سه‌راهی موسوم به « بیه‌کره» و سپس روستاهای دزلی و درکی بوده که مجموعاً بیش از 60 کیلومتر راه آسفالت و حدود دو کیلومتر آن شنی است.
مراسم جشن عروسی پیرشالیار یکی از جشن‌های رایج است که هرساله 45 روز بعد از شروع فصل زمستان و هم زمان با جشن سده به مدت دو هفته در شهر هورامان تخت برگزار می‌شود. این مراسم ، سالگرد ازدواج پیری افسانه‌ای به نام شالیار است که ریشه در اسطوره‌ها و اعتقادات و آیین‌های قدیم مردم این سرزمین دارد.
این مراسم طی مراحل مختلفی مانند قربانی کردن گاو و گوسفند، دف‌نوازی و سماع عرفانی و پخش نذورات، مراسم تبرک تسبیح و کفش پیر و پخت نوعی نان برگزار می‌شود و در نهایت با رفتن به زیارت مزار پیر به پایان می‌رسد.
دیدن این مراسم همراه با مراسم ذکر و سماع و ذبح حیوانات در فضای کوهستانی و بافت پلکانی خانه‌ها در میانه زمستان با وجود جمعیت بسیار روستائیان هورامی که همگی لباس محلی بر تَن دارند بسیار باارزش و دیدنی و از لحاظ فرهنگی و مذهبی نیز بسیار با اهمیت است.
هرساله تعداد بسیار زیادی گردشگر و همچنین عکاس، فیلمبردار، محقق و تعدادی گردشگر خارجی از این مراسم بازدید می‌کنند.
همچنین در چهل و پنجمین روز بهار که مصادف با 15 اردیبهشت است مراسمی تحت عنوان کومسای در مزار پیر شالیار برگزار می‌شود که به علت سرسبزی و هوای مناسب هورامان تورهای گردشگری بسیاری را به منطقه جذب می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/