وی با بیان اینکه معلولیت‌های جسمی بیشترین نوع معلولیت را در ایران به خود اختصاص داده‌اند، افزود: علاوه بر این انواع معلولیت‌های نابینایی، ناشنوایی و اختلالات گفتاری و روانی نیز وجود دارند.
بندپی گفت: آمار‌های این معلولیت‌ها در ایران نسبت به کشور‌های منطقه، درشت‌تر و پررنگ‌تر است و لازم است دستگاه‌های مسئول روی این مساله تمرکز کنند.
وی با بیان اینکه جمعیت ایران در حال افزایش است و لازم است تعداد نیرو‌های تخصصی توانبخشی افزایش یابد، ادامه داد: به رغم وجود اطلاعات و آمار جمعیت زیاد پزشکان موفق نشدیم تربیت پزشک را متوقف کنیم و بسیاری از پزشکان عمومی کار‌های غیرپزشکی می‌کنند و لازم است در تربیت نیروی توانبخشی بیشتر تلاش شود.
محسنی بندپی با بیان اینکه در تربیت نیروی توانبخشی حتی از استاندارد‌های کشور‌های در حال توسعه نیز پایین‌تر هستیم، عنوان کرد: به رغم موفقیت‌های طرح تحول سلامت متاسفانه در این طرح، جایی برای توانبخشی دیده نشده است.
وی تاکید کرد: بزرگترین قدمی که در سال گذشته برای افراد دارای معلولیت برداشته شد، تصویب قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت بوده است.
مشاور عالی رئیس سازمان بهزیستی کشور درباره بودجه قانون حمایت از معلولان گفت: هنگامی که مجلس قانونی را مصوب کرده نه تنها هزینه کردن در تک تک موارد آن را مجاز دانسته بلکه آن را تکلیف کرده است.
محسنی بندپی گفت: پیشنهاد می‌کنم کمیته‌ای در بهزیستی تشکیل شود تا تک تک اجزای قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت را جمع آوری کرده و گزارش سالانه بگیرد.
وی با بیان اینکه حضور افراد دارای معلولیت در اجتماع به وضعیت درمان آنان بستگی دارد، افزود: هرچه درمان بهتر باشد، اشتغال، ازدواج، آموزش و حضور آنان در فعالیت‌های اجتماعی نیز بهتر است.
وی با بیان اینکه عملا متولی توانبخشی افراد دارای معلولیت، بهزیستی هستند و امید است درمان‌های به روزتری برای آنان فراهم آوریم، ادامه داد: یکی از معضلات عمده درمان افراد دارای معلولیت، پوشش بیمه‌ای در سطوح مختلف است.
محسنی بندپی افزود: درمان افراد دارای معلولیت در ۳۰ جلسه خلاصه نمی‌شود. مادام العمر است و حتی اگر روی گنج قارون نشسته باشند، توان هزینه‌های درمانی ندارند.
بند پی بیان کرد: یک میلیارد نفر در دنیا دچار معلولیت هستند که ۱۵۰ میلیون نفر آنان وضعیت سخت و موانع متعددی را تجربه می‌کنند که یکی از مهمترین آن‌ها موانع تحصیلی است.
وی با بیان اینکه در ایران نیز با همکاری آموزش و پرورش باید این مانع را برطرف کرد، گفت: عوارضی که ناتوانی ایجاد می‌کنند می‌تواند موجب سطح پایین علمی شود و سطح تحصیل و اشتغال رابطه مستقیمی با هم دارند.
بندپی بیان کرد: افراد دارای معلولیت دو برابر بیشتر از افراد عادی درمان خود را ناکافی می‌دانند و سه برابر بیش از افراد عادی در نظام سلامت مورد عدم پذیرش واقع می‌شوند و چهار برابر افراد عادی، بد درمان می‌شوند که البته این آمار جهانی است و از آمار دقیق آن در ایران، اطلاعی در دست نیست.
انتهای پیام/