حجت الاسلام و المسلمین سید احمد حسینی استاد حوزه علمیه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: وقف زمانی رخ می‌دهد که فردی با کنار گذاشتن مالی، آن را از اموال خود خارج کند تا دیگران از منفعت آن بهره‌مند شوند. یکی از شرایطی که حتما در وقف باید رعایت شود این است که عین موقوفه باید دائمی باشد و بماند، به این معنا که وقف کردن چیزهایی که به مجرد استفاده، از بین می روند درست و صحیح نیست، به طور مثال وقف میوه اشتباه است زیرا وقتی میوه خورده می‌شود چیزی از آن باقی نمی ماند، پس وقف باید ثابت، ماندگار و دائمی باشد.
این استاد حوزه علمیه و دانشگاه بیان کرد: وقف با توجه به موقوفُ علیهم ( افرادی که از مال وقف شده استفاده می کنند )، به 2 صورت تقسیم می شود؛ نخست وقف عام است که در وقف عام تعداد مشخص و محصور نیست و بسیاری از افراد را دربر می گیرد، همچنین جهت و استفاده آن عمومی است.
وی افزود: تقسیم بندی دیگر وقف خاص است که معمولا در این نوع وقف، تعداد افراد دربرگیرنده کمتر و جهت آن مشخص است. به طور مثال فردی مالی را برای یک خاندان خاص و معین و یا مال و زمینی را برای دانشجویان یا طلاب یک مدرسه خاص وقف می کند.
حجت السلام والمسلمین حسینی اظهار کرد: یکی از مواردی که در قانون جمهوری اسلامی ایران قابل توجه و برگرفته از فقه شیعه است، این نکته است که شخص واقف باید مالک آن کالا باشد، در واقع در صورتی وقف صحیح است که فرد دارای اهلیت برای وقف باشد؛ اهلیت برای وقف به این معنا که فرد جائزالتصرف، عاقل و بالغ باشد و عوامل منع دخل و تصرف یا عوامل منع اراده مالک نسبت به آن کالا وجود نداشته باشد.
این استاد حوزه علمیه و دانشگاه گفت: یکی از کارهایی که باعث می شود فرهنگ وقف در بین مردم و در جامعه رواج پیدا کند بُعد اخلاقی فرهنگ وقف است، زیرا در اخلاق اسلامی یکی از رذایلی که با توجه به روایات اهل بیت به آن پرداخته می‌شود، مسئله تعلق و حب دنیاست.
وی افزود: وقف در واقع کارگاه عملی برای افراد مومن است تا خود را محک زده و ببینند چقدر وابسته دنیا هستند و به آن تعلق خاطر دارند؛ اگر فردی به سمت وقف می رود حتما ریشه‌های تعلق و دلبستگی را در نفس خود تا حدی از بین برده و یا کنترل کرده که این خود نکته‌ای مهم است.
حجت السلام والمسلمین حسینی بیان کرد: نام وقف این موضوع را در ذهن‌ها تداعی می‌کند که باید بخشی عمده و وسیع از مال بخشیده شود، از این رو گاهی افراد برای این کار محدودیت داشته و یا پس انداز کمی دارند، در این میان توانایی افراد نیز با هم برابر نیست. بنابراین علاوه بر بیان روایاتی که افراد را به سمت وقف سوق داده است و روایاتی که بیان می کند انسان واقف نیکوکار است و در دنیا و آخرت شامل اجر و قرب خواهد بود، می توان از شیوه های مشارکت عمومی استفاده کرد.
وی اظهار کرد: برگزاری سمینار، نشست، گفت وگو و کنفرانس و دعوت از مردم برای وقف یکی از راهکارهای تشویق جامعه به فرهنگ وقف است؛ به طور مثال 100 نفر پول هایشان را جمع کرده و هزینه خرید زمین برای ساخت یک مدرسه را پرداخت کنند و با مشارکت عمومی یک مسجد یا مدرسه ساخته و وقف شود که یکی از بهترین شیوه ها در زمینه وقف مشارکت عمومی است.
انتهای پیام/