اسید اوریک اضافی موجود در خون به شکل کریستال هایی در مفاصل ته نشین شده و باعث قرمزی، متورم و گرم شدن، درد و التهاب یک یا چند مفصل می گردد که بیشتر در انگشت شست پا، پاشنه پا، قوزک پا، زانو و آرنج ظاهر می شود.
برخی مشکلات احتمال بروز نقرس را افزایش می‌دهند. این مشکلات و بیماری‌ها شامل: افزایش فشار خون، دیابت نوع 1 و 2، کلسترول بالا، مشکلات گوارشی، کاهش توده عضلانی، چاقی، مصرف غذاهای پورین‌دار، گرسنگی یا کم‌خواری، بیماری‌های کلیوی و لوسمی (سرطان خون) و پسوریازیس (نوعی بیماری پوستی) و ناهنجاری در هموگلوبین.
علامت مشخصه این بیماری ورم، قرمزی و درد شدید مفصل شست پاست؛ البته ممکن است با ورم و درد مفاصل دیگر مانند مچ پا یا زانو نیز خود را نشان دهد اما حالت اول شیوعی بیشتر دارد.
با حضور طولانی مدت میزان اسید اوریک اضافی در بدن ممکن است رسوب این بلورها در بافت کلیه رخ داده و کل بدنه کلیه تخریب شده و بیمار دچار نارسایی کامل کلیه شود.
در مبتلایان به نقرس رسوب بلورهای اسیداوریک در سایر بافت‌های بدن مانند زیر پوست به‌خصوص پوست آرنج و مچ دست به صورت برجستگی دیده می‌شود که می‌تواند باعث التهاب بورس مفاصل و درد شود. این برجستگی های زگیل مانند می توانند در لاله گوش هم دیده شوند که علامت خاص نقرس است.
انتهاي پيام/