در چند روز اخیر حاشیه هایی در مورد تیم ملی به گوش رسید که مهمترین آن از دسترس خارج کردن صفحات مجازی کادر فنی و برخی بازیکنان تیم بود ، شایعاتی مبنی بر پرداخت نشدن پاداش ها به گوش می رسید و عده ای معتقد بودند که ملی پوشان این اقدام را در اعتراض به دریافت نکردن پاداش ها انجام دادند.
طبق اطلاع ما از برخی منابع و البته تحلیل یکی دو ماه اخیر شاید در این مورد خاص نه تنها شایعه پاداش ها را نمی پذیریم بلکه به یک حساب ساده می توان پی برد که این واکنش ملی پوشان ایران و کادر فنی در ازای بی توجهی های اخیر یک واکنش غریزی است و شاید کمبود محبت دل ملی پوشان را شکسته است.
فوتبال در روز های اخیر تب داغ لیگ قهرمانان را داشت و تیم ملی بعد از بازی های درخشان در جام جهانی به فراموشی سپرده شد و کسی جویای احوال اعضای کادر فنی نبود و شاید این بی توجهی و بی مهری دلیل این واکنش باشد هر چند که هنوز در این باره اظهار نظر رسمی منتشر نشده است.از سیاسیون که گاه به گاه در اوج موفقیت ها سر و کله شان پیدا می شود تا حتی رسانه ها و تمامی اجزای درگیر با ورزش در روز های گذشته سراغی از تیم ملی نگرفتند و اگر کی روش و بازیکنان از این موضوع ناراحت باشند باید به آنها حق داد.
زمان زیادی تا شروع بازی های تیم ملی فوتبال در امارات آنهم در آوردگاه مهمی چون جام ملتهای آسیا نمانیده است ما اگر در فینال لیگ قهرمانان آسیا حسرتمان برای به فینال رسیدن 10 سال بود در جام ملتها چندین برابر آن است و هنوز برخی افراد اهمیت جام ملتها را نمی دانند.کمتر از 2 ماه زمان کمی است برای حتی روحیه بخشیدن به ملی پوشان فوتبال و اگر از همین امروز هم دست به کار شویم کمی دیر است و بی توجهی های اخیر اثر روحی خود را داشته و ملی پوشان به نوعی در ازنوا قید توجهات را زدند تا در تنهایی به آزمون سخت امارات فکر کنند.
بسیار سطحی نگری است اگر فکر کنیم که در این ماجرای انزوای مجازی بازیکنان تیم ملی فوتبال هم کی روش دخیل است،بازیکنان ما آنقدر بزرگ هستند که کی روش یا هر شخص دیگری برای آنها تعیین تکلیفی غیر از مستطیل سبز را به آنها تحمیل کند .بزرگی و ارزش کار ملی پوشان فوتبال در استقبال و توجه مردمی،دولتی و ورزشی ها مشخص می شود و وقتی در این باره اتفاق خاصی نمی افتد کمی بی انگیزگی و بی تفاوتی در تمرینات و نوع رفتار ملی پوشان با رسانه بوجود می آید.
یک مثال ساده در مورد پرسپولیس: وزیر ورزش در اردوی تیم پرسپولیس حاضر شد،برانکو به وزارت ورزش رفت،سید جلال با وزیر دیدار کرد و جهانگیری در بازی این تیم حاضر شد...
تمامی اینها یک اثر روحیه بخش برای سرخ های پایتخت بود که اتفاقا بسیار حرفه ای و پسندیده بود و در مورد تیم ملی هم باید این موضوع را یادآور شد که بازی در جام ملتهای آسیا بار روانی بالایی دارد و در صورتیکه این اتفاق به درستی مدیریت شود از یک تیم ساده می توان قهرمان ساخت چه برسد به ایران که تیم اول آسیاست.
هنوز دیر نشده اما اگر این بی توجهی به تیم ملی با واکنشی مقابله به مثل گونه هم همراه بود نباید به دل گرفت این تیم ملی برای من،تو و همه ما است و باید شرایط را برای موفیت این تیم فراهم کنیم.
انتهای پیام/