دارو‌های مسکن که بسیار پر طرفدار هستند به اشکال مختلفی مثل قرص، شربت، آمپول و شفاف وجود دارند، پر مصرف‌ترین آن‌ها شامل دیکلوفناک، ژلوفن، نوافن و بروفن می‌شود که برای تسکین دردهای عضلانی، سردرد و دندان استفاده می‌شوند.
از مهمترین عوارض این مسکن‌ها مشکلات و اختلالات گوارشی است این دارو‌های غیر استروئیدی، اگر زیاد مصرف شوند عوارض گوارشی شدید مثل معده درد، سوءهاضمه، کرامپ‌های شکمی و حالت تهوع به دنبال دارند؛ همچنین ممکن است باعث بالا رفتن فشار خون، یبوست، تشدید علائم آسم، حساسیت‌های جلدی و احتباس مایعات بدن می‌شود.
متاسفانه خیلی از ما عادت کرده‌ایم به همین شیوه، خود درمانی کنیم و منتظر هیچ مشکلی هم نباشیم، اما متخصصان و پزشکان اعتقاد دارند همه افراد در معرض خطر هستند و نباید به بهانه این‌که بیماری خاصی ندارند، هر دارویی را خودسرانه مصرف کنند.
هرچند مصرف آسپرین در برخی از بیماران قلبی موجب پیشگیری از ایجاد لخته‌های خونی، کاهش انقباض و انسداد عروق قلبی می‌شود ولی برخی از مطالعات علمی نشانگر این است که مصرف بی رویه عمده مسکن‌ها خطر ابتلا به سکته قلبی را در افراد مبتلا به بیماری قلبی و حتی افراد سالم افزایش می‌دهد.
در صورت نیاز به تسکین بیشتر می‌توان از فراورده‌های موضعی نظیر کرم، پماد و ژل‌های مسکن بهره‌مند شد. ژل کاپسسین (فلفل) که دارای ترکیباتی ضد ماده مولد درد به نام ماده P و در تسکین دردهای عضلانی و مفصلی موثر است، تنها عارضه قابل ذکر آن ایجاد قرمزی و حساسیت پوستی در برخی از افراد حساس است که باید قبل از مصرف وسیع مقداری اندک از آن را به بخشی از پوست ناحیه ساعد گذاشت و در صورت عدم حساسیت می‌توان این ژل را استفاده کرد
در نهایت در صورت رفع نشدن درد می‌توان از خفیف‌ترین مسکن‌ها با حداقل دز (مقدار) درمانی و برای دوره کوتاه بهره برد و در صورت تداوم درد به صورت تدریجی و منقطع از فراورده های خوراکی و تزریقی استفاده کرد.
انتهای پیام/