در حالت عادی در یک تصویر تخت تنها دو بعد طول و عرض آن قابل ادراک و دیدن است. البته نباید تصاویر سه‌بعدی کامپیوتری را مانند آنچه که در بازی‌ها می‌بینید با تصاویر واقعاً سه بعدی اشتباه بگیرید. تصاویری که ما در دنیای کامپیوتر به عنوان تصاویر سه بعدی می‌شناسیم، تصاویری دو بعدی هستند که به صورت ایزومتریک به تصویر کشیده شده‌اند.
به عنوان مثال، می‌توانید در بازی‌های سه بعدی به سمت جلو و عقب، یعنی در عمق حرکت کنید اما چشمان شما هنگام بازی هیچ ادراک واقعی از عمق نخواهند داشت. چگونگی درک عمق و تصاویر سه بعدی، رابطه مستقیمی با سیستم بینایی و مغز دارد.
چشم‌های انسان بر خلاف بسیاری از جانوران به جای قرار گرفتن در دو طرف سر، در کنار یکدیگر جلوی صورت قرار گرفته‌اند، بنابراین دامنه دید ما چندان وسیع نبوده و چشم‌های ما قادر به پوشش زاویه کامل 360 درجه‌ای نیستند، به همین دلیل است که ما نمی‌توانیم پشت سر خود را ببینیم اما یک پرنده به راحتی و بدون چرخاندن سر خود می‌تواند تمامی دنیای اطراف خود را ببیند.
موجوداتی مانند پرندگان که چشم‌های آن‌ها در دو طرف سر قرار گرفته‌اند، دارای دید سه‌بعدی نیستد، البته دیدن محیط به صورت سه بعدی در روند تکاملی آن‌ها به‌عنوان یک اولویت وجود نداشته‌است. جانورانی مانند پرندگان و پستانداران گیاه‌خوار، بیشتر نیازمند دامنه دید بازتر هستند تا به آسانی از وجود خطر مطلع شوند.
در سوی دیگر مغز جانوارن شکارچی، مانند انسان یا جانورانی که به دقت بالایی در مکان‌یابی نیاز دارند، به گونه‌ای طراحی شده که تصاویر سه بعدی را پردازش کند.
تاکنون فیلم‌های سه بعدی زیادی توسط فیلمسازان ساخته شده و جالب است بدانید که به تازگی نخستین فیلم سه بعدی به وسیله تلفن همراه نیز تهیه و منتشر شده است. در ادامه ویدئویی سه‌بُعدی را مشاهده می‌کنید که تصاویری از دریا را به نمایش گذاشته است.
انتهای پیام/